BÖLÜM 85

Dük , Edwin’e arkadan destek olsa bile Edwin Haven ile birlikte ikinci kez isyan etmeyi planlamadı.

İmparatorluğun hükümdarını değiştirmek o kadar düzgündü ki hazırlık sürecini gölgede bıraktı. Bir önceki imparatorun zulmünden bıkan soylular ve halk, yeni bir imparatorun taç giymesi ile rahatladı.

İsyanın lideri Edwin’in , Laviel’i tahta çıkardığı gün yüzüne çıktığında Haven savaş alanının ortasındaydı.

Bir atın tepesindeyken adamlarından raporu aldıktan sonra kılıcını salladı ve kahkahalara boğuldu.

“İmparator mu oldu ?”

“Evet, taç giyme töreni önümüzdeki ay yapılacaktır. Davetiniz de geldi.”

“Davet…”

Haven mırıldanıp peşinden gelen Grypton ordusuna saldırdı. Hem raporu dinleyen Haven hem de ona durum hakkında rapor veren astı dinlenmeden kılıçlarını kullanıyorlardı.

Seven Hills’in yeni imparatorunun tahta çıktığı öğrenildiği an, Grypton derhal birliklerini hareket ettirdi. Bu, Seven Hills bölgesini hedefleyenler için iyi bir haberdi.

Haven onları durdurdu.

Yeni hükümdar tahta çıkar çıkmaz savaş patlak verirse, halkın desteğini kazanmak zor olacaktır.

Dük olur olmaz Grypton’a karşı savaşa hazırlanmaya başlayan Haven, Dehart’ın tüm gücünü dökerek Grypton’u durdurmayı başardı.

Bu yenilgiden dolayı Grypton, Seven Hills’den önce Zilton’u hedef aldı ancak o sırada Haven Zilton’un hedef alındığının farkında değildi. Sadece Laviel’in taç giyme törenine katılma fırsatını kaçırdığı için pişman olmuştu.

Durum çözüldükten sonra Laviel kendisini bir imparator olarak kabul ettirmişti. Kuzey hükümdarı yeni imparatoru sebepsiz yere ziyaret ederse bu kesin bir yük olurdu.

Laviel ile tanıştığı günden bu yana geçen yıllar neredeyse yirmi yıla yaklaşırken Haven şimdi sabırsızlık değil zorunluluk hissediyordu.

Zihninin Laviel’i barındıran kısmı gittikçe belirsizleşti. Haven yıllarca bekledikten ve hatta hayatını feda ettikten sonra onu neden özlediğini bile anlayamadı.

Yani aklını ve kalbini anlamak için şimdi Laviel ile buluşması gerekiyordu.

Haven buna karar verdikten kısa bir süre sonra Edwin, imparatorla tanışmak için bir sebep arayan Haven’ın önüne çıktı.

Edwin salonda beklerken Haven’ın kafası karışmıştı.Haven, onunla el sıkışmayı isteyip istemediğini ya da  başının arkasına tokat atıp atmayacağını bilmeden salonun kapısını açtı.

Koltukta yatan Edwin sağ elini kaldırdı ve onu karşıladı.

“Hey! Dük Dehart!”

“…Hey?”

“Bir süredir bekliyordum. Çok mu meşguldünüz?”

Edwin utangaç bir şekilde sırıttı ve kendini kaldırdı. Haven onunla ne yapacağı hakkındaki fikirlerini tamamen kaybetti.

Haven’ın, Edwin’in yüzünde yazılan duyguları ifade etmesi istenirse bu %100 mükemmel  içtenlikle olan bir karşılamaydı.

Onu gördüğüne sevinmişti.

Haven sayesinde ablasını geri getirmeyi başardı ve yeni bir hayata sahip oldu. Zamanda geri döndükten sonra Laviel, Edwin’e şefkatle baktı. Laviel, Edwin’in her türlü çocukluğunu kabul etti ve onunla zaman geçirdi. Ve ablasının samimi sevgisiyle Edwin büyük bir deli olarak yeniden büyüdü.

Yani Edwin için Haven dünyada yeri doldurulamaz bir hayırseverdi.

Onu mutlu bir şekilde karşılamak için elini salladı ama Haven arkasını döndü ve ekşi bir yüzle kanepeye oturdu.

‘Yapabileceğim bir şey yok. Beni tanıyamaz.’

Edwin başını salladı ve üzgün bir şekilde hemen Haven’ın peşine düşüp karşısına oturdu.

“Dük, İmparator eşi olmak ister misiniz?”

Bu kadar dikkatsiz olamaz. Edwin aniden ortaya çıkıp birdenbire İmparator eşi olmak isteyip istemediğini sordu.

