Çevirmen:Fantastica
Editör:Fantastica
********************
Merkezi soylular, bir zorba imparatora tekrar hizmet etmemek için tutkuyla yanıp tutuştu.
Onlarla aynı şeyleri yaşadığım için ne düşündüklerini biliyordum.(Ç/N: Bu roman boyunca belirtilmemiştir ancak Laviel’in İmparator olmadan önce merkezi soyluların bir parçası olduğu varsayılabilir.)
Bir önceki hükümdarın yaptıklarından en çok etkilenen merkezi soylulardı.
Tüm bölgelerin başkanları: Doğu, Batı, Kuzey ve Güney, İmparatorun kendi topraklarına müdahale etmesini engelledi ancak merkezde böyle bir şey yoktu.
Ailemi İmparator tarafından parçalanmaktan ve ayaklar altına alınmaktan korumak için ne kadar mücadele etmiştim. Gözlerim geçmişten gelen anıları hatırlatan gözyaşlarıyla yanıyordu.
Merkezi soylularla karşılıklı bakışlar atıp umutsuzca kendime baktım bu yüzden başımı salladım. Ben hala Kontes Sutton’ken onlarla ticaret yapmamıştık ama gözlerimiz yoldaşlıkla doluydu. Onları böyle görünce İmparator olarak iyi bir iş çıkardığımı düşünüyorum.
Peki, fazla çalışma riskine rağmen belge yığınlarından muzdarip olduğum üçüncü mevsimdi.
Birinin bunu fark ettiğini düşünmek beni iyi hissettirdi.
Merkezi soylular oturdu ve bu sefer Batı soylularına sordum.
“Diğer Batılı aileler Düşes Skyer ile aynı görüşe sahip mi?”
Bazıları cevap verdi ve bazıları başını salladı.
Tepkileri Dietria kadar yoğun değildi ama Batılı soylular Batı hükümdarı ile aynı fikirde görünüyordu.
Sırada Güney vardı.
“Güney için de aynı şey geçerli mi?”
Güney soylularının Dük Delmoy ile benzer bir tepkisi vardı. Herkes savaşa gitmeye kararlı görünüyordu.
Kuzey’in söyleyecek bir şeyi yoktu.
Kuzey’in başı Haven hemen kaçmaya hazır olduğundan ve Grypton’un tahrikleriyle uzun süredir mücadele eden diğer soylular da konuyu olumlu bir şekilde çözdüler.
Son olarak, gözlerim Doğu soylularının toplandığı yere yöneldi.
“Peki ya Doğu?”
Doğu, toplantının başlamasından bu yana çözülmesi zor olmuştur.
Çok uzun zaman önce, Doğu’nun başı Pagos Dükü’nü yıkmak için Güneyle el birliği vermiştim. O zaman sadakat sözü verdiler ama sadece bundan memnun değilim.
Kont Pagos toplantıya bile katılmadı. Hastalığı bir bahane olarak kullandı ama bu bir hoşnutsuzluk işaretiydi.
Etrafa bakıp birbirlerinin sırtlarını iterken Pagos’un yanı sıra en büyük bölgeye sahip olan Kont Delacnoir ağzını açtı.
“Konuştuğumuz sırada Doğu hala büyük kargaşa içindedir. Doğu’nun ihtiyacı olan şey kaos ve savaş değil, istikrardır.”
Bu beklenen bir cevaptı. Onları nasıl ikna edeceğimi anlamak için beynimi harap ederken Kont Delacnoir’in sakin sesi onu takip etti.
“Ancak, Grypton’un eylemleri çok ileri gitmiştir. İmparatorluğun iki tepesini koruyan bir vatandaş olarak, Doğu Seven Hills için savaşmaya isteklidir, Majesteleri.”
Seven Hills, yedi aile tarafından kurulan ve yedi tepenin her birinin bir üssü olduğu bir ülkedir. Ancak ittifakın anlamı uzun zaman önce yitirildi.
Şimdi resmen İmparator tarafından yönetiliyordu ancak Doğu, Batı, Kuzey ve Güney soylularının bölgelerinin başkanlarına açıkça güvendikleri doğrudur.
Bunun ortasında, tepeyle ne yapacağımı bilmiyordum. İmparator olarak benden hoşlanıp hoşlanmayacağınız gelecekteki bir meseledir ama yine de Grypton altında olmak istemiyorlar.
Sebepleri ne olursa olsun, tüm soyluların Grypton’a karşı savaşa katılmaya söz verdikleri bir gerçektir.
