BÖLÜM 27

Aslında Erica bu romanın en kötü kadın kahramanıydı. Aynı zamanda Veliaht Prens’in nişanlısıydı.

Orijinal hikayede, kahramanı rahatsız etmeye devam etti.

Örneğin; kahramanın düşmesini sağlamak için güvenlik cihazını çıkarmak, kahramanı bir hizmetçi olarak satın almak, onu bir nehirde boğmak ya da onun adına topluma kötü amaçlı söylentiler yaymak gibi .

Lucas her şeyi biliyordu ama bir seyirci olarak kalmayı seçti. Kötü kadının tehdidi sayesinde kendi ellerini kullanmadan kahramanın kalbini kazanmak için daha büyük bir şansı vardı.

Depresif bir kahramanı, boğulan bir kahramanı ve dışlanmış bir kahramanı kurtaracaktı. Bu, kahramanı tamamen ona bağımlı hale getirecekti.

Erica sayesinde Lucas’ın Claudia’yı rahatsız etmesi için bir sebebi yoktu.

Ama sonunda, Erica Claudia’yı öldürmeye çalıştığında, Lucas o kötü adamdan -Ericadan-kurtulmak için bir hamle yaptı.

Bazı nedenlerden dolayı, burada bir dejavu duygusu hissettim. Evet, Erica’nın olayı Benjamin’e aşık olan ve kötü adam olan Martina’ya benziyordu.

Erica, ölümüne kadar kullanılacak ve artık yararlı olmadığında atılacak bir karakterdi.

Ancak,erkek kahraman çok kötü niyetli bir adam olduğu için,  erkek kahraman için kendi ellerini kirletmek zorunda kalan kadın rakip için üzüldüm.

Tabii ki, Erica’nın hatalarını haklı çıkaramadım ama aslında, ilk önce ona ihanet eden Veliaht Prens değil miydi?

Erica’ya ihanet etmek yeterli değilmiş gibi, Lucas sonuna kadar Ericayla oynadı ve onu öldürdü. Ne soğukkanlı bir psikopat…

‘Sonuçta, asıl kötü adamlar o üç deliydi’

Bununla birlikte, tüm bu suçlar ‘aşk’ olarak sarıldıysa, bu bir kötü adamı kahraman kılığına sokmakla aynıydı.

Bu romandaki olaylar ne zaman gerçeğe dönüşse, bir zamanlar sevdiğim romanın türü hakkında çok şüpheci oluyordum. Neden bir suç gerilimine dönüştü?

Etrafı çok sayıda soyluyla çevrili olan Erica’yı gizlice gözlemledim.

Bu bölüm orijinal hikayeden oldukça farklıydı, çünkü Claudia İmparatorluğun en büyük üç adamını aynı anda tekmeledi.

Bu sayede Erica -Claudia değil- toplumdaki en etkili kişi oldu.

Ve bu nedenle, Erica Claudia’ya karşı herhangi bir düşmanlık duygusu beslemedi.

Sonuçta, Claudia tamamen konakta sıkışmıştı. Erica’nın Claudia’yı rahatsız etmesi için bir sebep yoktu.

Lucas’ın kalbini tekelleştirmeye çalıştıktan sonra, Erica daha da mutsuz hissetti. Birlikte olma ihtimalinin olmadığını biliyordu.

Yani şimdi izleme aşamasındaydı.

Ancak bu günlerde durum giderek daha tehlikeli hale geldi.

Claudia törene katılmak için İmparatorluk Sarayına geldiğinde, o aptal Veliaht Prens ona tüm ayrıcalıkları verdi.

Giderek daha fazla endişelendim.

‘Veliaht Prens, kadın kahramana olan tutkusu hakkında çok açıksa, Erica’nın Claudia’dan nefret etmeye başlaması çok olasıdır.’

Viskont Amber’dan kaçmaya çalışmayı bıraktım ve kafamı çevirdim.

Sonra kibirli bir şekilde söyledi, sanki söylecek hiçbir şeyim olmadığından sessiz olduğumu düşünüyordu.

“Evlenene kadar, baban olduğum gerçeğini değiştiremezsin. Hem biyolojik hem de yasal olarak.”

Oh evet. Bir babanın çocukları üzerinde tam bir komuta sahip olduğunu belirten lanet bir yasa vardı.

Bu bir İmparatorluk yasasıydı. Ailenin başı bir emir verdiyse, o zaman dikkate alınmalıdır.

