“Şimdi ne yapacağımı biliyorum. “Trisha’nın kırmızı gözleri uğursuzca parladı. Sonunda, her şey onun lehine oldu. Diana değil Trisha seçildi.
Doğru değil mi Lisha? Anılar aklını doldururken yüreğinde yandı.
***
Trisha, ağrıyan vücuduyla eve dönmek için mücadele etti. İmparatorluk hizmetçisi olarak işini kaybetmiş olabilir, ancak bu konuda endişeli değildi. Issız sokakta yürürken düşüncelerini analiz etme şansı buldu.
Trisha, Diana’nın da aynı şeyi gördüğünü varsayıyordu. Diana’nın bir gecede değiştiğini düşünüyordu ama geçmişi ve geleceği görmek Diana’nın onu bir arkadaş olarak görmesini zorlaştırırdı.
“Evet, olabilir”, diye mırıldandı.
Bilgi ona güç ve yetenek verdi.
“Çözmem gereken daha çok şey var ama şimdi anlıyorum.” Dudakları alaycı bir gülümsemeye dönüştü. Artık 17 yaşında istismara uğramış bir hizmetçi değildi, artık yakında imparatorluk ailesine ait olacak olan Lisha adında bir kadındı.
“Kesin olmak gerekirse, bu senin sayende Diana. “Tuhaf bir yorumdu. Diana son zamanlarda Trisha’ya karşı düşünceli olsaydı, Lucas’a zorluk çekmeden yaklaşabilirdi.
O halde kendine ait bir sır vardır. Başkalarının ona her zaman zorbalık ettiği annesinin ayırt edilemez statüsü, şimdi ona yardım edebilecek tek şeydi. Lucas sır olarak kaldığı sürece Trisha’dan uzaklaşamadı.
“On yedi … henüz doğru zaman değil.”
Trisha birkaç gün önce annesinden aldığı kırmızı kitabı tesadüfen hatırladı. O sırada metnin anlamını bilmiyordu ama şimdi bir fikri vardı. Cadılık denen şeyi içeren bir kitaptı. Batıl inanç olarak kabul edilemeyecek kadar ayrıntılıydı.
“Bunu çocuklarından sakladıklarına ve onların benim ailem olduklarına inanamıyorum.”
Zavallı ebeveynlerdi. Babası sorumsuzdu. Belki de annesinin durumu kötüleşirse, ölmeden önce sırrını Trisha’ya itiraf ederdi.
“Anne.”
“Trisha, bugün tatil bile değil. Buraya nasıl geldin? Bugün Nicola’yı yandaki kapıda bıraktım. ”
“Şu anda önemi yok.”
Sarah’nın kızının sesinde bir yabancılaşma hissi duyması doğaldı.
“Trisha?”
“Her neyse, anne sana minnettarım.”
“Sen birden …”
“Statüsünden dolayı beni tuttuğunu sanıyordum, ama öyle değildi, değil mi?”
Sarah kalkıp kızına yakından bakmak için mücadele etti.
“Kimsin?” Sarah, son derece gelişmiş bir insandı. Çocuğunda başka birinin olduğu sezgisi yanlış değildi.
“Ben Trisha. Ama şimdiki Trisha değil. ”
“Ne?”
“Ne anlama geldiğini bilmene gerek yok.”
“İyi kızıma ne yaptın?”
Trisha işaret parmağını kaldırdı ve dudaklarının önünde tuttu. Sessiz olması gerekiyordu. Annesi için 17 yaşındaki bir kızın eylemi değildi. Kırmızı gözleri buz kadar soğuktu.
“Ah, annem bir cadıydı. Onu saklıyorsun, değil mi?
“Nasıl yapabilirsiniz?”
“Nesilden nesile ormanda yaşayan kızıl kötü bir cadı. Böyle harika bir şeyi saklamayı nasıl düşündün? ”
Sarah konuşmayı bıraktı. Kızına titreyen gözlerle baktı, durumdan korktu.
“Ölmeden önce sana söyleneceğim; kopyaladığınız tüm kitaplar anlamlıydı. ” Şu anda Sarah’nın omurgasında titreme hissediliyordu.
“Ama özür dilerim.” Trisha yavaşça annesine doğru ilerliyordu.
Sarah geri çekildi. Ama kaçacak yer yoktu.
“Bu gücü miras alabilmem için ölmen gerekiyor. Yani, her şeyi bilsem bile, yaşadığın sürece sihir kullanamam? ” Trisha yüzünde boş bir ifade takıyordu.
“Merak etme anne”, dedi soğuk bir şekilde.
“Yakında babamı sana göndereceğim.”
Sonu zaten aynı olacaktı. Eğer öyleyse, zamanlamayı ilerletmek sorun olmamalıydı. Trisha’nın şu anda büyücülüğün gücüne ihtiyacı vardı ve ebeveynlerinin varlığı dikkat dağıtmaktan başka bir şey değildi.
