Çevirmen : Fantastica
Editör : Fantastica
***********************
Felix yavaşça göz kırptı. Beyaz kirpikleri, sonbahar gökyüzü kadar açık olan gözlerini korudu.
Tıpkı Claudia’nın güzelliği gibi,Felix’in yakışıklılığı da çok şaşırtıcıydı. Şafakta bir demet zambak tutan bir prens gibi büyüleyici bir manzara etkisi yarattı. Ailelerinde çalışan bir şey olmalıydı.
Çev.Notu:Genlerden bahsediyor arkadaşlar ahhh
Yavaşça tuttuğu otları salladı ve sevinçle gülümsedi. Huh? Setaria mı?
Orada ne yaptığını merak ettiğimden penceremin dışına baktığımda , siyah bir parçanın heyecanla Setaria’ya tekme attığını gördüm. Amberler’in evinin yakınında yaşayan başıboş bir kedi olan Lynn olduğu ortaya çıktı.
Lanet kedi. Ona yaklaştığımda, huysuz ve kaba saba davrandı. Ama Felix yüzünü sevdiğinde ve okşadığında, sırt üstü yuvarlandı.
‘Peki, neden kahramanın kardeşi evimin önünde duruyor ve başıboş bir kediyle oynuyor?’
Garipti. Bir rüyadaymışım gibi görünüyordu, belki de sabah sisi yüzündendi.
Geceliğimi örtmek için bir şal taktıktan sonra malikaneden ayrıldım.
“Özür dilerim. Buraya böyle kaba bir şekilde gelmek istememiştim.”
Bana yaklaşmadan önce özür diledi.
“Önemli değil.””
Karşı cinsin önünde sert davranmayı bırakamadığım bir hastalığım varmış gibi görünüyordu.
Çocukluğumda böyle değildim. Ama, lisede ve üniversitede kız arkadaşlarımla çevrili olduktan sonra, bu özelliği benimsedim.
İnşa etmek istemediğim bir duvar yüzünden, benimle konuşan erkekler sık sık sorardı:
“Kızgın mısın?”
Evet, öyle.
“İmkanı yok. Böyle yakışıklı bir adama asla kızamam.”
Ve sen de böyleysinn. Nasıl sinirlenebilirim ki?
Sonra ne söylediğimi fark ettim ve yanlış anlaşılmayı gidermek için çok düşündüm. Felix sözlerimi duyduktan sonra kahkahalara boğuldu. Gülüşü çok ferahlatıcıydı ve soğuk, dondurucu sabah havasını ısıttı.
“Öyle mi? O zaman beni böyle doğurdukları için aileme teşekkür edeceğim.”
Evet, teşekkür et çünkü mükemmel kardeşler doğurdular.
Kahramanın erkek kardeşiyle her tanıştığımda, kirli arzularla dolu kalbim beyaz bir ışıkla temizlenmiş gibiydi.
Ne yazık ki, bu mükemmel Felix’in kaderi de ölmekti. Aslında, bu yorucu romanda kadın kahramanın mükemmel bir aileye sahip olma kaderi yoktu.
Yorucu değil miydi? Seni seven güvenilir bir ailen olsa bile zihinsel olarak yetersizdin.
Claudia’yı ellerine almak isteyen üç kahraman, Claudia’yı dünyadan tamamen izole etmek için bir takım olarak çalışmayı planladı.
Ve Felix’in karakteri planlarının kurbanı olacaktı. Yasak eski şeytani büyüyü kullanarak Chamberlainler’i iyice yok etmeye karar verdiler.
Kelimeler bile bir zamanlar neredeyse tüm dünyayı tereddüt etmeden yok eden şeytani gücü kullanmayı düşünmenin ne kadar delice olduğunu ifade edemezdi.
Felix bu kadar kolay yenilmezdi. Bu romanın dünyasındaki en iyi büyücü değil miydi?
Felix, tek zayıflığı olmasaydı mükemmel olurdu–her zaman başkalarını kendinden önce koyar.
Dünyanın yıkımı ya da fedakarlığı arasında seçim yapmak zorunda kaldığı bir durumda, Felix kendi vücudunun içindeki şeytani gücü emmeyi ve tüm Chamberlainler’i öldürmeyi seçti.
Ve kahramanlar, şeytani güç tarafından tamamen ele geçirilmiş olan Felix’i yendikten sonra, Claudia’nın kurtarıcısı gibi davrandılar.
Bu trajedinin gerçekleşmesini gerçekten durdurmak istedim.
Şeytani güç tarafından kolayca yenilmesinin nedeni, bu büyüyü ihmal etmesiydi.
İblis bin yıldan beri insan dünyasına hiçbir zarar vermediğinden, İmparatorluk büyü direnç becerisini ihmal etmeye karar verdi.
İmparatorluk, bu beceriyi öğrenmenin işe yaramaz olduğunu varsaydı ve üç kahramanda bu durumdan yararlandı.
Bir yıl önce Felix ile şahsen tanıştım ve bu beceriyi ciddi bir ton ve ifade takınarak öğrenmesini istedim.
“Lütfen kimsenin haberi olmadan sihirli direnç becerinizi geliştirin.”
Felix, kız kardeşinin bir arkadaşı, daha önce hiç tanışmadığı biri, aniden böyle garip bir istekte bulunduğunda şaşkına dönmüş olmalıydı.
“En genç Sihir Bakan Yardımcısı” gibi güçlü bir unvanını elinde tutan biri olduğu için,bunu yapmasını istemek küstah bir istekti.
