Lin ShuYi’de sadece bir yemekseverin kalbi değil ayrıca çelikten bir mide olduğunu da hayat göstermişti. Balıkçının Muhitinde sadece ikisi kaldığında, Lin ShuYi’nin midesi tıka basa dolmuştu ama tatlı dükkanının yanından geçerken yüzünde bir çok farklı ifade ve gözlerinde ışıltılarla dükkana bakmaya başladığında Shen Fu sadece hayret içinde ona bakabildi.
Geri döndüklerinde, Lin ShuYi sadece duş alıp uyuyabildi. Shen Fu ise her zaman olduğu gibi kanepeye uzandı ve her yeri ağrıyarak uyudu. Bu uzun süreli bir durum değildi Shen Fu gözlerini kapadı kollarını esnetti ve sonra… bir kramp girdi.
Ertesi gün, Lin ShuYi erkenden uyandı ve iki büyük siyah göz halkası taşıyan Shen Fu’nun kendisinden önce uyandığını gördü.
” Ben restorana gidiyorum. ” dedi Lin ShuYi
Shen Fu konuşmadı sadece onayladı.
Lin ShuYi aniden değişen bu tavıra şaşırmadı. Elindeki anahtarları sallayarak ” Kapıyı kilitlemeli miyim ?” dedi.
Shen Fu ciddi bir şekilde kafasını salladı.
Dünden sonra, Lin ShuYi Shen Fu’nun eskisi kadar sinir bozucu olmadığını farketti bu yüzden onunla daha fazla uğraşmadı ve evden çıktı. Lin ShuYi çıktıktan sonra Shen Fu telefonunu çıkardı ve söylenerek koltuğa otururken bir daha koltukta uyumamaya yemin etti.
O sırada Lin ShuYi restoranta ulaştı ,Yaşlı adam Yang çoktan uyanmıştı. Muhtemelen Lin ShuYi’nin geç kalacağını düşünmüştü fakat doğal alarmının bu kadar kesin olabileceğini kim bilebilirdi?
” Xiao Yi , kardeşin nerede ? ”
Lin ShuYi’nin bu ‘kardeşin’ kim olduğunu anlaması biraz zaman aldı sonrasında karanlık bir ifadeyle ” Hala uyuyor. ” dedi.
Yaşlı adam Yang gülümsedi, ” Gençler bugünlerde böyle olmalı , sen nasıl her zaman erken kalkabiliyorsun ? ”
Lin ShuYi bir şey diyemeden gülümseyen ve tamamen yenilenmiş bir Shen Fu içeriye girdi.
” Büyükbaba. ”
” Oh, biz de tam senin hakkında konuşuyorduk ve şimdi sen buradasın. Nasıl oluyor da bu kadar erken kalkabiliyorsunuz?”
Shen Fu, Lin ShuYi’nin yanına doğru yürüyüp kolunu omzuna atarken ” Büyükbaba ve Xiao Yi’nin çok fazla çalıştığını gördüm ve yardım etmek için geldim. ” dedi.
Lin ShuYi’nin ifadesi şimdi daha da karardı şuan omzunda olan kolu bir tencereye atıp çorbanın içinde kaynatmak için büyük bir istek duyuyordu.
Ç/N : Bu novel sırasında hiçbir kola zarar verilmemiştir. ( Komik Komori )
Yaşlı adam Yang’ın gözünde ise bu kardeşçe bir sahneydi. Lin ShuYi’nin rahatsız ifadesini fark etmedi ve gülümseyerek ” Benim yardıma ihtiyacım yok bu restoranın normal hâli. Xiao Yi’nin biraz daha uyuyacağınını düşünmüştüm ama ikinizin birden erken kalkacağını kim düşünürdü. Siz kardeşlerin gerçekten çok iyi bir ilişkisi var. ”
Shen Fu Lin ShuYi’nin sessizliğini tamamen görmezden geldi ve gülümseyerek yanıtladı, “Kesinlikle. ”
Shen Fu yardım edeceğini söylediğinde Lin ShuYi bunun sadece sözde olduğunu düşünmüştü taa ki Shen Fu onları biraz izledikten sonra eline bıçağı alıp bir şeyleri doğramaya başlayana kadar. Elleri çalışan bir çift el gibi görünmüyordu ama o kadar etkiliydi ki yaşlı Yang’ı bile şaşırtmıştı.
Kesilmesi en zor et bile onun elinde çok rahat kesiliyordu. Dilimlerden şeritlere ve nihayet tek biçimli küplere kadar, Kıyılmış Domuz Eriştesi için mükemmeldi. Lin ShuYi bile ona şaşırmış gözlerle baktı.
“Bıçağı bu kadar iyi kullanacağını söyleyemezdim.” Yaşlı adam Yang kalbinin derinliklerinden onu övdü.
“Tabii büyükbaba, bir şeyleri keserek size çok yardım ederim. ” Shen Fu neşeyle yanıtladı.
Lin ShuYi ‘iyi bıçak işçiliği’ iltifatını geri yuttu. Aslında, sadece Lin ShuYi Shen Fu’ya şaşırmıyordu, Shen Fu da Lin ShuYi’ye giderek daha fazla şaşırıyordu. Lin ShuYi’nin hiç okula gitmemesi ve restoranda çalışmasının garip olduğunu düşünmedi, yine de ne kadar iyi bir aşçı olduğuna şaşırdı. Forma ve beceriye sahipti. Yediği tüm eriştelerin ellerinden geldiğini hatırladığında, Shen Fu, Lin ShuYi’ye bir aferin demekten kendini alamadı, “Yemekleri yapanın ve bunda bu kadar iyi olanın sen olduğunu söyleyemezdim. ”
Lin ShuYi, Shen Fu’nun övgülerini görmezden geldi.