Büyük engel bitti. Çok kolay üstesinden geldim.
Sanırım Seven Hills soylularının vatanseverliğini hafife aldım. Savaşın artıları ve eksileri arasında bir tartışma olacağını düşündüm ama soylular Grypton’u uzaklaştırmaya hevesliydi.
Ve solda duran Edwin eğilip ağzını kulağımın yanına koydu ve şöyle fısıldadı. Sesi kahkahalarla doluydu.
“Bak, abla. Haklı olduğumu görüyor musun? Herkes seni seviyor değil mi?”
“Bunu benden hoşlandıkları için yaptıklarını sanmıyorum.”
“Hayır. Herkes iyi olduğunu söylüyor çünkü sen imparatorsun.”
Kimse bunu söylemedi, ama Edwin geniş bir şekilde gülümsedi, beni övdüğünden tüm dişlerini gösterdi.
Evet, kardeşim mutlu olduğu sürece.
İmparator olmamla pek sorunları olmadıkları için, durumun böyle olduğunu varsaymaya karar verdim. Herhangi bir şikayetleri olup olmadığını sormalı mıyım diye merak ettim ama şu an için önemli olan konu bu değildi.
Haven yaklaşıp fısıldadı.
“Sana bunun olacağını söylemedim mi? İmparator olduğun sürece Grypton ile el birliği vermek için bir sebep yok.”
Haven mutlu görünüyordu. Eğildim ve sessizce konuştum.
“Kimse önümüzde ne olduğunu bilmiyor, Haven.”
Sadece bir engeli aştım.
Kendi topraklarına geri döndüklerinde fikirlerini değiştirebilirler ve ayrıca savaş nedeniyle devasa bir dağ oluşacaktır.
Daha büyük bir belge dağının görüntüsüyle titredim.
Haven gülümsedi, dizlerinin üzerine inip duruşunu alçalttı.
“Merak etme. Bunu yapacak kadar aptal kimse yok.”
Haven iyimser bir hikaye anlatıyor gibiydi ama gözleri biraz garipti. Edwin ayrıca anlamlı bir bakışla cevap verdi.
“Bu doğru, abla. Bunu kimse yapmayacak.”
Bunun olmayacağını mı yoksa onlardan kurtulacağın için mi böyle diyorsun?
Edwin ve Haven, böylesine korkutucu kelimeleri canlandırıcı bir şekilde tükürürken parlak bir şekilde gülümsedi ve birbirlerine baktılar.
Lütfen güçlü dostluğunuzu önümde göstermeyin.
“İznim olmadan hiçbir şey yapmayın, ikiniz de.”
“Elbette, abla.”
“Elbette , Majesteleri.”
Şimdi, aynı zamanda uyum içinde de cevap veriyorlar.
Bu bir savaş ve bir sürü evrak işi olacaktı. Çocuklar için uygun mu bilmiyorum.
Toplantı böyle sona erdi. Ayrıntıları tartışmak için iki gün içinde tekrar toplanmaya karar verdik ve Oval Ofis’e geri döndüm.
Cecil orada beni bekliyordu.
“Nasıl gitti Majesteleri?”
“Herkes evlilik yerine savaşı tercih etti.”
“Bunu olmasını bekliyordum. Sonuç en önemli şeydir.”
Cecil başını sallayarak cevap verdi.
Görünüşe göre, bunu beklemeyen tek kişi bendim.
Burnu masasındayken gözlerinin altında siyah torbalar olan Caleb’e dönüp baktım.
“Caleb. Sen de öyle mi düşünüyorsun ? Evlilik yerine savaşı seçmem doğal mı? “
Savaş için bütçe belgesini inceleyen Caleb başını kaldırdı.
“Majesteleri olmadan Seven Hills’in bir geleceği yok.”
Geleceği olmayan Caleb’in ten rengiydi.
“Pekala, bu kadar yeter ve eve git. Yarın işe gelme.”
“Pardon? Hayır Majesteleri. Daha fazla çalışabilirim.”
Caleb garip bir gülümsemeyle cevap verdi.
Geçen bahara kadar kürek çekerken titreyen genç bir geyikti, ancak üç mevsim acı çekti. Baş sekreterimin çürüyen yüzüne bakarken sert bir sesle dedim.
“Şimdi sözlerimi görmezden geliyorsun.”
“Ah, hayır, Majesteleri. Dedim ki, ben, …”
“O zaman bana ver ve git. Gözlerinin altındaki siyah torbalar beyaza döndüğünde işe gel.”
