Çevirmen:YunaFernandes
Editör:YunaFernandes
Yaptıklarıma alıştığımda sorun yoktu. Güzelliklerimi bacaklarıma bağladığımda vücudum hala ağır hissediyor olsa da, sadece tek seçeneğim vardı.
Dürüst olmak gerekirse, burada sonsuza kadar Yakut sarayında yaşamak isterdim. Ancak bu krallığın içinde “Claude” isimli saatli bir bomba vardı …
Bu hayatımın şu ana kadar devam ettiği gibi devam etmesini istesem de, muhtemelen bunun için hayatımı riske atmam. Hayır, buna asla değmez.
Bu yüzden bu güzellikler… Daha açık anlatmam gerekirse gelecek için sigortalarım. Evet, bu sarayı istediğim zaman bırakabilmem için, o korkunç gün için bir destek…
Beş kez geçtiğim tanıdık bahçede yürüdüm. Daha sonra, her zamanki gibi sessizce saraya girebildim.
Ama çalılıkların olduğu bahçeye gitmedim ve son ziyaretimden beri aklımda bulunan yere gittim. Oha! Hala orada!!
En son ziyaret ettiğimde, çok uzaktaydım, bu yüzden emin değildim ama iyi organize edilmiş sarayın girişinde aşk tanrısı heykelleri gördüm.
Boyuta göre olabildiğince büyük olanlar vardı bazıları da kolumun uzunluğundaydı. Şunu ekleyeyim hepsi altındı! Aman Tanrım! Benim sarayımda bulunan en değerli şeyler sadece bazı değerli taşlar ve mücevherlerdi altın değil!
Heyecanla yerinde zıpladım. Çok fazla aşk tanrısı heykeli vardı, bu yüzden bunlardan birisini (ç)alsam farkedilmez gibi görünüyordu. Şimdilik benim için çok büyükler ama biraz daha büyürsem bir tanesini alabilirim. Bu gerçekten de altın, değil mi?
Bana en yakın heykele doğru gittim ve boyumda olanın poposunu ısırdım. Dişlerim şimdi oldukça güçlü, bu yüzden sorun olma-
Tak tak…
Tam o sırada arkamda tehlikeli bir havayı ve beni örtecek kadar büyük bir gölge hissettim. Yerimde dondum, hala aşk tanrısının poposunu ısırma durumundayım.
“Ne zamandan beri bu tür pislikler sarayımda yaşamaya başladı?”
Kulaklarıma girip asla çıkmayan şey, buz gibi ses ve tonda cümleydi.
