Çevirmen : Fantastica
Editör : Fantastica
**********************
“Bayan! Lütfen kapıyı açın!”
“Kwangkwang!!”
(Ç/N: Kapının sertçe çalınma sesi.)
“Lütfen Bayan! Bütün gün bir yudum su almadan böyle devam ederseniz kesinlikle bayılacaksınız!”
Natalie kapının dışından bağırdığında Rosé başını çevirdi ve yatak odasının içinden oraya doğru konuştu.
“Beni rahat bırak, Natalie.”
“Hasta mısınız? Bir doktor çağırayım mı?”
“Hayır…Hayır sorun o değil. Sadece biraz yalnız kalmak istiyorum.”
“O zaman bunu kapının önüne bırakacağım. Ekmek ve kuzu çorbası, bir ısırık almalısınız. Lütfen.”
Natalie, bir hizmetçiye yiyecek tepsisini kapının önüne bırakmasını söyledi. Rosé için endişelendi bir süre yatak odasının yakınında kaldı.
‘Tam olarak bütün gün neden böyleydi?’
Bayan Rosé sabah bazı tuhaf şeyler mırıldandı ve balo için elbiseye baktıktan sonra ona dokunmadan odasına geri döndü.
‘Majesteleri Prens yarın gelecek. Bu konuda gergin olduğu için mi böyle?’
Natalie iç çekti ve gitti.
Rosé, bir tuzağa sıkışmış bir tavşan gibi endişeyle yatak odasında dolaştı.
Neden Prensin evlenme teklifinden bir gün önceye geri geldi? Eğer zamanı olmuş olsaydı ondan kaçmanın daha iyi bir yolunu bulabilirdi.
Cassiax’a itiraf ettiği bir zamanda geri gelmek zorunda kaldı. Aslında birlikte birkaç kez dans etmişlerdi baştan sona birbirlerine şefkatle bakıyorlardı. Prens ile birkaç kez aşk fısıltıları alışverişinde bulunmuştu.
Geriye kalan tek şey evlilik teklifiydi.
Bu durumda doğal olarak teklifinden nasıl kaçınabilirdi?
İlk olarak, bir şekilde “evlilik” kelimesini söylemesine engel olması gerekiyordu.
Deli gibi mi davranmalı ? Yoksa bir hastalıklı gibi mi? Kardeşi Hans’ı takip edip yabancı bir ülkeye mi kaçacağım?
Hayır, hayır, hayır.
Rosé başını sertçe salladı. Bunlar sadece geçici çözümlerdi.
Cassiax’ın bu evlilikle elde etmek istediği şey Etoile ailesiydi , Rosé değildi. O -Rosé- sadece Etoile ailesindeki balığı tutmak için bir yemdi.
‘Odaklanmam lazım. Bu Tanrı tarafından verilen son şansım. Bu sefer hata yapamam! Ailemi tekrar kaybedemem.’
Rosé, İmparatorluk ailesinde geçirdiği zamanı sakince hatırladı. Acı verici anılarla doluydu ancak deneyimlerinde ikilemini çözmenin anahtarı yatıyordu.
Endişeyle odanın içinde ilerledi. Sonra yere çakılmış gibi ayakları aniden durdu. Mor gözleri parlarken zihninde parlak bir plan oluşmuş gibiydi.
Maxim Lankert!
Bu isim aklına geldi.
Helavant İmparatoru, Kuzey barbarlarının ülkesi. Cassiax’ı endişelendirebilecek tek adam.
Bu İmparator hiçbir zaman resmi olarak ortaya çıkmadı ve Solstern İmparatorluğu’ndaki söylentiler sadece zaman geçtikçe daha da şiddetlendi.
Yarı kurt ve yarı şeytan olduğu gibi. İnsan derisinden kıyafetler yapan bir canavar olduğu gibi.
Rosé, onunla ilgili bazı zayıf anıları hatırladı.
Bu doğru. Son hayatımın bu zamanında , Cassiax’ın teklifinden heyecanlanırken Muriel gelin olarak kuzeye gönderildi.
