Çevirmen: onlystr842d
Bölüm 4
Uyarı: Korkunç sahneler barındırır, lütfen dikkate alarak okuyun.
Üst üste her gece kabuslar görüyordum ve gecenin bir yarısı uyanıyordum. Neredeyse her gece kabus görüyordum ve uyuyakalmayı becersem bile kısa süre sonra tekrar uyanıyordum.
Uykusuzluk nedeniyle iştahımı kaybetmiştim ve neredeyse hiç yemiyordum. Sadece bunu yapsaydım, insanlar benim hakkımda bu kadar kötü konuşmazdı.
Biri bana seslendiğinde bile, belirlenmiş koltuğumda boş bir ifadeyle oturuyordum. Bazen çığlık atıyor ya da mırıldanıyordum.
Köşkün kedisinin yanında otururken ağlamıştım ve talihsizliğimin üzerine düşünmüştüm. Belirli bir yağmurlu günde, sağanak yağmurun altında tamamen sırılsıklam olarak bahçede durmuştum. Bunun yanında gecenin bir yarısı köşkte yalın ayak dolaşmıştım…
Geçmişteki eylemlerimi tek tek hatırladığımda, sanki soğuk bir rüzgar tarafından uçurulmuşum gibi titredim. Evet bu doğru. Beni o halde gören biri bana ‘deli kadın’ derdi.
“Biraz farklı görünüyorsunuz. Değişiklikler biraz…”
“Evet.”
“Kesinlikle deli değilsiniz, Dr. Raymond yalnızca biraz rahatsız olduğunuzu söyledi.”
Bunu güzelce açıklamak için çok çabaladığını görünce üzüldüm. “Delirdiğim doğru.” Elimi salladım.
“Hayır, Leydim deli değil. Leydim sadece…”
“Evet, evet. Teşekkür ederim. Daha sonra boynumu kurtarmayı başardığımda bu minnettarlığı unutmayacağım.”
“Pardon?”
“Yok bir şey. Odama dönüp dinleneceğim. Biraz yorgun hissediyorum.”
“Pardon? Ah, evet. Son zamanlarda uyuyamadınız, değil mi? Bir fincan çay ister misiniz? Dr. Raymond, iyi uyumanıza yardımcı olması için bir çay önerdi.”
“Evet, isterim.” Mutfağa gitmek üzereyken Rona’nın elini sıkıca tuttum. “Çok teşekkür ederim Rona.”
“Evet…?” Eli ellerimin arasındayken Rona tereddütle bana baktı.
“Burada olmandan gerçekten çok memnunum.”
“Leydim ne demek istiyorsunuz? Aniden? Leydim kötü mü hissediyor?” Aklımı kaçırmış mıyım diye merak ederek beni yakından inceledi.
Gözlerinden kaçmak için başımı başka tarafa çevirdim. “Git ve bana çayı çabucak getir.”
“Peki.” Rona arkasını döndü ve aceleyle uzaklaştı.
Uzaklaşan figürünü izlerken, enerjimin tamamen tükendiğini ve düştüğünü hissettim. Parıldayan mermer zeminde ‘Selena’nın’ yansıması belirdi. Düşes olmasına rağmen üzgün ve acınası görünüyordu.
Gözlerinin altındaki koyu halkalarla, hasta Amoide kadar cılız görünüyordu. Çukur yanaklar, son iki hafta içinde yaşadığı zihinsel sıkıntıyı yansıtıyordu. Son iki haftadır uyuyamamamın nedeni… Bunun hakkında konuşacak olursam bu oldukça karmaşıktı.
“Neden ben ‘Selena’yım?”
Saçım karmakarışıktı. Kesinlikle bir çılgın kadın imajıydım. Ama deli değildim. Aksine, delirebilmeyi dilerdim. Bu durumda herkes deli olmaz mıydı?
Bir gün biri aniden geçmiş hayatının hatıralarını geri kazandığını söylese, ona kim inanırdı? Dahası, bu… Kandırıldığım için okuduğum kitap.
Üstelik, benim rolüm…
‘Kocasını öldüren kötü kadın, Selena, hasta kocasını zehirlediği için asılmıştı.’
