BÖLÜM 6

Ne dediğini duyduktan sonra şaşkın bir ifadeyle ona aptalca bir şekilde baktım.

Aslında insanları detoksifiye edebilir.

“Detoksifikasyon”adı verilen bir sihir vardı. Öleceğimi duyduktan sonra kafam bomboş oldu ve o kadar bile düşünemedim. Aptal ben.

‘Bana daha önce anlatamaz mıydın?’

Söylediklerini duyduktan sonra kalbim hızlı bir şekilde çarpıyordu. Tabii ki, kasıtlı olmadığını biliyordum.

Belki de aşırı gerginlik bir anda ortadan kalktığı için, neredeyse farkında olmadan ağladım.

Omuzlarımı gevşettim ve rahat bir nefes aldım.

“Bana yardım ettiğiniz için çok teşekkür ederim. Siz benim hayatımın kurtarıcısısınız .”

Claudia’ya para ve Felix’e hayatımı borçluydum. Bu kardeşlere çok fazla borcum vardı. Gelecekte hayatım iyi olacak mı?

‘Sorun değil. İkisi melekler gibiydi, çarpıcı güzellikleri veya kişilikleri olsun … .’

Kahraman ve ailesi? Herhangi bir art niyet olmadan ne kadar iyi ve ne kadar açık olduklarına dair hiç şüphe yoktu.

Bir an tereddüt ettim, sonra Felix’e doğru yürüdüm. Felix’e yeterince yaklaştığımı düşündüğümde durdum.

Sonra alaycı bir gülümsemeyle söyledi.

“Çok uzaktasın.”

Felix’e daha yakın olan bir adım attım.

“Irene, seni detoksifiye edebilmem için elimin sana ulaşması gerekiyor.”

“T-Tamam.”

Claudia’nın kalbini büyülediğimden ve daha önce bu romanda bulunmayan ‘muhbir’ olduğumdan beri bir yıl geçmişti.

Yine de, kahramanın kardeşiyle tanıştığımda, birbirimizi selamlama şansımız olmadığı için çok garipti.

“Leydi Amber, yine geldiniz. Lütfen evinixdeymiş gibi davranın.”

“Teşekkür. Um, sen.. benimle rahatça konuşabilirsin.”

“Tamam, Irene.”

Sonra serinletici bir çiçek gibi güzelce gülümsedi.

“Sen de, bana Felix de.”

Felix’le yaptığım en son konuşma bu konuşmaydı.

Aslında, Felix ilk kez Amberler’in malikanesini ziyaret etti.

‘Belki adresimi Claudia’dan öğrenmiştir.’

Çünkü Felix’in buraya kadar tek başına gelmesinin imkanı yoktu.

İç çektim….Eğer Claudia olmasaydı zehirle öldürülürdüm.

İstediği gibi Felix’in önünde durdum. Ne kadar garip hissettiğimin ya da ne kadar kaçmak istediğimin bit önemi yoktu, hayatım artık onun elindeydi.

Sonra sanki piyano çalsa elinin piyano tuşlarına karşı güzel olacağını gösteriyormuş gibi parmaklarını ve elinin arkasını yavaşça uzattı.

Gözleri sanki korkmuş vahşi bir hayvanı rahatlatıyormuş gibi yumuşadı, “Sana zarar vermeyeceğim”.

Vücudumu zarafetle düzelttim. Felix elini ileri götürdü, sanki daha fazla güç gerektiriyormuş gibiydi. Bu zehir düşündüğümden daha güçlü olmalı.

Bu noktada, bu kadar dikkatli olmasına gerek yoktu.

Utandığım için mesafemi koruduğumun farkında mıydı?

Mavi gökyüzüne baktığımda, parmağını alnıma hafifçe dokundurdu, sonra yumuşak sesi rüzgarla karıştı. 

“Lütfen anlayın.”

“Um?”

“Chloe de az önce yaptığınız şeyi yaptı.”

Chloe Claudia’nın lakabıydı. Kardeşlerin birbirlerini takma adlarla çağırmaları gerçekten gerekli miydi? Çünkü burası bir fantezi romanıydı.

Felix’in parmağı alnıma dokunduğunda, sıcaklık yavaş yavaş çiçeklenmeye ve tüm vücudumdan aşağı doğru akmaya başladı.

“Bana önündeki şeyin çok büyük veya iğrenç olduğunda aşağı ve yukarı baktığını söyledi.”