Janice Caleb’den kağıtları çaldı ve onu odadan attı.
“İyi iş, Janice.”
Janice ağzının köşelerini kaldırdı ve gamzeleri ortaya çıktı. Övüldüğü için mutlu görünüyordu.
Düşes’e hiç benzemeyen bir yüzdü. Düşes Skyer’ı daha önce hatırladığım gibi bir gülümsemeyle bunu sordum.
“Toplantıdan önce Düşes Skyer ile buluştunuz mı ?”
“Hayır, Majesteleri.”
“Öyle mi? Senden haber alıp benim tarafımda olup olmadığını merak ettim.”
“Annem kadınları cezalandırmak için evliliği kullanan insanlardan nefret ediyor.”
Düşes Skyer’ın eski kocasından boşandığında karmaşık bir kavga ettiği haberi aklıma geldi. Belki de bu yüzden kızgındı.
“Sebep ne olursa olsun, Batı’nın işbirliği beklenmiyordu. Lütfen ona minnettar olduğumu söyle.”
“Neden bu sizi şaşırttı, Majesteleri? Annem sizden hoşlanıyor.”
“Ben mi?”
“Evet.”
Janice gözlerini genişletip başını salladı. Kıvırcık sarı saçları çok tatlıydı. Edwin ile anlaştıktan sonra, Janice artık daha çok serseri gibi görünüyordu.
Düşes Skyer’ın beni sevmesi için bir sebebi yok. Güldüm ve şöyle cevap verdim.
“Bu da bir sürpriz.”
Janice masmavi gözlerini genişçe açtı ve başını eğdi.
“Tanıdığım herkes Majestelerini seviyor.”
“O alçakları mı kastediyorsun ?“
Edwin ve Haven’ı çenemle işaret ettim.
Edwin göğsüne gururla vururken Haven unvanı beğenmemiş gibi hoşnutsuz görünüyordu. Janice ikisine baktı ve omuz silkti.
“Ellie ve Jack de seni seviyor.”
Bu isimleri ilk defa duyuyorum. Kim olduklarını sorduğumda, Janice mutfakta çalışan bir saray hanımı ve bir bahçıvan olduğunu söyledi.
Ellie, şefin bilgisi olmadan Janice’e süt verdi ve Jack ona öğle yemeğinde kestirmek için bahçede bir yer sağladı.
Bu çocuk arkamdan ne yapıyorr?
Ellie, her şeyi iyi yediğim için benden hoşlandığını söyledi ve Jack de aynı şekilde hissetti çünkü baktığı ağaca iltifat ettim. Övdüğüm bahçıvanın yüzünü bile hatırlayamadım. Bunu duyduktan sonra, Edwin kıkırdadı.
“Ablam hizmetçiler arasında her zaman popüler olmuştur.”
Bunu daha önce hiç duymamıştım.
Popüler miydim?
Mülkte uzun süre çalışan birçok çalışan vardı. Sadece onlara iyi para ödediğim için olduğunu düşündüm. Ancak, onları teşvik etmek için işlerinde iyi olanlara iyi ödeme yapmak doğaldı.
Eddy, bu adam, onun sayesinde herkesin benden hoşlandığı belliydi.
“Majesteleri soylular arasında da popülerdir.”
Hala burada olan Cecil ekledi.
“Bu doğru değil, Cecil. Soylular benden nefret ediyordu.”
“Kontes Sutton’ken nasıl bir şey olduğunu bilmiyorum, ama şuan durum böyle değildir, Majesteleri. Soyluları araştırdığımda bunu hissettim. Herkes sizin tahtta olduğunuz için şanslı olduklarını söylüyor.”
“Tabii ki, eğer bu b*ktan imparatorla karşılaştırılırsa.”
Cecil, tek sebebin bu olmadığını söyledi, ama bunu duymak için yeterince iyiydi.
Ne tür bir insan olduğumu herkesten daha iyi biliyorum. İlişkiler bir işi yönetmekten daha zordu, bu yüzden hayatımda hiç arkadaş edinmedim.
Hastalık yüzünden öldüğümde beni ziyaret eden insanlar var mı diye merak ettim.
Şu anda yanımda bu insanlar var.
Bununla birlikte, Cecil bir iş ilişkisi içinde , Haven ve Janice Edwin’in kurduğu ilişkilerdi. Ve hala benden neden hoşlandıklarını bilmiyorum.