Edwin, gülünç bir ifade takınan Haven’a açıklamaya devam etti.

“Yakında ulusal bir turnuva yapılacak. Siz de katılmalısınız. Son kazanan kişi, ablamın eşi ve kayınbiraderim olacak. Ne düşünüyorsunuz?”

Edwin, Haven’ın son kazanan kişi olacağından hiç şüphe etmedi. Edwin,iki hayat yaşamıştı ve kılıç kullanma konusunda Haven’dan daha iyi birini hiç görmemişti.

Edwin’i rahatsız eden bir şey varsa, o da Haven’ın başka biri için karşılıksız bir aşka sahip olmasıydı. Haven hisleri hakkında din ya da başka bir şey gibi bahsetmişti ama Edwin , Haven’ın ablasıyla tanıştıktan sonra fikrinin değişeceğinden emindi.

Laviel dünyadaki en harika, zeki, zarif, güzel, kibar ve bilge insandı.

Eğer gözleriniz düzgün ise kesinlikle ona aşık olurdunuz.

Haven, ablası için biraz kötü olsa da Edwin ondan başka kimsenin ablasının eşi olamayacağını düşünüyordu.

Öte yandan, Haven şu düşünceye sahipti.

Sen deli bir p*ç misin?

Haven, geçmiş yaşamından farklı olarak Edwin’in Laviel ile iyi anlaştığını duyunca rahatlamıştı. Yalnız olan ve ablasını çok özleyen Edwin’e baktıktan sonra bu sefer onun şanslı olduğunu anlamıştı.

Bu mutlu bir çocukluk geçirmenin yan etkisi miydi?

Edwin eskiden nereye gideceğini bilmeyen bir adamdı ama şimdi onunla ile tekrar tanıştıktan sonra onu tamamen kaybetmişti.

Haven, şakaklarını ovuşturup bu düşüncede kaybolduğunda Edwin endişelendi.

“Bana ablamın eşi olmak için bu şansı reddedeceğinizi söylemeyin? Hmm? “

Edwin ona baskı yapsa da Haven cevap vermedi. Edwin, Haven’ın sessizliğini yanlış anladı ve Haven’ın bir süredir görmediği arkadaşının durumuyla ilgili endişelerini bilmeden dudaklarını şişirdi.

“Eğer reddederseniz, hemen sınırı geçeceğim.”

“Ne?”

“Komutanlardan bir ya da iki tanesi öldürülürse bir savaş çıkacaktır, değil mi? Pekala, katılamayacak kadar meşgul olduğunu varsayalım. “

Daha önce bu kadar deli değildi …

“Katılacağım. Ulusal turnuvaya.”

Haven’ın bu beyanına Edwin bütün dişlerini göstererek genişçe sırıttı. Haven’a iyi bir karar verdiğini memnun bir yüzle defalarca söyledi ama bir noktada aniden değişti ve onu uyardı.

“Bunu size önceden söylüyorum, ama aklınızda başka biri varsa onu temiz bir şekilde atsanız iyi olur. Ablamdan başka birini düşünürseniz , Dük benim ellerimde ölecektir.”

Haven başını salladı ve şakalarını tekrar ovuşturdu. Edwin kendi amacını yerine getirdiğinden Philland’a mutlu bir şekilde döndü.

Kısa bir süre sonra, Haven karmakarışık bir zihinle Philland’a geldi.

Laviel’in kocası, hayır, imparatorun eşi olmak isteyen 178 adamdan biri oldu. Sonra arenaya girdiklerinde Edwin’in elini tutan Laviel’i gördü.

Laviel rüzgarda uçuşan pembe saçları ve kırmızı etekle podyuma çıktığı zaman Haven, 18 yıldır özlediği onunla yeniden karşılaştı.

18 yıldır bu anı bekliyorum.

Haven,bunun özlem olup olmadığını bilmeden Laviel’i tekrar görmeyi dört gözle bekliyordu.

Çok fazla özlem bazen endişeye dönüşürdü.

Haven’ın geçmişte çok kısa bir süre karşılaştığı Laviel’in sadece bir rüya olduğunu düşündüğü bir zaman bile vardı.

Laviel zarif bir şekilde içeri girerken pembe saçları beyaz yüzünün arkasına doğru uçtu. Parıldayan yeşil gözleri ve düzgün dudakları Haven’ın hafızasındakiyle aynıydı.

“Kalk.”

18 yıl sonra ilk duyduğu sesiydi.

Haven’ın konumundan platform oldukça uzaktı ancak Haven Laviel’in yüzünün her detayını görebiliyordu.