*****
“Lady Crown” romanındaki yardımcı karakter Selena, çok fakir bir soylu ailenin kızıydı. Bunun nedeni, Selena’yı ve beş küçük kardeşini birbiri ardına genç yaşta dünyaya getiren ailesi… Ölmüştü.
Ç/N: Lady Crown, Hükümdar Leydi anlamına gelmekte.
İmparatorlukta oldukça büyük bir işi yürüten babası, yurt dışından dönerken bir gemi kazasında ölmüştü ve annesi, beşinci küçük kardeşine erken doğum yaparken ölmüştü.
Her şey çok aniden olmuştu. Geriye kalan tek şey alacaklının ziyareti ve babasının iş yaparken girdiği büyük borçtu. Ödenmesi gereken hala çok borç vardı.
Böylece Selena rastgele işlerde çalıştı. Temizlikçi, aşçı ve geceleri terzi. Hatta tüm ev eşyalarını sattı ama borçları hala artıyordu. Faiz zamanla birikip kartopu gibi büyüdü ve küçük kardeşleri sık sık aç oldukları için ağlıyorlardı.
Selena yapabileceği her şeyi yapmıştı. Temizlik, çamaşır, çocuk bakmak, bulaşık, yemek yapmak ve diğer çeşitli işler… Ayrıca bir dükkanda tezgahtar, bir barda hem barmen hem de aşçı olarak çalıştı. Seçici olmadan her işi ve günlük işleri kabul etti.
Sonra bir gün, Efret Düşesi geldi. Birdenbire, seçkin bir düşes uğramıştı, Selena’yı ani ziyaretinden dolayı şaşırtmıştı. Sonra, daha da şok edici bir teklif aldı.
[Oğluma bir varis doğur.]
Ç/N: […] geçmişte geçen bir diyalog anlamına gelmekte.
Düşes’in hasta bir oğlu vardı. Er ya da geç, herhangi bir zamanda ölebilecek hastalıklı dük, Efret Dükalığı’nın tek varisiydi. Varis olmadan ölürse, soylu soyları sona erecekti.
Ancak hiçbir soylu aile, İmparatorluğun en yüksek soyuna sahip zengin ve güçlü bir aile olan Efret Dükalığı için bile, yakında ölecek hasta bir adamla kızını evlendirmeye istekli değildi.
Düşes en iyi alternatifi seçti. Gelini olması için toplumda iyi bir üne ve sosyal statüye sahip fakir, soylu bir ailenin soylu bir kızını aramaya karar verdi. Gelecekteki gelininin doğurganlığı tartışılmaz olmalıydı ki bu, hem baba hem de anne soylarına bakılarak belirlenebilirdi.
Dahası, gelecekteki gelininin de ebeveynleri ve vasileri olmamalıydı, böylece hasta bir adamla evlenmesine ailesel bir muhalefet olmayacaktı. Birdenbire çöken soylu bir ailenin kızı olan Selena, Dük’ün ideal karısı olmak için tüm bu kriterleri karşıladı.
Ç/N: Vasi: Bir yetimin ya da akılca zayıf birinin malını, mülkünü yöneten kimse.
“Oğlumun varisini doğurursan, borçlarını ödeyeceğim ve küçük kardeşlerinin yaşamlarını destekleyeceğim.”
Teklifi reddetmek için hiçbir sebep yoktu. Selena hemen evlilik sözleşmesini imzaladı, valizini topladı ve düklüğe taşındı. Eğer böyle evlenip, Düşes olup bir varis doğursaydı ve iyi yaşasaydı Selena için mutlu bir son olurdu.
Ne yazık ki işler böyle gitmedi. Hayatının son anlarını ‘kocasını öldüren kötü kadın’ olarak, idam edilmeyi beklerken darağacında durarak geçirdi.
(Ben değilim! Ben değilim!)
‘Kötü Leydi’ Selena’nın bu cümleleri sonuna kadar defalarca bağırdığı söyleniyordu. Ancak birbiri ardına ortaya çıkan tüm kanıtlar doğrudan Selena’yı işaret etti ve sonunda masumiyet iddiaları bir kenara atıldı.
[Selena infaz alanında kötü bir yüzle bağırdı ve masum olduğunu iddia etti. Ve görünüşü çok korkunçtu…]
‘Lady Crown’ romanının kahramanı Veronica, Selena’nın idamını böyle anlattı. Veronica da Selena’nın idamında bulunuyordu.