Çocuklar reddederse, öldürülebilirler ve katil sadece mahkemeye hafif bir para cezası ödemek zorunda kalır.
(Ç/N:Bu ne biçim yasaaaa )

Kaçmanın tek yolu evlenmekti ve egemenlik ailenin bir sonraki reisine geçecekti.

Çoğu kocaya ve nadiren de karısına geçti.

Kimse bu ülkede kaç erkek ve kız çocuğunun bu yasa yüzünden acı çektiğini bilmiyordu.

Ancak, hiç kimse bunu sorgulamadı ya da haksız olduğuna işaret etmedi. Bunun yerine, doğal bir şey olarak düşündüler.

“Yasa hakkında konuşmak istiyorsanız, o zaman konuşmadan önce görevinizi yerine getirmelisiniz.”

Ama aile reisinin de ‘Koruma Haklarını’ fark etmesi gerektiğini bilip bilmediğinden emin değildim.

Beni tehlikeden korumak yerine, aktif olarak beni bir kötülük inine itmeye çalışıyordu.

Eğer yasa yürürlüğe girerse, mahkeme beni köle olarak satmaya çalıştığına dair yeterli kanıt bulacaktır.

Sorun şu ki, kanıt olarak hizmet eden sertifikaya sahip olan Dük Lamberg benim tarafımda durmayacaktı.

Borçlarımı ödeyen Claudia da bu işlemin sertifikasına sahipti. Bu yüzden muhtemelen şiddetli bir savaş olurdu.

Tabii ki, işler ters giderse durum buydu – ama bunun olmasını istemedim.

“Beni düzgün bir şekilde ‘korudun’ mu ? Görevlerini hiç yerine getirmedin, ama haklarını iddia etmeye devam ediyorsun.”

“Görev mi? Seni nankör velet, seni kim besledi ve rahat uyuttu sanıyorsun? Neden bahsettiğini bile bilmiyorsun, her şeyin bedelini bana ödemek zorunda olan sensin!”

(Ç/N:Ya valla sen ne biçim babasın!!)

Öfkesini kontrol edemeyen Vikont Amber, beklendiği gibi kükredi.

Muhtemelen beni burada kaybetmektense bir an için utanmanın daha iyi olacağına karar verdi.

Bunun sayesinde, Erica’nınki dahil çevremdeki insanların gözleri bir süre üzerimizdeydi.

Tamam, dikkatlerini çektikten sonra Vikont Amber ile alay etmeyi bıraktım.

‘Bana lütuf verirsen, daha azını ödeyeceğim, seni p*ç!’ Diye bağırmak istedim. Ama kendimi tuttum.

Sonra küskün bir ifade verirken, elbisemin eteğini tuttum ve sordum:

“Bu lütfu nasıl geri öderim?”

Vikont Amber’ın ifadesi, sorum onu tatmin etmiş gibi yumuşamaya başladı.

“Evlilik yoluyla.”

Beklentilerimden nasıl sapmadı?

Soylular arasında yaygın bir uygulamaydı. Soyluların sanki başka ailelere satılmış gibi siyasi ve ekonomik nedenlerle evlenmeleri doğaldı.

Soyluların romantik bir evliliği olması nadirdi.

Ancak bir soylu için bu mahremiyet meselesini böyle bir kalabalığın önünde tartışmak da nadirdi.

Vikont Amber bile böyle davranmak istemezdi.

Ama tekrar görüşmemizin zor olacağını düşündüğü için sahip olduğu tek şans buydu.

Vikont Amber sayesinde olağanüstü bir şansım da oldu.

Çevreye bakıyormuş gibi yaparken Erica’ya baktım.

Rahatsız edici bir manzara görmüş gibi kaşlarını çattı. Veliaht Prens ile benzer bir süreçle nişanlanmış olmalı, bu yüzden şu anda gördüğü manzara hoş olamazdı.

Erica’nın bana karşı hiçbir duygusu yoktu.

Ancak, onu ‘beğenmek’ ile ‘nefret etmek’ arasında tartarsanız, biraz daha ‘beğenmeye’ doğru yönelirdi.

Çünkü bana ihtiyacı vardı.

Claudia’nın tüm sevgisini ve ilgisini alan bendim, bu yüzden Erica konumunu belirleyebildi.

Biraz da olsa, kesinlikle sempati duyuyordu.