Bekle, Claudia. Kardeşine ne zaman böyle gerçekçi bir açıklama yaptın?

Şaşkına döndüm ve gözlerim hayretle açıktı. Onlar sadece fantezi dünyasında fantastik kardeşlerdi. Ancak, Felix kız kardeşinin sözlerinden incinmiş gibi görünmüyordu.

Aksine, rahatlamış görünüyordu.

“Claudia bir melek kadar sevimli olduğu için, bebekliğinden beri birçok kez kaçırıldı.”

Ne talihsizlik.

“Gençliğimden beri herkes bir bakışta bana aşık oldu ve beni baştan çıkarmaya çalıştı. Eğer işe yaramazsa, güçlerini ve otoritelerini kullanırlardı. Tabii ki, tek başıma halledebilirim.”

Zaten biliyordum. Bu yüzden kahramanlar Felix’i Claudia çevresindeki insanlar arasında en büyük tehdit olarak görüyorlardı.

Fırsat ortaya çıktığında, onu hedef aldılar.

Claudia’ya bir adım daha yaklaşırsanız, kız kardeşini çok seven Felix bir hayalet gibi görünür ve kılıcını size nişan alırdı.

“Uzun bir süre geçtikten sonra, buna alışmışım gibi görünüyordu.”

Kız kardeşinin bunca zamandır neler yaşadığı konusunda gerçekten üzgünmüş gibi bunları söyledi.

“Chloe’ye her şeyle ilgileneceğimi söyledim. Ona hiçbir şey için endişelenmesine gerek olmadığını söyledim. Bunu ona söylememeliydim.”

Her nasılsa, olanlar için kendini suçlamış gibi görünüyordu. Ama, bunların hiçbiri onun suçu değildi.

Claudia’yı takip eden adamlar sıradan insanlar değildi. Hepsi İmparatorlukta önemli pozisyonlara sahiptiler.

Claudia kahramanlardan ne kadar nefret ederse etsin, onlara ‘Etrafımda dolaşmayın, kaybolun!’ Demesine imkan yoktu.

Ve Claudia aristokrat toplum tarafından ne kadar saygı duyulursa duysun, böyle bir şeyi yapmak için bile güvenli ve kolay bir pozisyonda değildi.

En önemlisi, Claudia hakkında insanların ona olan saygısını kaybetmesine neden olabilecek garip bir söylenti vardı.

Ayrıca, kin tutan üç kahraman, çarpık komplolarını yürütmeye çalışacaktı. Felix’in ortaya çıkması için mükemmel bir andı.

Felix’in Claudia’ya ne kadar değer verdiğini hissedebiliyordum.

“Lafı açılmışken … her şeyi mahvettim, değil mi? Felix’in sıkı çalışması toza dönüşmüştü…..”

Claudia toplumdaki söylentiler yüzünden acı çekiyor olabilirdi.

Soylular, hayatını bir kadınla geçireceğini ve Veliaht Prens, Dük ve üst düzey statülere sahip olan Şövalyeyi terk ettiğini ilan ettiği için onu azarlarlardı.

Felix, her şeyin toza dönüştüğünü düşünerek üzücü yüz ifademe bakarak sertçe söyledi,

“Hayır. Claudia’ya duygularını engellememesini söylemeliydim.”

Her zaman gülümsediği için, diğer tarafını görmek beni şaşırttı.

Onun nazik bir insan olduğunu düşündüm, ama ifadesini sertleştirdikten sonra bakışları çok keskindi. Gözleri Claudia’nınkinden çok farklı görünüyordu.

“Kendini seraya kilitlediğinde olduğu zamanki gibi özgüveninin bu kadar düşük olacağını hiç düşünmemiştim. Senin hatan değildi, onu teselli eden ve ona her şeyin yoluna gireceğini söyleyen ilk kişi sendin. Ben de onu rahatlatmalıydım … ”

Melankolik gözlerle mırıldandı.

Bana mı öyle geldi yoksa şu anda çok mu kırılgan görünüyordu? Claudia gibi göründüğü için miydi?

Benden çok daha yaşlı olan bir yetişkin olduğunu biliyorum, ama ona sıkıca sarılma arzum vardı.

“Ama Chloe şimdi çok değişti. Hepsi Irene sayesinde. Çok minnettarım.”

“Toplum tarafından dışlanacağınız ve evlenemeyeceğiniz anlamına gelse bile mi?”