Ona bir sebep bile veremedim. Eğer normal olsaydı, beni görmezden gelirdi ya da öfkeyle benden kurtulurdu.
Ama yavaşça gülümseyerek cevap verdi.
“Leydi Amber, zayıflığımı gösterdiğiniz için teşekkür ederim. Ne kadar harika olursak olalım, öğrenmeye devam etmeliyiz, değil mi?”
Geriye dönüp baktığımda, o bir melek olmalıydı.
‘Endişelerim yok oldu…’
Ben geçmişi hatırlarken, Felix bir şey söyledi.
“Sana teşekkür ederim. İlk başta anlamadım, ama şimdi anlıyorum. Şu anda bile, vücudum şeytani gücü emdi, ama hala nefes alıyorum ve normal bir şekilde yürüyorum.”
Elbette, bir dahinin bu beceriye hakim olması için bir yıl yeterliydi.
Her şey planıma göre gitti. En kötü senaryodan kaçınılmıştı.
Gözlerimi garip bir şekilde devirdim ve sonra rahat bir nefes aldım.
Lafı açılmışken.
“Bu saatte burada ne arıyorsun?”
Soruma tatlı bir gülümsemeyle cevap verdi ve karşılığında şunu sordu.
“Geceni huzur içinde mi geçirdin?”
“Um.. Evet.. Sayende.”
Onun sayesinde mi??
Böyle garip bir cevap verdiğim için çok utandım. Bir fısıltıyla kendime küfür ettim bir an için yüzümü kaşıdım.
Ona komik gelmiş olmalı ki eğlenceli bir şekilde gülümsedi ve dedi ki,
“Ne rahatlama. Aslında seni derin uykundan uyandırmak istemedim.”
Anlıyorum. Derin bir uyku çektim….. Ne?
“Kapalı bir anlamı var gibi görünüyor!”
Aslında ne demek istedi?
İlk olarak, uzun zamandır buradaydı.
İkincisi, odama girdi.
Bir dakikadan daha az bir süre önce, ona bir melek olarak iltifat etmiştim. Peki şimdi ne oluyor?
“Son zamanlarda yeni bir hizmetçi tutmuşsun gibi görünüyor.”
“Neden ? Konuyu değiştirip duruyorsun…!”
“Hizmetçi rüşvet almıştı.”
“…..Ne?”
“Şimdi zehirlendiğinizin farkında mısınız?”
Zehirlendim mi? Sen neden bahsediyorsun, soylu büyücü?
“Vücudunuzdaki zehir ölümcül. Öleceksin.”
Ölümümü ilan ederken tatlı bir şekilde gülümsedi. Onun sözlerine tepki bile veremedim.
Bekle. Affedersin?
Zaman sınırımın olduğunu biliyordum, ama şimdi gerçekten ölecek miyim?
Hayatımdan vazgeçtiğimi biliyorum ve sadece beni ölmek için bağırdım, ama gerçekten mi? Bu kadar çabuk mu? Claudia’ya ömür boyu söz vereli sadece bir gün oldu.
‘Üç delinin yaptıklarına bak.’
Boş gözlerle ve biraz açık çenemle dondum. Sonra ona sordum.
“Ah, ne kadar zamanım kaldı?”
“Yarım gün içinde, tüm vücudunuz korkunç bir acı içinde olacak. Vücudunuz bir taş gibi sertleşene kadar uzuvlarınızdan ve bacaklarınızdan felç olacaksınız. Sonra aklını kaybedersin…..”
Öyle olsa bile, vasiyetimi yazmak için hala zamanım vardı, değil mi? Ama bu kadar çabuk olmasını beklemiyordum.
Gerçekten de inanamadım. Düşüncelerimin içinde kaybolmuştum.
Felix bana hüzünlü gözlerle baktı, sonra rahatlatıcı, sıcak bir sesle söyledi,
“Öyle olsa bile, zaten yarım gün geçti.”
Bunun rahatlatıcı olması mı gerekiyordu? Onu bir melek olarak değerlendirdiğimden şüphe etmeye başlamışken, devam etti,
“Eğer buraya gelmeseydim, Irene önümde böyle duramazdı.”
“…. Suikastçılar da buraya geldi, değil mi?”
Bu yüzden odama girdin. Korkmuştum çünkü o böyle bir şey yapacak biri değildi.
Uykumda sesler duyduğumu düşünmüştüm. Ses yeterince yüksekti, ama uykuya daldığım anda ölüler gibi uyudum. Uyanmak için mücadele etmeliydim.
Felix olmasaydı, uykumda ölürdüm. Elbette, bundan sonra ölüm beni her yerde takip ederdi.
“Onlarla ilgileniyorum, bu yüzden endişelenecek bir şey yok.”
Sözleriyle ‘dikkat’ anlamını ima etmiş olmalı.
Bay Melek, böyle şeyleri nasıl bu kadar kapalı bir şekilde söylersiniz?
Çok minnettarım ama! Ne kadar derin uyursam uyuyayım, lütfen suikastçılar geldiğinde beni de uyandırın!
Her neyse, neredeyse öldüğümü düşünerek aklım patlatacaktım.
Bunu duyduğumda, aniden başım döndü ve mide bulantısı hissettim. Belki de psikolojik bir etkidir.
Vasiyetime ne için ve kime yazmam gerektiğini düşünerek başım patlayacakmış gibi hissettim.
Felix Setaria’yı bıraktı ve aklımı başıma getirdi.
“Yani, o kadar uzak olma ve bana yaklaş. Seni toksinlerden arındırırım.”
