Bölüm 13- TERÖR GÜNÜ
꧁꧂
Fabian bir an için etrafına bakmayı bıraktı, zaman durmuş gibi görünüyordu.
“İmparatoriçe…”
Evelyn’in altın saçları kalabalıkta parlak güneş ışığını mükemmel bir şekilde yansıttı. Fabian dürbünün ucunu fark etmeden Evelyn’e doğru çevirdi. Bir zamanlar karısı olan kadın inanılmaz derecede parlıyordu.
Ve Fabian yanaklarını saran pembe gülümsemeye baktı.
“Evet, Majesteleri?”
“İmparatoriçe’yi görüyorum.”
Fabian boşandıktan sonra Evelyn’den hiç bahsetmemişti.
“Majesteleri onu gördünüz mü? Papa’nın yanındaki şövalyeyi.”
“Ah.”
Serus’un Fabian’ı buraya getirmesinin asıl nedeni, Kara Peçe ormanındaki iblislerin katliamını görmek ve bunu yaparken Papa’yı şahsen izlemekti; ama Fabian bir an için buraya gelme sebebini unuttu.
“Black Hawk’ta ki bilgileri ne kadar araştırsam da bu gizemli adam hakkında hiçbir şey bulamıyorum.”
Fabian daha önce Papa’nın yanında duran zırhlı adamı hatırladı ama yüzünü bile göremiyordu çünkü miğfer takıyordu.
“Onun ‘köpeğine’ ya da başka bir şeye dikkat etmek zorunda mıyız?”
“Hayır ama iblisin davranışları şüpheli hale geldikten sonra ortaya çıkan bir figür.”
Fabian başını salladı. Kesinlikle kayda değer bir şeydi.
“İblis ne zaman ortaya çıksa yanında olan kişi o.”
“Evet ve şimdi canavarları yenmek için Vatikan’ın Şövalyelerini yönlendiren bir kahraman.”
“İzlerken canavarlar ortaya çıkarsa harika olur.” dedi Serus.
“O meydanda mı? İnsanlar nerede toplanıyor?”
Fabian ondan beklenmeyen hassas bir tepki gösterdi. Serus, imparatorluğun toprakları olmadığı için umursamayacağı varsaymıştı.
“Ama Majesteleri eğer olay yerine saldıran canavarları yakalayamazsanız araştıramazsınız.”
“Neden burada olmalı?”
“İmparatorluğa zarar vermemeyi emrettiniz.”
Serus’un kararı doğruydu. Fabian da biliyordu ama daha önce olduğu gibi bir sebepten dolayı rahatsız hissetti.
“Onları burada kışkırtma.”
“Pardon?”
“Kamusal alanda kan görmek istemiyorum. Geri dönüyorum.”
Fabian başka bir şey söylemeden geri döndü.
Serus utandı ve Fabian’ı sessizce takip etti. Soruşturma hızlanırsa Fabian’ın memnun olacağını düşünmüştü ama Serus’un tahmini yanlış görünüyordu.
“Tamam, Majesteleri.”
Belki de Serus İmparatoriçe Evelyn’in varlığını çok çabuk silmişti; ama Fabian’la olan ilişkisi buna dahil değildi.
Sonuçta ilişki içinde olan bir çiftti bu yüzden Fabian bu tür şeyler için onu kullanmaya çekiniyordu.
Ancak Serus’un Fabian hakkında düşündüğü şey tam olarak doğru değildi.
꧁꧂
Evelyn mutluluğun zirvesindeydi. Sevimli Adrian’ın kutsanmasına minnettardı. Eski kocasının onu uzaktan izlediğini bile bilmiyordu.
“Kraliyet ailesi gerçekten zarifti. Kraliçe ve Prensese bakın, çocuğun gerçek ailesi olmasalar bile çok mutluydular.”
“Ne bilge insanlar. Çok hoşgörülüler.”
Detayları bilmeyen insanların dedikodu yapması önemli değildi. Miriam’ın dediği gibi bu geçecekti ve Evelyn için Adrian’ın kutsanması önemliydi.
“Felice Krallığının bugünkü refahının nedeni, sadık ve Tanrı’ya bağlı olmalarıdır. Kalbinizi Papa’ya ve Tanrı’ya adarsanız siz de başarılı olursunuz.”
Görünüşünün aksine yaşlı Papa konuşmasına yüksek bir sesle devam etti. Yakınlarda oturan Evelyn Papa’nın bakışlarının, kaçamak bir şekilde sürekli gökyüzüne dönmesini garip buldu. Aynı kelimeleri tekrarlayarak zaman kazandığını hissetti.
‘Sıkıldığım için mi?’
Aslında Evelyn bir an önce Adrian’a sarılmak istedi. Papa’nın konuşmasını bitireceğine dair hiçbir işaret olmadığı için sıkılmıştı.
Evelyn İmparatorluk ailesinde yaşadığından beri insanların yüzlerini okuyabiliyordu ve en başından beri Papa’yı dikkatle izliyordu. Konuşmayı bitirdiğinde kalkmayı düşünüyordu ama bir şeyler garipti.
‘Bir şeyi mi bekliyor?’
Yaşlı Papa kasten konuşmasını durdurdu ve etrafına bakmaya devam etti. Sık sık yanında duran şövalyesine baktı. Şövalyenin görünüşü ağır zırhla silahlandığı ve yüzünü kapattığı için Evelyn’i rahatsız etti.
“Vatikan her zaman insanlarla nezaket ve cömertlikle ilgilenecektir.”
Papa bunu tekrar söyledi. Evelyn başından beri şüpheli Papa’yı izliyordu, karnına olan bakışları garip görünüyordu.
“Buraya bakın millet! Papa bu dönemin insanlarını kurtarmak için kutsandı.”
Evelyn söylediklerinin asılsız olduğunu düşündü; yine de Papa hızla insanların dikkatini çekti ve artık etrafına bakmıyordu.
Bir sonraki an, güneşli hava aniden bulutlandı ve Evelyn farkında olmadan Papa’nın daha önce baktığı gökyüzüne baktı.
“…Ah, Aman Tanrım…”
꧁꧂
♡♤♧♢
