Çevirmen : Fantastica
Editör : Fantastica
************************
“Evet, bu bir kedi bebeği. Onunla banyo yapacaksınız.”
“Miyav, miyav, miyav, miyav~”
“Vay canına , kedilerin miyavladığını ve inlediğini biliyorsunuz ? Genç usta , son derece zekisiniz.”
Dadı köpürmüş şampuanı saçına sürünce Theo tekrar başını eğdi ve ayaklarıyla tekmeledi.
Bununla birlikte, dadı çocuğu henüz tamamen yıkamak istemedi-kedi bebeğinin dikkat dağıtmak için işe yarayıp yaramadığını görmek için bekledi. Böyle, birkaç dakika içinde Charlotte ve dadı, kedi bebeği ile bağ kurarken Theo’yu yıkamaya başladı.
Vücudunun her küçük çatlağında kalan kan ve kir akıp giderken Theo’nun kanlı ve kızarmış yüzü daha da parlaklaştı.
Charlotte, Theo’nun taze pişmiş ekmek gibi olan yumuşak yanaklarına dokundu ve sonra Theo’nun vücuduna baktı. Daha önce fark edilmeyen herhangi bir yara olup olmadığını tekrar kontrol etmek istedi.
‘Hıh? Bu nedir ?’
Kanat kemiklerinin etrafında* Charlotte’un gözlerinin panikle açılmasına neden olan bir şey vardı.
(Ç/N: Kanat kemiği -Kürek Kemiği; Esasen kanatların omuza yakın olduğunu düşündüğünüz yerde)
‘Yaralandı mı ? Yara gibi bile görünmüyor.’
Yakından bakıldığında, kürek kemiklerinin etrafındaki siyah işaretler bir yaradan çok dövmeye benziyordu. Desen, baş parmak tırnağından biraz daha büyüktü, ancak şıkışmış gibi belirsiz bir geometrik şekle sahipti.
‘Heinst Ailesinin dövmesi var mı ?’
Ama yine de yara olup olmadığını merak etmeye devam etti , bu yüzden Charlotte belirsiz desene eliyle hafifçe dokundu. Theo ani temasla irkildi ve gıdıklanma hissiyle kıkırdadı. Neyse ki hiç acı belirtisi yoktu.
‘Sanırım yara olma ihtimalini ortadan kaldırabiliriz ‘ diye düşünerek Charlotte bakışlarını desenden uzaklaştırıp içini çekti.
Yara değilse dikkat etmeye gerek yokmuş gibi görünüyordu.
“Theo çok fazla hareket edemezsin. Yoksa tüm su dışarı akar. Tamam mı?”
“Tamam!”
Theo şiddetle başını salladı ve kedi bebeği ile konuşmaya başlarken sakince oturdu.
Çocuksu telaffuzu yüzünden Charlotte hikayesini tam olarak anlayamadı. Yine de bazı kelimeleri kabaca anlayabildi.
Theo kediye teğet geçmiş gibi görünüyordu.
‘Kardeşim ne zaman gelecek?’
‘Kardeşimi görmek istiyorum, onu çok özlüyorum.’
Ve bunun gibi.
Bu kelimeleri bir araya getirdikten sonra Charlotte’un kalbi çarpmaya başladı.
‘O çok küçük bir çocuk. ‘
Şaşırtıcı bir şekilde sakin ve toparlanmış görünmesine rağmen, Theo hala sadece üç yaşındaydı. Sadece hayatının bir yıl boyunca annesi biliyordu , daha sonra aniden yarım yıl önce annesini kaybetti.
Şimdi, yeterince talihsizlik yaşamamış gibi , tek erkek kardeşinin nerede olduğunu bilmeden yabancılarla dolu garip bir yerde yalnızdı. Genç biri için korkutucu olmalıydı.
Benzer şekilde, Charlotte yabancılarla dolu bu dünyaya ilk geldiğinde, dehşete kapılmış ve uzun süre kendini odasına kilitlemişti. Zaten yetişkin olan o da benzer bir durumla uğraşmış olabilirdi, ancak çocuk olan Theo daha çok korkuyor olmalıydı.
Charlotte olaydan sonra Theo’ya yaklaşan ve ona nazik davranan ilk kişi olduğu için Theo doğal olarak Charlotte’a sadık kaldı-diğer herkesten şüphe duymaya devam etti.
‘Ona iyi bakmalıyım.’
Charlotte, Theo’yu ilk getirdiğinde önce çocuğun rahatlığını düşündü.Şimdi bile, Theo’yu iyi beslemek ve kendi ailesinin düşmesini önlemek Charlotte’un en önemli önceliğiydi.
Ailesi, çalışanları ve mülkteki insanların hepsi değerli ve çalışkandı.