Ama Leydi Muriel Helavant’a varmadan önce ölmüştü. Korkmuş ve tedirgindi, vagonda zehir içti ve intihar etti.
Kabul odasında anne-babasının paylaştığını duyduğu ciddi sohbeti hatırladı. Kapıda tanıştığı adam kesinlikle Leydi Muriel’in babası Marki Montenegro’ydu.
Ve bir şey daha vardı. Geri dönen cesette, bir canavarın ısırık izlerini ortaya çıkmıştı.
Leydi Ariela!
Leydi Muriel’in yerine cesedi Solstern İmparatorluğu’na gönderildiğinde, kraliyet ailesi ve vatandaşlar şok oldu ve dehşete düştü.
İki imparatorluk arasındaki ittifakı neredeyse yok eden hakaret edici bir eylemdi ve o zaman Cassiax son derece hassas hale geldi. İmparatorun aksine, bunu Maxim Lankert’ten bir savaş bildirimi olarak almıştı.
Ve o zaman Cassiax’la babası arasındaki soğuk savaş başladı.
Rosé, Cassiax’ın kendisine evlenme teklif ettiği gün giydiği güzel mor elbiseyi elinde tuttu.
Başka seçeneği yoktu.
Hayatta kalmak için ölmeye hazır olmalısın!
Bazı kararları verdikten sonra kalbi rahatlamıştı.
*************
Gül bahçesinin ortasında, devasa bir mermer çeşme, gökyüzüne suyu uçuruyormuş gibi fışkırtıyordu. Müzisyenler dans etmek için güzel bir atmosfer oluşturdular ve palyaçolar muhteşem gösteriler yaptılar. Bahçede kırmızı güller rüzgârla dağıldı ve asil bayanlar ve baylar gruplar halinde yürüdü.
“Parti çok güzel.”
“Bugün geldiğiniz için gerçekten minnettarım.”
“Rosé’nin iyi bir partnerle tanışması gerekecek. Prens’in baloya katıldığını duydum. ”
“Ah canım, ama o hala o kadar şımarık ve görgüsüz ki utanıyorum. Hohoho. ”
Sosyal bir kelebek olan Kontes Audrey, suyun içindeki bir balık gibi misafirlerin arasında dolaşırken keyifli sohbetler yaptı.
Etoile ailesinin Kontes’i olarak, kızının doğum günü balosuna zarif bir şekilde ev sahipliği yaptı.
****************
“Bayan, hanımlar geldi.”
Rosé geriye yaslandı ve aynaya baktı.
“Hanımlar…?”
Rosé, kimin geldiğine dair açıklama istediğinde hizmetçi utandı.
“Evet? Evet, hanımlar. Err … Leydi Eliza ve Leydi Tra-”
“Ah, doğru. Onlara eşlik edin.”
********************
Hizmetçi eğilip misafirlere eşlik etmek için ayrıldıktan sonra, Rosé uzun zamandır duymadığı iki ismi hatırladı.
Eliza ve Tracy.
Evlenip saraya girene kadar, kız kardeşleri gibi onlarla vakit geçirmişti.
Her gün onlarla çay içmekten zevk aldı ve üçü birbirleri hakkında küçük ayrıntıları bilmek için yeterince yakındı. Bu ikisi, evlendikten kısa bir süre sonra yalnız imparatorluk sarayı hayatında hayatta kalmasına yardımcı olan değerli arkadaşlardı.
En azından, ailesi çökene kadar öyle düşünüyordu. Babası vefat ettiğinde ve kardeşi Hans’ın denizde kaybolduğu öğrenildiğinde, Rosé’ye tamamen sırtlarını döndüler.
Ve bir gün, Eliza ve Tracy ile tekrar sarayda karşılaştı. Ama o zaman, Sasha’nın arkadaşları olarak, Sasha’nın arkasında duruyorlardı.
Kıkırdayarak, Eliza ve Tracy Rosé’nin odasına gülümseyerek girdi.
“Rosé, Mutlu Yıllar.”
“Doğum günün kutlu olsun , aşkım.”
İkili, her iki yanından bir kutlama yapmak için yanaklarını öptü.
