Asker tekrar seslendi:
“Kralın adına durmanızı emrediyorum bayan Fresta Rodalenne!”
Meydandaki insanlar arasında bir anda fısıltılaşma başladı. İnsanlar korku ve şaşkınlık içerisindeydi.
“Ne?! Ona Fresta Rodalenne’mi dedi?”
“Gerçekten de Rodalenne ailesinden mi?”
Melna, ona neden Fresta adıyla seslendiğini anlayamamıştı. Dahası, asker “kralın emriyle” demişti. Melna’nın yaşadığı ülkede herhangi bir krallık sistemi bulunmuyordu. Melna tüm bunların bir kargaşa olduğunu düşündü. Belki de yalnızca Fresta adındaki kişiye benzediği için olan bir yanlış anlaşılmaydı. Hadi bu yanlış anlaşılma olsa bile o asker neden “kralın emriyle” demişti. Başka bir ülkede olabilir miydi? Başka bir ülke onlaeın dilini konuşmuyordu. Bu yüzden bunun olmasıda imkansızdı. Onlarla nasıl kendi anadilinde anlaşabilirdi ki? Şaşkınlık ve korku içerisinde askere kendisinin Fresta Rodalenne olmadığını anlatmaya çalıştı.
“Bayım, sanırım beni başka biriyle karıştırdınız. Ben Fresta Rodalenne değilim. Ben Melna Karkuyna. Ünlü Karkuyna ailesindenim. Daha önce duymuş olmalısınız, değil mi?”
“Üzgünüm, fakat daha önce Karkuyna ailesini hiç duymadım. Kendinizin Fresta Rodalenne olmadığınızı kanıtlayabilir misiniz?”
“Elbette. Bu meydandaki birileri illa ki Karkuyna ailesini duymuş olmalı. Meydandaki insanlara sorabilirsiniz. ”
Asker yüzünü meydandaki insanlara döndü.
“Daha önce Karkuyna ailesini duyan oldu mu?”
“Hayır, daha önce öyle bir aileyi hiç duymadık.”
Melna şaşkındı. Karkuyna ailesini duymayan neredeyse kimse yoktu. Meydandaki insanlardan en azından birkaçının duymuş olması gerekiyordu. Bu garipti. Şaşkınlıkla tekrar sordu.
“Gerçekten burada Karkuyna ailesini duyan hiçkimse yokmu?! Bu imkansız! Burada Karkuyna ailesini duyan en azından bir kişi olmalı!”
“Bayan, daha önce Karkuyna ailesini hiç duymadım. Ayrıca senin Fresta Rodalenne olduğundan da eminiz. Boşa tartışmaya gerek yok!”
“Durun bir dakika. Ben Fresta Rodalenne kim onu bile bilmiyorum! Buna rağmen benim Fresta Rodalenne olduğum konusunda oldukça ısrarcısınız! Peki nasıl bundan bu kadar emin olabiliyorsunuz?”
Melna’nın bu sorusunun üzerine halk Melna’ya hak verdiler ve kanıt istediler.
“Bu küçük kız haklı! Onun Fresta Rodalenne olduğuna dair bir kanıtınız var mı?!”
“Kanıt olmadan küçük bir kıza zarar veremezsiniz!”
Halkın bu desteğiyle birlikte askerler kanıt sunmak zorunda kaldı. Bu askerler ve halkın çoğunluğu Fresta Rodalenne’i daha önce görmemişlerdi. Yalnızca Fresta Rodalenne’in 9 yaşında mavi saçlı, mavi gözlü ve açık tenli olduğunu biliyorlardı. Fakat buna rağmen askerler Melna’nın Fresta Rodalenne olduğundan oldukça eminlerdi. Bu kararlılık hangi dayanaktan geliyordu?
“Pekala, kanıt mı istiyorsunuz?! Kanıt birazdan önünüzde olacak!”
Asker grubunun lideri arkasındaki askerlerden birine emir verdi ve asker koşarak kanıt getirmeye gitti. Asker gittikten sonra 1 saat boyunca büyük bir sessizlik oluştu. Herkes kanıt olarak askerin ne getireceğini merak ediyordu. Melna ise hiçbirşey anlamıyordu. Soracak çok şeyi vardı. Fakat böyle bir zamanda aklındaki soruları soramazdı. Melna bir süreliğine bu soruları düşünmemeye karar verdi. Şu anda yalnızca önündeki meseleye odaklanmalıydı. Bu sorundan kurtulur kurtulmaz sorularını cevaplamak için etraftaki insanlardan bilgi alacaktı. Şimdi yalnızca bu durumdan kurtulmalıydı.
Kanıt getirmeye giden asker yanında başka biriyle geri geldi. Bu kişi koyu kahve saçlı, orta boylu genç bir adamdı. Her yeri yara bere içindeydi. Sadece Melna değil, halkta ne olduğunu anlayamıyordu. Kanıt dedikleri bu kişi miydi?
“İşte size kanıt! Bu Rodalenne ailesinin adamlarından! Fresta Rodalenne’in korumalarından!”
“Bayan Fresta! Şükürler olsun iyisiniz! Bu askerler sizi bırakmayacaklardır, hemen kaçın!!!”
Aaker gurubunun lideri, kanıt olarak getirdikleri genç adama bu sözleri söyledikten sonra herkesin önünde bu kişinin karın boşluğuna sert bir yumruk geçirdi. Genç adam mahvolmuştu. Bunca yaralara ve duruma rağmen Melna’ya Fresta diye sesleniyor ve ona kaçmasını söylüyordu. Genç adam hiçte yalan söylüyora benzemiyordu. Melna karşısındaki kişiyi tanımasa bile böyle dövülmesine dayanamıyordu.
“Genç.. hanım.. lüt..fen kaçın…”
“Be-beni.. umur..samayın”
Melna ne yapacağını bilmiyordu. Donakalmıştı adeta. Halk soluksuz olanları izlerken bir anda küçük bir kargaşa çıktı. Küçük, kızıl saçlı küçük bir kız çocuk halkı yararak koşuyordu. Bu kızı kovalayan iki tane iri koruma vardı. Fakat bütün bunların yanında korumalardan kaçan bu kız Melna’ya doğru koşuyordu? Koşarak Melna’ya yaklaşıyordu.
Devam edecek…