Kahvaltıda üçü bir araya geldi ve kocaman bir tabak mantı* yediler. Mantılar Yaşlı adam Yang tarafından yapılmıştı, içinde et yoktu, sadece salatalık, yumurta, kara mantar ve havuç gibi sebzeler vardı. Temiz ve ferahlatıcı ama yine de lezzetliydi.
Ç/N : * Buradaki yemekten pot stickers diye bahsetmişler ben internette arattığımda önüme çin mantısı ( dumplings ) çıktı bu yüzden mantı olarak çevirdim.
Shen Fu, yemek yerken yaşlı adam Yang’ı övmeye devam etti, bu yüzden yaşlı adam yemek boyunca gülümsedi. Müşteriler gelmeye başladığında, takıma yeni eklenen Shen Fu, beklenildiği üzere herkesin dikkatinin yeni odağı haline geldi.
Lin ShuYi’nin yakışıklıydı, Shen Fu yakışıklıydı. Yani iki yakışıklı erkeği bir araya getirdiğinizde, görülmesi gereken bir manzaraydı. Sadece bu da değil, Shen Fu gülümseyen yüzünü koruyarak genç bayanların başlarını döndürüyordu.
“Yaşlı Yang, bu mağazaya ne oldu? Bu yakışıklı oğlanlar da kim? Yemeğe bile dikkat edemeyen bu genç kızlara bakın~” Torununu getiren Zhou Teyze yemek yerken söyledi.
Yaşlı adam Yang başını mutfaktan çıkardı, “Tabii ki, iki çocuk bu şekilde doğdu, böyle yakışıklı oğlanlar genç kızlar tarafından sevilir.”
Alay edilen genç kızlar da gücenmediler, şakayla birlikte güldüler. Ancak, tüm şakalar bir yana, Shen Fu genç bir kız onun fotoğrafını çekmeye çalıştığında gülümsemeye devam edemezdi. Yüzünü bir şekilde gizlemişti , bu yüzden iki başarısız denemeden sonra genç kız, fotoğrafının çekilmesinden hoşlanmadığını düşünerek durdu.
Bir gün çalıştıktan sonra, Shen Fu sonunda Lin ShuYi ile eve döndü. Kapıyı açtığında, Lin ShuYi afalladı.
Eski kanepe köşeye itilmiş, yerine yatak olarak kullanılabilecek kadar büyük ve yumuşak bir kanepe gelmişti. Arkasında, Shen Fu kollarını göğsünün önünde kavuşturdu ve “Nasıl? Bir öncekinden çok daha iyi, değil mi?”
Lin ShuYi arkasını döndü, “Bunu nereden buldun?”
Shen Fu ağzının seğirdiğini hissetti, “Elbette aldım.”
Nereden almış olabilirdi?
Lin ShuYi gözlerini kıstı ve ona baktı, “Bütün günü restoranda geçirmedin mi?
Shen Fu başının ağrıdığını hissetti, “Ummm, TaoBao denen bir şey bilmiyor musun? (Çince Amazon) Ve teslimat denen bir şey?”
Lin ShuYi sessizdi.
Shen Fu daha fazla konuşmadı ve Lin ShuYi’yi kanepeye çekerek basitçe yürüdü. Yumuşak yastığa kafası değdi ve sonra yukarı sıçradı, o kadar rahattı ki Shen Fu içini çekti. Doğrusunu söylemek gerekirse , bir kanepenin bu kadar iyi hissettireceğini düşündüğü bir gün olacağını hiç düşünmemişti. Hepsi o sinir bozucu küçücük kanepe yüzünden.
Kanepeye zorla sürüklenen Lin ShuYi gözlerini büyüttü, sonra sessizce biraz kıpırdadı. Ağzının kenarını kaldırarak, ” Yatakları değiştirmeye ne dersin?” diye sordu.
Sessiz olma sırası Shen Fu’daydı.
Sonunda, bu kanepenin ilk kullanımını Lin ShuYi’ye verdi. Shen Fu odaya girdiğinde, Lin ShuYi hala dik bir duruşla kanepede oturuyordu. İçeri girdiğinde, bir şey bıraktığını ve onu almak için dışarı çıktığını hatırladığında, Lin ShuYi çoktan rahatlamıştı. Dudaklarında geniş bir gülümseme vardı, açıkçası iyi bir ruh halindeydi.
Shen Fu kendi dudaklarının kıvrıldığını hissetmekten kendini alamadı. Kendi kendine düşündü, bu küçük şeyi memnun etmek nasıl bu kadar kolay?
Bu dünyanın tek bilgi kaynağı Lin ShuYi’nin televizyonuydu. Gerçekte, bu dünyadan neredeyse hiçbir şey deneyimlememişti. Yaşlı adam Yang da sık sık alışverişe giden biri değildi, bu yüzden kimse Lin ShuYi’yi bu dünya turuna çıkaramazdı. Shen Fu’nun gelmesi iyi oldu.
Lin ShuYi basit fikirliydi, kömürde ızgara balık ve kanepe olayından sonra Lin ShuYi, Shen Fu’nun eskisi kadar sinir bozucu olmadığını düşündü, bu yüzden isteksizce birkaç gün daha kalmasını kabul etti.