“Eğer öyleyse, sorun değil. Onun mutluluğundan başka bir şey istemiyorum. Chloe şimdi çok daha mutlu görünüyor. Çocukluğumuzdan beri onun bu iyi tarafını ilk kez görüyorum.”

“……….”

“Size içtenlikle teşekkür etmek istiyorum.”

Eğer Claudia onu seviyorsa, o zaman bu yeterlidir, dedi Felix. Elini alnımdan çekti ve doğal bir şekilde başımı hafifçe okşadı.

“Tamam, hepsi bitti.”

O kadar doğal olmuştu ki kaçmak için zamanım olmadı.

“Hiç acıtmıyor, değil mi?”

Donduğumu görünce gülümsedi.

“….Benimle dalga geçmiyorsun, değil mi?”

“Geçmiyorum.”

Tuhaf. Benimle dalga geçiyormuş gibi hissettim.

Felix’e kısılmış gözlerle baktığımda, o da bana baktı. Sonra gerçekten endişelendiğini söyledi.

“Ben de böyle bir şey için savunması olmayan Irene için endişeleniyorum.”

Savunmasız olduğum için özür dilerim. Soylu bile değildim. Suikast ve zehirlenmeye hazırlanmak zorunda kaldığım günün geleceğini nasıl bilebilirdim?

“Claudia’nın seni neden evimize götürmek istediğini sanırım şimdi anlıyorum .”

“Neden?”

Savunmasız olduğum için mi? Kafamın arkasını kaşırken sordum. Felix düşündü,

“Sevimli olduğun için ? “”

“Ne?”

Bu saçmalığın nereden geldiğini merak ediyordum, ama sonra Felix’ten geldiğini fark ettim.

O, sadece küçük bir konuşma için bile asla saçma sapan konuşmayan bir insandır.

Bu durumda, Felix’in Claudia ile ortak bir yanı vardı, bu sadece eğer gerçekten öyle düşünüyorsa  söylerdi.

‘Kız kardeşini o kadar çok sevdin ki alışkanlıklarını takip etmeye başladın mı?’

Tıpkı Claudia’nın ‘Irene sevimli’ deme alışkanlığı gibiydi. Yanaklarımın yapışkan bir pirinç gibi yumuşak ve çiğnenmiş olduğunu ya da gözlerimin altın rengi ile çok büyük ve yuvarlak olduğunu söylerdi.

Ancak, bu kardeş çiftinin yanında dursaydım, görünmez olurdum, oraya ait olmazdım. Gerçekten, benim özel bir yanım yoktu.

‘Bu iltifat, yakında ölecek olan yardımcı  karakter için bir hediyedir.’

Benim sevimli olduğum konusunda söylediği şey hakkında söyleyecek hiçbir şeyim yoktu.

Claudia beynini yıkamış olmalıydı.

Habersiz yakalandığım için yanaklarım neredeyse kızardı. Neyse ki, soğukkanlılığımı koruyabildim ve kafamı sakin tutabildim.

Çünkü ifadesinin özel bir anlamı olmadığını biliyordum. Beni sadece sevgili kız kardeşinin arkadaşı olarak görürdü.

“Konuşmanı beklerken seni kaçırmama izin verir misin? “”

Ne tür bir kaçıran önceden izin isterdi?

Sözleri kibardı, ama gözleri çok soğuktu.

Burası artık güvenli olmadığı için beni Claudia’ya mı götürmek istedin?

Felix birçok açıdan mükemmeldi, ama bazen sözleri belirsizdi.

*********************

“Irene!”

Claudia geldiğimi duyar duymaz hemen dışarı çıktı.

Yanaklarımı sıkıca tuttu ve herhangi bir yaralanmam olup olmadığını görmek için aşağı yukarı baktı.

Yüz ifadesinde kısıtlanmış bir öfke var gibi görünüyordu ve bu arada dudaklarım bir balık gibi yapıştırarak göz kırptım.

“Haberi duydum! Dünyadaki en deli adamların bu kadar çabuk bunu yapabildiğine inanamıyorum!”

Bu gereksiz enerjiyi ilk kez gördüğüm için hiçbir şey söyleyemedim.

“Irene’imi hedef aldıklarına inanamıyorum! Gidip onları  canına okuyacağım ve kemiklerini ters yönde tek tek bükeceğim!”

….Kahraman Leydi, bu kadar sert bir dil konuşmayı ne zaman öğrendin?