Çevirmen:YunaFernandes
Editör:YunaFernandes
Benim memnuniyetsizliğimi fark etmiş olmalıydı ama sessizliğimi evet olarak kabul etti ve gülümsedi. Sonra bana Blackie’mi geri verdi.
“İşte,al.”
Blackieeee! Wahh!
Blackie’yi sıkıca tuttum ve onu tekrar benden almaya çalışabilir diye birkaç adım geri gittim. Blackie de korkmuş gibi görünüyordu ve korku içinde titredi.
“Artık gerçekten gitmeliyim. Böyle küçük bir şey için mana kullanmak beni kötü hissettirdi.”
Grr, kış kış! Uzaklara git!
Blackie’yi kollarımın arasında sıkıca tutup sarılırken gardımı aldım. Şimdi anında fikrini değiştirdiğini söylemeyeceksin, değil mi?
Hii. Beni görmek için bir anda arkasını dönünce çok şaşırmıştım. Wahh. Hıçkırık tutacakmışım gibi hissediyorum.
“Adın ne?”
“Bilip de ne yapacaksın?”
Ah, kelimeler bir anda ağzımdan çıkıverdiler… Sonra ise bu arkadaş sanki yanlış anlaşıldığını düşünmüş gibi üzgün bir yüz yaptı.
“Neden böyle konuşuyorsun? Sana zaten kötü bir büyücü olmadığımı söylemiştim.”
Ama bu sadece ondan daha fazla nefret etmemi sağladı. Blackie’ye sarılarak bir kelime bile konuşmadan durduğumda, nefes verdi ve konuştu.
“O zaman sen benim ismimi bil. Ben Lucas. Bir dahaki sefere adımla seslen.”
Hayır,hayır,hayır! Sana isminle seslenmek veya birdaha görmek istemiyorum!
Ve bu gerçekten şanstı, sahiden de gidecekmiş gibi görünüyordu. Sonra bir kez daha muhteşem bir şeye şahit oldum.
Öncesinde ortaya çıkan çok gizemli baloncuklar yeniden oluştu. Tamamen kaybolmadan önce, kafasını bana doğru döndürdü yüzüme baktı ve gülümsedi.
“Gidiyorum. Görüşürüz.”
Bu kelimelerden sonra ağzını birkaç kez daha oynattı ama ne dediğini duyamadım.
Gözlerimi kapattım ve geri açtım, Lucas görülebilen hiçbir yerde yoktu.
***
“Prenses, kollarınızın arasındaki şey nedir?”
Blackie ile birlikte geri döndüğümde Felix kırkıncı Atlantaca kelimesindeydi. Blackie’ye gözlerini kocamanca açarak baktı.
“Beni arkanızda bırakıp yeni arkadaş yapmışsınız.”
“Sana yalnız oynamak istediğimi mi söyledim?”
“Evet. Bayan Lily’e de aynısını söylediğinizi duydum. Prenses bahçede rahatsız edilmeden oynamak istiyor diye.”
Bunu Lucas’ın yaptığını hatırladım.
Wow,woooooow. O korkutucu p*ç. Eğer ben ölseydim, kimse bilmeyecekti. Yeniden düşündüm de,onunla birlikte olmak gerçekten çok tehlikeli.
Blackie, sanırım şimdiye kadar dünyadaki tüm psikopatlarla yakın yaşadık.
“Prenses, tam zamanında geldiniz. Atıştırmalık zamanı.”
Bugün meydana gelen olayları düşünürken Lily kapıyı açmış ve içeri gelmişti.
“Bugünün keki prensesin sevdiği özel bir kek…..Amanın. O şey de ne?”
O da aynı şekilde Blackie’ye bakan gözlerini kocamanca açtı. Şimdi düşündüm de, saraya hayvan alabilir miyim ki?
“?”
Ama şimdiye kadar kollarımın arasında sakince duran Blackie bir anda kıpırdadı ve ışıltılı gözlerle yere atladı.
“Ah, Blackie!”
Siyah kürklü yaratık, pastayı masaya bıraktıktan hemen sonra şaşırmış olan Lily’ye yere düşen yağmur damlası hızında koştu.
“Bekle!”
Felix, Blackie’yi durdurmak için ayağa kalktı ama çok geçti.
Blackie’nin bu kadar hızlı hareket edebileceğini bilmiyordum.
Blackie hızını daha da arttırdı ve masaya yakın olan Felix’in üzerine atladı. Sonra ise yüzünü masanın üzerindeki tabağa gömdü, sonra….
Nam nam!
Bütün keki bir ısırıkla yuttu.
Üçümüz ise kocaman keki tek hamlede katır kutur yiyen siyah yaratığa sadece şok ve panik içerisinde bakabilmiştik.
Fark etmemle ‘Ah!’ diyerek bağırdım.
O sendin, çikolata hırsızı!