Burada yaşadığı mütevazi yaşam, Charlotte’un geçmişi unutup geleceğe devam etmesindeki itici güç oldu. Ama böyle güzel bir çocuk gördükten sonra, gözlerinin önünde böyle bir mucize belireceğini hiç düşünmemişti.
Charlotte sadece bu çocuğun parlak gülüşünü görmek istedi.
‘Birkaç saat önce, Theo’yu kardeşine geri götürmekte tereddüt etmezdim.’
Ama şimdi, Theo Charlotte’un hayatını tehlikeye atsa bile , ormanda ölmesine izin veremezdi. Bu yüzden gelecekte ne olursa olsun Charlotte, en azından şu anda bu sevimli çocuğu kurtardığı için sevinmeye karar verdi.
İlk görüldüğünden beri çok sevilen Theo, banyodan sonra dahada değerli hale geldi.
Parlak ve pürüzsüz bir cilt, güneşi yansıtan bal sarısı benzeri saçlar, büyüleyici safir gözler ve olgun bir şeftali gibi kızarmış dolgun yanaklar.
Theo’nun kimliğini bilmeyenler bile ilk bakışta onun yüksek rütbeli bir aristokrat olduğunu bildirdi.
‘Bu kıyafetleri rahatsız edici bulmayacak mı?’
Charlotte, Theo’nun giysilerin kolları arasından onun kollarını geçirmesine yardım etti ve Theo’yu fark etti.
Ailedeki herkes yetişkinliğe ulaştığı için Rania Malikanesinde Theo’nun giyebileceği çocuk kıyafetleri olmaması doğaldır.
Charlotte’un kardeşlerinin Theo’nun yaşındayken giydikleri kıyafetler bile giyilemezdi. Daha da kötüsü, bölgede bulabileceğiniz en iyi kıyafetler sıradan insanlar tarafından giyilenlerdi. Kumaş pürüzlü ve tuhaf bir yüzeyle birleşmişti.
Bu tür kıyafetler Theo’ya uymaz.
‘Soylu olarak giydiğim kıyafetler de Theo’nun alıştığı şeylere kıyasla sönük.’
Aslında, Theo rahatsız edici kumaşa uyum sağlamaya çalışan bir ördek dudaklarını dışarı uzatıyordu.
Charlotte onun düğmelerini iliklediğinde , Theo kollarını hareket ettirmeye başladı, parmaklarını karnının üzerindeki sert kıyafetleri kaşımak için kaldırdı.
“Noonya,bu…şewmiyorum.”(“Noona bu…sevmiyorum.”)
“Kötü ve rahatsız edici değil mi ? Ama daha önce giydiğiniz kıyafetler yıkanıyor, bu yüzden bunları sadece bu gece için giyin. Yarın, temiz ve rahat kıyafetlerinizi tekrar giyeceksiniz.”
“Eeeeh,haaayııır…”
Charlotte homurdanan çocuğa güldü.
‘Ne yaparsa yapsın o kadar sevimli ki.’
Alay edildiğini düşünmüş olmalıydı. Theo dudaklarını büktü ve iki eliyle gömleğini tuttu.
Kendi başına çıkaracağından yakınarak kıyafetlerini gökyüzüne kadar kaldırdı. Ama sonunda başı ve kolları giysilerine takıldı.
Kendini sarstı ama kendini sarsmak bu karmaşadan onu kurtarmaya yetmedi…
“Hngg~,Noonya lüşfen yardım…”(“Hngg~, Noona lütfen yardım”)
Charlotte Theo’nun giysilerini çabucak düzeltip boynuna ve bileklerine bol miktarda yağ uyguladı.
“Şimdi, bu daha iyi mi ?”
“Evet!” Yüzü hala hoşnutsuz olmasına rağmen Theo artık herhangi bir hoşnutsuzluğunu dile getirmedi.
Charlotte hafif nemli saçları okşadı ve Theo’yu sandalyeye oturttu.
Daha sonra genç ustaya basit bir yemek sunmak için sabırla bekleyen Emma odaya girdi.
Theo’nun düzgün yemek yememesi mümkün değildi. Theo Charlotte’un onu beslediği yiyecekleri yemekten her zaman zevk alırdı.
“Ne yemek istersin?”
Charlotte, kiraz gibi olan dudaklarını yalayan Theo’ya baktı ve Emma’ya söylemeye başladı. Charlotte’un talimatlarını duyduktan sonra Emma mutfağa koştu.
Hemen , Emma bir tabak tereyağı ve peynir ile birlikte bir sandviçle döndü.
‘Rania mülkünde lezzetli süt var.’
Arazinin geniş otlaklarında serbestçe otlayan inekler her zaman taze ve iştah açıcı süt sıkarlar. Taze süt daha sonra başkentteki en iyi ürünlerle karşılaştırılabilir derecede kaliteli süt ürünleri oluşturmak için kullanılacaktır.