“Peki. Bunu sessiz bir yerde konuşalım. ”

“Uyumlu olmana sevindim. Bunu senin iyiliğin için yapıyorum. ”

Vikont tatmin edici bir gülümsemeyle omzuma dokundu.

Vikont Amber gibi birinin başkalarının iyiliğini önemsediğini hiç görmemiştim.

Genellikle, böyle bir durumda, ellerimi çırpar ve derdim ki, ‘ Eh, kendi çıkarlarınıza hizmet etmek için yaptığınız mazeretlerden hoşlanıyorum. ‘
Ama onun sözlerine itaat ediyormuş gibi yaptım.

“Bu ailenin ne kadar harika olduğunu duyunca şaşıracaksınız. Bir prenses gibi yaşayacaksın.”

Onu takip etmem için bana işaret eden bir bakışla yanımdan geçti ve yolu açtı.

Vikont Amber’i yavaşça takip ettim sonra kasıtlı olarak Erica ile göz teması kurdum.

Cam boncuklara benzeyen açık yeşil gözleri çok soğuk görünüyordu. Sanki duygusuzlardı – ama yine de beni önemsiyorlardı. Sanki geçmişini hatırlıyormuş gibi gözlerinde hatıralarla bana baktı.

Gözlerimi genişçe açtım, sanki korkmuş gibi yaptım ve ona hafifçe gülümsedim.

*******************

“Ben yokken ne oldu ?!”

Kadın kahramanın garip söylentilere çok aşina olduğu yaygın bir bilgiydi.

Claudia garip dedikodulara yabancı olmasa da, eğer benim hakkımdaysa, doğal olarak onun için çok yeni olurdu.

Belki de bu dünyaya ilgisini çeken tek kişi ben olduğum içindi benim hakkımda dedikodular duyduğunda hemen tepki verdi.

Claudia, Vikont Amber ile aramızdaki konuşmayı duyunca çok öfkelendi.

Aslında, büyük bir kargaşa yarattı; ama garip bir şekilde, söylentiler yayılmadı.

“Kontrol haklarınızı elinde tutarken sizi evlenmeye zorlamak istedi.”

Claudia her zaman samimi ve ateşliydi, bu yüzden bana dikkatsizce davrananlara hiçbir şey söylemedi.

Ancak, Vikont Amber’e çığlık atmak istediği yeminini geri tutmak için dişlerini sıkarak inledi.

Vikont Amber’a küfretmesine aldırmadım. Onu ebeveynim olarak bile düşünmedim, çünkü zaten ebeveyin olmak için herhangi bir niteliği yoktu.

“Evlenmeni istediği kişi kim?”

Claudia sakince sordu, öfkesini kırgın bir ifadeyle geri çekti.

“Earl Tiv.”

“Eğer Earl Tiv ise…”

Daha önce sakinleşmeye çalışan Claudia, kontrolünü kaybetti ve öfkeyle ayağa fırladı.

“Rin’ den 20 yaş büyük! Alçak herifler!”

Bir yanardağ gibi patlayan Claudiayı sakinleştirmeye çalıştım, tekrar oturması için elbisesinin eteğini çektim.

“Diğer kişinin kim olduğu önemli değil. Ölsem bile evlenmeye niyetim yok.”

Sadece bu durumu kullanmayı planladığımı açıkladım.

“Kullanmak. ‘Kullanmakla’ ne demek istiyorsun…….”

Claudia bir an için şaşkına döndü, sonra beni anlamış gibi gözlerini daralttı.

Hoşnutsuz görünüyordu ve hafifçe bastırılmış bir sesle mırıldandı.

“Veliaht Prens, o lanet olası köpek oğlu.”

Çevremizi refleks olarak taradım, bunu duyan tek kişi olduğumuzdan emin oldum.

Aslında, sık sık ‘piç’ veya ‘şerefsiz ’gibi kelimelerle üç kahramana lanet ettim. Ama bu sözler Claudia’nın ağzından çıktığında, bir şekilde kalbim ağrıyordu.
Belki de Hugo’dan bu kelimeleri öğrenmede çok iyi olduğu içindi.

Sonra yanında oturan Felix, onu nazikçe uyardı.

“Chloe, böyle kötü sözler söyleme.”

“Neden! Bu kadar kötü olan ne? Artık onların tarafında mısın?”

“Zavallı köpek.”

Köpeğin tarafında olduğu ortaya çıktı. Claudia ve ben bir an için Felix’e tek kelime etmeden baktık.