Rosé gözlerini hafifçe indirdi ve onların yüksek doğum günü dileklerini sessizce kabul etti.
Kardeş denebilecek kadar samimi bir arkadaşlıkları olmasına rağmen, eylemleri artık anlamsız görünüyordu. Rosé onları görünce kendini biraz hasta hissetti.
Helen?
Kapıda duran birini fark ettiğinde Rosé’nin gözleri parladı. Eliza ve Tracy’yi takip eden Helen sessizce arkalarında durdu.
Rosé’nin onu gördüğünü bilerek, utangaç bir şekilde gülümsedi ve sessiz bir sesle konuştu.
“İyi ki doğdun.”
Rosé, Eliza ve Tracy’den uzaklaştı ve mutlu bir şekilde ona yaklaştı.
“Geldiğin için çok teşekkür ederim Helen.”
Aile üyelerini kaybettiğinde, aile evini yıkılmaktan kurtaramadığında, her şeyi kaybetmişti. Sadece Helen onu Kraliyet Sarayında ziyaret etmişti. Diğer tüm aristokratlar Rosé’den kaçındığında, İmparatorluk ailesinin iyi tarafında kalmaya çalışırken, sonunda sadece Helen onu ziyaret etmişti.
Helen, babasının -Kont’un- başının kesildiği gün yaşayabilmesi için Rosé ile dua etti ve Hans’ın kaybolduğu öğrenildiğinde ağlayan Rosé’ye sarıldı.
Belki de sadece Helen kuleden düşüp öldüğünde onun için ağladı.
Çekingen görünen ve her zaman geri adım atan Helen, Rosé’nin tanıdığı en cesur kadındı. Rosé, Helen’in omzuna sarılırken Helen telaşlanmış görünüyordu ve ne yapacağını bilmiyor gibiydi.
Bayanlar arasında görünmez görünen gölgeli bir varlıktı.
“Ah. Hans Oppa bu mavi elmas küpeleri Porpottia’dan getirdi. Benim kızıl saçlarımla pek iyi görünmüyorlar ama Helen’in sarı saçlarıyla çok güzel görüneceklerdir.”
Rosé Helen’e yalan söyledi.
Küpeler onda kötü görünmedi. Rosé aslında bu küpeleri giymekten kaçındı çünkü giymek için çok güzel ve değerliydi.
Rosé Helen’in elini çekti ve onu soyunma masasına getirdiğinde Eliza ve Tracy çirkin ifadeler ortaya çıkardı.
“Aman Tanrım!”
“Vay canına!”
Beyaz kadife kutuyu açtığında, Eliza ve Tracy’nin gözleri su damlacıklarına benzeyen küpelere bakarken dışarı fırladı.
Her ne kadar asil bayanlar olup birkaç güzel mücevhere sahip olsalar da, bu kadar parlak bir maviyi görmeleri ilk kez oldu.
Yüksek kaliteli mücevherler üretmesiyle ünlü olan Porpottia’da mavi elmas bile nadiren üretildi.
Dahası, Hans Etoile’nin bu mücevheri getirmesi özel bir anlam taşıyordu.Rosé uzun zamandır bu üç kişinin Hans’ı sevdiğini biliyordu.
Eliza ve Tracy her zaman aktif olarak Hans’ı sordular ve Helen sadece Hans’ın adını dinleyerek sessizce kızardı.
“Şuna bak. Sana yakışacağını biliyordum.”
Rosé, Rosé’nin ona verdiği küpeleri kabul edip etmemek için mücadele eden Helen’e gülümsedi.
“Ama yine de, bu küpeler Sör Hans’ın senin için getirdiği bir şeydi, Rosé … …”
“Bu küpelerden daha iyi şeyler bile senin için bir hediye değil, Helen. Ne de olsa bunları en sevdiğim arkadaşıma veriyorum. Umarım Hans bugün Helen’in güzel görünüşünü görür.”
Helen kızardı. Eliza ve Tracy’nin yüzleri bu sahneyi gördüklerinde karardı.