Charlotte bile, Rania mülkündeki süt ürünlerinin başkentten daha iyi performans gösterebileceğini söylemeye cesaret etti.
Ayrıca, ya ekmekleri ? Rania Malikanesinde her zaman yüksek kaliteli un kullanılarak pişirilirdi. Yumuşak, pratik olarak eriyen iç kısmıyla birleşen çıtır dış kısmı, ziyaretçilerin her zaman bu kadar basit bir lezzet için kuyruk sallamasına yol açardı.
Theo’nun ağzı beklendiği gibi tereyağlı, peynirli ve jambonlu sandviç için sulanmaya başladı. İlk başta, sanki suyu test etmeye çalışıyormuş gibi, dikkatli bir şekilde sadece kenarlardan ısırdı ama sonra hemen sandviçin içini kazdı. Aldığı her lokmada çocuğun dolgun yanakları şişti.
“İyi mi ?”
“Leşşetvi!”(“Lezzetli!”)
Son olarak, çocuk bir fincan ılık sütü ağzının etrafında bıraktı ve bu Charlotte’un elinin tersiyle ağzını silmeye yöneltti.
Ardından ikili, zemine yerleştirilmiş rengarenk boyalı ahşap bloklarla dolu kutuya yaklaştı.
Charlotte daha gençken bloklarla oynardı, bu yüzden boya çoktan soyulmaya başlamıştı ama hala oynamak için düzgün durumdaydı.
“Vaayyy….” Theo blok oyuncakları görünce haykırdı.
Genç bayan blokları halıya döktü ve Theo’nun yanına oturdu.
“Noona yemek yedikten hemen sonra uyumak yerine Theo ile oynasın mı ?”
“Evettt!” Theo heyecanla ciyakladı ve blokları iki eliyle kavradı , ancak henüz zayıf kasları gelişmediği için tüm blokları istifleyemedi.
Ama hayal kırıklığına uğramadı veya bundan rahatsız olmadı. Bunun yerine Theo Charlotte’u kendisi için bir bina yapması için çağırdı ve Charlotte binayı yaptıktan sonra koşarak onu yıkıp kahkaha attı.
Alışık olunmayan çocuğun kahkahası konakta yankılandığında çalışanlar geçerken odaya baktılar.
Bazı hizmetçiler, küçük bir erkek kardeşleri olduğunu ve çocuğa iyi bakabileceklerini iddia ederek Theo’nun özel hizmetçisi olmayı ciddiyetle istiyorlardı.
‘Ancak Theo yabancılardan rahatsız olur. Bir hizmetçi için bu çocuğu ben olmadan odada yatıştırmak zor olabilir…’
Bloklarla ve çizim oyunlarıyla iki saat oynadıktan sonra. Theo’nun midesi henüz şişmedi, ama gözleri titremeye başladı-onları kapatma dürtüsüyle mücadele etti.
Charlotte çocukla birlikte yerde kaldı ve yorgun gözlerini ovuştururken Theo’nun kıçını okşadı.
“Uykulu musun ? Şimdi yatalım mı?”
“Evet…” Theo vücudunda kalan gücü kullanarak açıkça yanıtladı.
Vücudundaki tüm enerji yenilenmiş gibi Theo yatağa koştu ve uzandı. Charlotte bir hikaye kitabı alıp Theo’nun yanına otururken Theo hızla kendini yatak örtülerinin içine sardı.
Charlotte çocukken anne babasının sevgiyle ona çocuk kitapları okuduğunu hatırlayabiliyordu.
“Noonya, aşele ed.”(“Noona, acele et.”)
Kitabın kapağındaki resme baktıktan sonra Charlotte, Theo’nun çağrısıyla kitabı açtı.
“Bir zamanlar William adında harika bir büyücü vardı. Büyük büyücünün ayrıca Celine adında yakın bir arkadaşı vardı.”
Bir büyücü hakkında bir peri masalına benziyordu.
Charlotte’un orijinal Charlotte’un çocukluğuna dair bazı anıları vardı. Ama anıları bulanıktı, bu yüzden Charlotte da bu kitabı ilk kez okuyordu.
‘Theo’nun anlayabilmesi için içeriği biraz ağır olmayacak mı ? ‘
“Aşele!”(“Acele!”)
Uyuklamaktan çok uzak olan Theo , bir okuyucu gibi acele etti.
Charlotte sevimli ifadesi karşısında kıkırdadı ve masalı tekrar okumaya devam etti.
“İkili korkunç ejderhayı yenmek için birlikte bir yolculuğa çıktı. Ama bir gün Celine hiç bir iz bırakmadan ortadan kayboldu. William şok oldu yine de cesurca Celine’yi bulmak için bir yerden bir yere seyahat etti..”
Daha fazla okuduktan sonra, Charlotte kendi kendine şöyle düşündü.
‘Bu gerçekten bir peri masalı mı ? ‘
İnanması güç geldi…