[… Efret Düşesi tarif edilemezdi. Seyrek çürümüş et ve iltihap akan yaralar… Düşes, eskiden tanıdığım asil kadına benzemiyordu.]
Selena ve Veronica daha önce tanışmıştı. Veliaht prenses olan Veronica’ya hayran olduğu için Selena’nın onu birkaç kez ziyaret ettiği bir sahne vardı. Veronica çok mutsuz hissediyordu çünkü yakın olmasalar da pek çok dostane karşılaşmalar yaşamışlardı.
[Onun için dua ettim. Kötü biri olmuş ve korkunç bir şey yapmış olsa da, umarım ruhu kurtarılır.]
Çok zarifçe yazdığı anılar, zamanın korkunç olaylarını canlı bir şekilde tasvir ediyordu.
Veliaht prenses böyle korkunç bir olayda yer aldı çünkü rahmetli Amoide kraliyet ailesinin kanıyla karışmış olan düklüktendi. İlk Efret Dükü, imparatorluğu kuran imparatorun erkek kardeşi olduğu için ailesi de kraliyet ailesi kadar asildi.
Birçok kraliyet ailesi ve asil, veliaht prens ile kan bağı olan kocasını öldüren Selena’nın idamı için toplandı. Veliaht prens ve karısı da hastalıklı dükü öldüren kötü düşesin cezalandırılmasını izledi. Çirkinleşen Selena’yı görünce sohbet ettiler. Gözlerini yelpazelerle ve şapkalarla kapatıyor gibi görünüyorlardı ama gözleri delilikle parlıyordu.
Soruşturma sürecinde kilitliyken Selena’nın vücudu neredeyse bir hayalet gibi olmuştu. Uzun zamandır, itiraf etmesi için işkence görmüş ve güneş ışığı olmayan bir hapishanede alıkonulmuştu. Yatacak yer, fare dışkısıyla kirlenmiş sert bir zemindi ve ona sadece bozulmuş yiyecekler veriliyordu.
Bunların hepsi Camilla tarafından emredilmişti. Aslında soylular, halkın aksine cezaları infaz edilene kadar nispeten iyi bir tesiste hapsedilirdi. Ancak Selena’ya böyle bir merhamet gösterilmedi. İmparatorluğun en kötü günahkarları için tasarlanmış olan hapishanede kilitlenmişti.
Tabii ki, hepsi Camilla yüzünden olmuştu. Camilla, Selena için işleri daha da kötüleştirmesi adına gardiyana rüşvet verdi. Sonuç olarak, Selena’nın cildi enfeksiyon kapmış, çirkin apseler ve şişliklerle dolmuştu ve vücudu bir çarşaf kadar incelmişti.
İnfaz, meydanda herkesin önünde gerçekleşti. Selena başlangıçta yakılarak ölüm cezasına çarptırılacaktı ancak yasal olarak soylu olduğu ve boşanmadığı için hâlâ “Efret Düşesi” idi. Yargılamasından sorumlu yargıçlar, vücudunun yalnızca bu nedenle sağlam bırakılmasına karar verdi.
“Günahkarın itibarına saygı duymak için bedenin hiçbir parçasının vücuttan ayrılmasına izin vermeyin.”
Ama Selena için güzel bir ölüm değildi. Camilla, oğlunu öldüren gelininin kolayca ölmesini izleyemezdi. Camilla, Selena’nın mümkün olduğu kadar acı çekmesi için cellata rüşvet vermişti.
Selena’ya olabildiğince uzun süre işkence etmek için Camilla tüm gücünü son dakikada koydu. Selena’nın boynunun çabuk ölmeyecek kadar sıkı bağlanmasını emretti. Ve sonuç olarak infaz üç gün üç gece sürdü.
Nihayet nefesini kaybettikten sonra bile Selena, darağacında uzun süre asılı kalmıştı. İdam edileceği darağacı platformunun sonunda durmak için mücadele etmişti. Bunların hepsi yargıçların bedeni sağlam tutma emrinden kaynaklanıyordu.
Tanıdığım Selena’nın sonu buydu.
