Diğer tarafta Xing Wanshuang, Qiao Moyu’nun platin bile kullanmadığını ve kancayı suya attığını fark etti. Ne yaptığını açıkça bilmiyordu!
Jiang Taigong’un balık tuttuğunu mu sanıyor? Görünüşe göre grubunun bu gece yiyecek hiçbir şeyi olmayacak.
(Ç/N: Jiang Tai Gong 姜太公 – Shang Hanedanlığı’ndaki küçük bir yetkilinin, kullandığı olta, kısa olta veya kanca türü ne olursa olsun, balıkların kancaya takılmaya istekli olduğu sihirli bir balık tutma yöntemi olduğu söyleniyor)
O anda yanındaki Wang Kunming aniden nefesini tuttu: “Bir şey kancayı ısırdı!”
Olta kancasının daha da derine battığını fark ederek onu çekmeye çalıştı, ancak sanki balık yüzerken onunla dalga geçiyormuş gibi ağırlık kısa süre sonra ortadan kayboldu.
Hemen yanında Qiao Ruohuan sordu: “Kardeş Wang, hazır mı?”
“Hayır” diye cevap verdi pişmanlıkla. “Az önce büyük bir balığın çekildiğini hissettim ama kancayı çektikten sonra yüzerek uzaklaştı!”
“Sorun değil, henüz erken. Gelecekte bunlardan daha fazlası olacak!” Qiao Ruohuan teselli etti. Yol boyunca topladığı meyveleri alıp su kenarında yıkadı ve birkaçını takım arkadaşına uzattı.
Bu sırada Qiao Moyu sakin bir ifadeyle bir kayanın üzerinde oturuyordu. İşaret parmağı oltaya sarılıyken havada yavaşça daire benzeri hareketler yapıyordu.
Onun hareketini takiben yüzen olta kancası da sallandı.
Qin Qianqian sormadan edemedi, “Moyu’nun batması için ona birkaç taş bağlamamız gerekmez mi? Bunu yapabilir miyiz?”
“Merak etme, balıklar yemimi yemeye hazır olacak.” Qiao Moyu suya baktı ve hafif bir dalgalanma fark etti.
Daha önce, oltayı parmağına sarmadan önce olta kancasındaki ‘ışığı açmıştı’. Belki de etrafta çok fazla balık olmadığı için uzun zaman alıyordu.
Sonra ilk balık yüzdü!
Dalgalar gittikçe yaklaştı, ta ki kara bir balığın sırt pullarının su yüzeyini kırdığı görülinceye kadar.
Sonra Qin Qianqian’ın şok olmuş gözleri önünde balığın aniden ağzını açtığını ve Qiao Moyu’nun kancasını ısırdığını gördü!
Qiao Moyu elini uzattı ve balığı güzel bir yay çizerek sudan çıkardı. Tam önünden uçtu ve onu tek eliyle yakaladı.
Balık yaklaşık iki kilo ağırlığındaydı ve kuyruğu hâlâ hafif kırmızıydı.
“Vay canına! Moyu gerçekten balık yakaladın!” Qin Qianqian heyecanla haykırdığında Xing Wanshuang ve Qiao Ruohuan yanlarına baktı. Gözlerine inanamadılar.
“Qianqian, açlıktan ölmene izin vermeyeceğime söz verdim, bu yüzden hangi yemeği yemek istediğini dikkatlice düşün, ben de bu gece senin için pişireceğim!” Qiao Moyu döndü ve takım arkadaşına gülümsedi.
Ekrandaki yorumlar yine çılgına döndü…
“Ahhhh! Benim Wuli erkek tanrım başka bir kadına gülümsedi!”
“Benim Wuli tanrım başka bir kadını besleyeceğini söyledi!”
“Wuli o kadar yakışıklı ki, balık tutma tarzı bile o kadar çekici ki. Küçük kızımın kalbi buna dayanamıyor, aaaahhh!”
“Qianqian’ı kıskanıyorum!”
“Qianqian’ı kıskanıyorum!”
…
Diğer tarafta Xing Wanshuang, Qiao Moyu’nun yakaladığı balığı gördü. Aniden yüzündeki ifade o kadar da hoş değildi. Doğrudan suya baktı ve Zhou Yunchuan’a emretti: “Kardeş Zhou, burada bir miktar balık var gibi görünüyor. Neden kancanı buraya atmıyorsun?”
Tabii ki, Zhou Yunchuan oltasının üzerinden geçtiğinde
Zhou Yunchuan, olta kancasını oraya atar atmaz oltasının battığını hissetti. Şaşkınlıkla bağırdı: “Bir şey bağlandı!”
Heyecanla ayağa fırladı ve kaldırdı! Ama az önce Wang Kunming’in yaptığı gibi kanca tamamen boştu!
Sonraki saniyede Qin Qianqian’ın sesi tekrar duyuldu: “Aahhhh, Moyu, bir tane daha yakaladın!”
Herkes bakışlarını bir kez daha çevirdi ve beklendiği gibi Qiao Moyu başka bir balık yakaladı. Bu av öncekinden biraz daha küçüktü ama pulları muhteşemdi. Bunun çok özel bir türü olduğu belliydi.
Bunu gören Qiao Ruohuan ayağa kalktı ve Qiao Moyu’nun bir sonraki balığı nasıl yakalayacağını görmeye gitti.