“Umarım Hans Oppa bir dahaki sefere Helen’e doğrudan bir hediye sunar. Asla bilemezsin, belki Helen benim yengem olacaktır. ”
Rosé, Helen’e baktı ve genişçe gülümsedi. “Yenge” kelimesini duyduğunda Helen, bayılmanın eşiğinde gibi görünüyordu.
Alkış alkış!
Natalie aniden ortaya çıktı ve odadaki belirsiz ruh hali yükseldi. “Böyle olacağını biliyordum. Sadece Bayan Rosé’miz hazır değil. Diğer tüm bayanlar bugün çok güzel. Bu meleklerin ne tür soylu adamlarla sonuçlanacağını gördüğüm için çok şanslıyım. ”
Eliza ve Tracy sanki sert yüzlerine nazik maskeler takmış gibi sırıttılar ve gülümsediler. Rosé’yi bir sandalyeye oturttular ve saç taraklarını tuttular.
“Tamam. Rosé. Bugün Majesteleri Lord Cassiax’ı ne kadar zamandır görmeyi bekliyordunuz? Saçını güzel ve mükemmel bir şekilde hazırlayacağım, “dedi Eliza.
“Kim bilir? Belki de Veliaht Prens’ten bir evlilik teklifi alırsınız? Hohoho, ”Tracy onu takip etti.
“O bok parçası.”
Rosé’nin sözleriyle Tracy’i şok içinde tuttuğundan tarağı düşürdü.
Oda tekrar sessizleşti.
“Ro-Rosé? Az önce ne dedin…” Diye sordu Tracy kulaklarından şüphe ederek ve Natalie dışarıdaki bayanları kovmak için ayağa kalktı.
“Şimdi, şimdi. Bayan Rosé’nin diğer güzel bayanlardan daha kötü görünmesine izin veremeyiz. Onu parti için hazırlamalıyız, lütfen dışarıda bekleyin.”
Diğer hizmetçiler odaya girdiğinde , Eliza ve Tracy ayrılırken gülümsediler.
“Pekala. Dışarı çıkıp Leydi Muriel’i arayacağız. Son zamanlarda o kadar depresyonda ki yüzü tam bir karmaşa içinde.”
“Aman Tanrım. Ve kim olmazdı ki? Helavant’a gitmem söylenseydi, çoktan kalp krizinden ölmüş olurdum.”
“Kes şunu. O zaman seni kim dinlerdi? Bunu hepimiz biliyoruz. Tanrım, lütfen ona bak ve zavallı Muriel’in ruhunu kurtar.”
Tracy dua ediyormuş gibi davranırken Eliza sırıttı ve Tracy’yi odadan çıkardı, kıkırdadı. Helen sessizce onları takip etti.
Hizmetçiler giyinmek ve saçlarını taramakla meşgulken, Rosé kendi düşüncelerinde sürüklendi.
Kuzeye gitmenin ne kadar tehlikeli bir macera olacağını yanlış değerlendirmiş miydi? Düşünceleri karmaşıklaştı.
“Aman Tanrım! Terzinin dükkanına daha fazla bahşiş vermeliydim. Birinin bu kadar güzel olması için…!”
Natalie’nin övgülerini duyan Rosé, aynada kendine baktı.
Mor elbise masum ve güzeldi, sadece onun için varmış gibi görünüyordu.
Kendimi bir aptal gibi hissediyorum!
Böyle bir elbise giymek, saçlarını şekillendirmek , Cassiax gibi bir adam için dünyanın en güzel gülümsemesiyle gülümsemek, o kadar aptalca olduğunu düşündü ki içi boş bir kahkaha attı.
**********************
Batan güneş kırmızı bir halı gibiydi.
Soyluların arabaları Büyük Etoile Kalesi’nin önüne akın etti, duvarlarının etrafına sarılmış kırmızı güller vardı.
Altın İmparatorluk arabası geldi, beyaz giyinmiş gardiyanlar tarafından eşlik edildi,balonun ihtişamına ciddiyet kattı ve ender bir sahne yarattı.
“Majesteleri Veliaht Prens geldi!”
