Yazar: Yumisenpai
Derin bir uykudan sonra kendimi çok dinç hissediyordum. Tek sıkıntım üvey annem olacak o kadının yani Emilie’nin benim hizmetimde çalışan kişileri kovmuş olması. Ama hatırladığım kadarıyla bir tanesi hala sarayda duruyordu, kendisine hizmet ettirmek için zorla kendi olduğu kısma götürdü.
Öncelikle o kızı oradan alıp tekrar kendi himayem altına almam gerekiyordu ama zamanında Emilie’ye karşı beni savunmasına rağmen onu bir köşeye itip çok zor zamanlar yaşattığım için bir özürde dilemem lazımdı.
İlk olarak kahvaltımı etmem lazımdı. Hatırlatığım kadarıyla eski Seri yaşadıkları yüzünden her zaman odasında yiyordu yemeklerini ama ben öyle yapmayacağım. Sevecen halimle bütün ailenmle beraber yemek masasına oturacağım ve onlarla aramı düzeltmenin ilk adımı bu olacak. Onlara artık değiştiğimi göstermek.
Ben ayna karşısında saçımı tararken, kahvaltımı getiren hizmetçi kapıyı açıp tam içeri girerken ona artık herkesle beraber yemek odasında yiyeceğimi söyledim ve geri gönderdim.
Yemek odasında beni gördüklerinde dedemin ve abilerimin tepkilerini çok merak ediyorum. Acaba yüzleri nasıl bir ifadeye bürünecekti. Düşüncesi ile beni heyecanlandırıyor. Fazla geç kalmadan odamdan çıkıp yemek odasına gitmek üzere merdivenlere yöneldim.
Koridorlar hayalimdeki görüntülerinden çok daha güzel duruyordu. Dekorasyonundan tutun renkleri ve küçük eşyaların düzenine kadar her şey çok düzenli ve mükemmel denilebilecek kadar güzeldi. Mesela duvarların alt yarısı öne doğru çıkıntılı ve kırmızı beyaz desenleri olan duvar kağıdıyla kaplanmıştı, üst kısmı da ona uyacak şekilde fil dişi rengine boyanmıştı. Duvarların önünde yer yer vazo içlerinde çiçekler kondurulmuş, duvarlara ise ara ara tablolar asılmıştı. Dışarıdan birisi gelip burayı görse kesinlikle buradan ayrılmak istemezdi.
Etrafı incelerken yemek odasına ne zaman geldiğimi bile farkedememiştim. Üstümü son kez elimle düzeltip kapıyı yavaşça açtım ve yüzüme sevecenliğimi takınıp masaya ilerlerken konuşmaya başladım.
“Çok geç kalmadım kahvaltı için değil mi? Yorgun olduğum içi uyanamamışım erkenden.”
Tam da hayal ettiğim gibi hepsi bana şaşkın şaşkın bakıyordu fakat dedem hâlâ eskiden yaptığım saygısızca davranışlarımdan dolayı katı bir yüz ifadesi vardı ama zamanla bunu düzeltebilirdim. Ne de olsa zaman her şeyin ilacıdır değil mi?
Kai abim boğazını temizleyip ona bakmamı sağladı.
“Hayırdır Seri. Neden buraya geldin?”
“Artık kendimi değiştirme kararı aldım Kai abi, bundan sonra yemeklerimi sizinle beraber yiyeceğim ve size yardım edeceğim.”
“Sen yine ne işler karıştırıyorsun?”
Bana inanmaması tabiiki çok normal. Sonuçta eski Seri kötü davranmıştı ona.
“Bir şeyler karıştırmıyorum. Sadece bazı şeylerin farkına vardım ve bundan pişmanlık duyuyorum. Zamanla hepinizden özür dileyip kendimi affettireceğim. Değiştiğimi size kanıtlayacağım.”
Kai abim inanmayarak kafasını salladı ve kahvaltısına geri döndü.
İkimizin konuşmasından sonra hepimiz sessizce kahvaltımıza devam ettik.