“Bunu demek istemiyorsun … Güç kazanmak için… aklınızda ne var? ” Sarah titreyen parmaklarına rağmen öfkeliydi.
“Shh.” Trisha işaret parmağını bir kez daha dudaklarının önüne koydu.
“Bunu yapamazsın. Böyle çalışmıyor. ” Sarah mantık yürüttü.
“Neden? Yine de aynı. Ayrıca gerçeği bu yüzden saklamadın mı? ”
Sarah’nın sezgisi haklıydı. Trishanın, başkalarına söyleyeceğinden korktuğu için gerçekleri ona söylememiş değildi, daha çok klanlarının geçmişindeki gibi ebeveynlerinin öldürülmesiyle sona ereceğinden endişe duyduğu içindi.
“Ama anne mutlu olacak. Kızınız imparatorluk ailesine girecek ve Veliaht Prens tarafından sevilecek. ”
“Büyü böyle bir kullanım için değil!”
“Sanırım öyle anne. Neden? Senin gibi bitirmemi, babam gibi acınası bir adamla evlenmemi ve zor zamanlar geçirmemi mi istiyorsun? Gücüm varsa, senin gibi yaşamayacağım anne! ”
Zavallı evlerinden hemen kaçabilir ve güzel imparatorluk sarayına gidebilirdi. Lucas’la tekrar karşılaşma şansı olsaydı, işler doğal olarak takip ederdi. Çok hafif bir büyü olacak.
“Peki, iyi geceler.”
Trisha, Sarah’ı güçlü bir güçle itti. Zayıf Sarah çığlık atamadı ve duvara çarptı. Kızına karşı çıkacak gücü yoktu.
Trisha manzaraya pişmanlık duymadan baktı ve adımlarını kaydırdı. Sırada sarhoş ve uyuyan babası vardı.
“Bu çok kolay …” Dışarıda şimşek çakarken, Trisha’nın yüzü parladı. Babası parmak kontrolü dışında sarhoştu. Böyle savunmasız bir adam tarafından dövülmüş olması komikti.
Whoo. Trisha’nın elleri titredi. Sarah aklı başına dönüp onu durdurmadan önce yapmak zorundaydı.
“Sen baba bile değildin.”
Ama ona hemen zarar veremedi. Baron Blanc uykusunda sallanıp mırıldandı. Kandil, aptalca görüntü karşısında ürperen Trisha’nın ayağına takıldı.
“Ah…”
Ateş, etrafa saçılan petrolün üzerinde parladı. Bu kaba ahşap ev yangına karşı savunmasızdı.
Trisha,” Bunu ben yapmadım”, diye mırıldandı. Elinde sakladığı bıçağı kullanmaya gerek yoktu.
“Evet, bunların hepsi bir kaza.”
Trisha bıçağı babasının yanına koydu – çok nefret ettiği bir baba. Trisha hiçbir şey hissetmedi. Sadece bir oyun gibiydi.
Yine de geçmişte oldu. Trisha’nın, geleceği için yolu açmaları gerekiyordu. Trisha için bu oyunda suçluluk gereksizdi.
“Nihayet bu evi terk ediyorsun.”
Trisha kendi kendine mırıldandı, alevlerin tüketmeye başladığı yerden uzaklaştı. Ahşap evlerinin tamamen yanması uzun sürmeyecekti.
“Um …” Alevler patlarken Baron Blanc kaşlarını çattı. Trisha, babası tamamen uyanmadan evden çıktı.
“Benim yüzümden değil.”Trisha sonuçları çoktan kabul etmişti. Kafasında, oyunun kötü adamıydı.
“Hepsi … Diana yüzünden.” Onun intikamcı karakteri Diana’nın değişen tavrından kaynaklanıyordu.
“Diana olmasaydı, ailem bu kadar erken ölmezdi.”
Durum hala tersine çevrilebilirdi. Ancak Trisha, sırtını ön kapıya yasladı ve büyüyü tekrarladı. Bu benim hatam değil.
Sonunda, Trisha verandayı dışarıdan engelledi. Bazen babası sinirlendiğinde, kapıyı açmasını engellemek için bu şekilde bir kütük ekledi ama şimdi durum değişti.
“Olanlar oldu . Talihsiz bir kazaydı. ”
Pencereden baktı ve içerinin hala tamamen alevler içinde kalmadığını gördü. Cebinden bir kibrit çıkardı, yaktı ve pencereden fırlattı.
“Elveda, sefil hayatım. Bunların hepsi Diana kötü olduğu için oldu. ” Gözlerinde ateş vardı, öfkesi alevlerle birlikte şiddetleniyordu.
Her şeyi yiyip bitiren acımasız bir kırmızı renkti.