Laviel’in alnı, burnu ve dudakları. Sakin ve kendine güvenen gözleri.

Her şey o kadar netti ki Haven başının döndüğünü hissetti.

Sonra ikisi göz göze geldiler.

Haven doğrudan ona bakan Laviel’in yeşil gözleriyle karşılaştığında, ayak parmaklarının ucundan başının tepesine kadar dikenli bir his geçtiğini hissetti.

Çok kısa bir göz teması ile bu doğrulandı.

Laviel Haven’ı hatırlamasa bile, Haven geçmiş hayatını Laviel’in önünde durmak için yaşadı.

Haven’ın gelecekte ne için yaşayacağı belli oldu. Haven, Laviel’in dokunuşunu, bakışını ve sevgisini yanına alabilseydi isteyebileceği hiçbir şey yoktu.

Evet, isteyeceği hiçbir şey yoktu.

Haven tüm çılgınlığını ortaya çıkardı. Haven, yavaş yavaş kalbini açan Laviel’in yanında her gün çok mutluydu. Onu geride bırakmak zorunda kaldığında savaş alanında bir iblis olmaktan çekinmedi.

Sonunda Laviel’in kalbi onunkiyle aynı renge dönmeye başlamıştı. Laviel ile tekrar buluşacağı baharın bir rüyadan daha mutlu olacağına inanıyordu.

Laviel’i Edwin’le birlikte gönderirken, uzun dalgalanan saçları ve tatlı dudakları vagon penceresinden en son gördüğü şeylerdi.

Haven , mümkün olan en kısa sürede Laviel’in yanına dönmek için kılıcı bir deli gibi salladı ama tekrar buluştuğu Laviel çoktan soğuk bir bedendi.

*********************

Uzun hikayenin sonunda Haven’ın yüzünden sıcak ve tutkulu gözyaşları aktı. Haven, hatırlamak istemediği anıları hatırlayınca dilinin ucunu ısırdı ve gözyaşlarını zar zor bastırdı.

Laviel, Haven’ın hikayesini dinlerken ona baktı. Laviel memnuniyetle elini ona uzattı ve Haven’ın gözyaşlarını sildi. Haven daha sonra Laviel’in elini öptü ve gözlerini kapattı.

Haven’ın uzun süren özlemi ve iki ölümü hiçbir şeydi. Daha fazla acı çekmeye istekliydi. Tekrar tekrar ölmeye kararlıydı.

Eğer bu Laviel’in sıcak ellerini bırakmamak için gerekense.

Ama artık değil. Ne yaparlarsa yapsınlar geri dönüşü olmayacak.

“Artık Zaman Taşı yok. Majesteleri, gerçekten daha fazlası yok. “

“Dikkatli olacağım. Kalbini bir daha parçalamamaya dikkat edeceğim.”

Laviel, Haven’ın ıslak gözlerine diğer eliyle dokunurken bu sözü verdi.

Bu bir mecaz ve nazik bir teselliydi ama Haven aslında kalbini kendi elleriyle iki kez parçaladı.

Ve Laviel bunu bilmiyordu.

Haven, bunu ona söylemeye dayanamadı.

Laviel, Edwin ve Haven’ın onu kurtarmak için canlarını aldığını bilseydi o güzel yeşil gözler keder ve üzüntü ile sırılsıklam olurdu.

Haven için Laviel’i incitecek gerçek hiçbir şey ifade etmiyordu.

Uzandı ve Laviel’in sırtına dikkatle sarıldı. Laviel Haven’ın göğsüne yaslandı, kollarını boynuna ve başına doladı.

Laviel dudaklarını Haven’ın ıslak yanaklarına bastırdı ve usulca fısıldadı.

“Üzgünüm.”

“Bu kelimeyi sevmiyorum.”

Haven, Laviel’e sarılırken bunu söyledi. Laviel,bir süre düşündü ve sonra sözlerini değiştirdi.

“Teşekkür ederim.”

Haven açıkça güldü.

Laviel, Haven’ı ne zaman ciddiye almaya çalışsa Haven Laviel’i sevimli buldu. Ve Laviel söylediği her kelimeye tüm samimiyetini koyduğu için çok sevimliydi.

“Bu da istediğim şey değil.”

“Seni seviyorum.”

Laviel hiçbir zorluk çekmeden doğru cevabı verdi.

Haven’ın gülümsemesi biraz daha genişledi.

Haven,Laviel ‘Seni seviyorum.’ dediğinde onun boynunu öperken Laviel aniden Haven’ın vücudunu kavramasından çıktı . Haven Laviel’e şefkatli gözlerle bakarken ona doğru eğildi. Ama Haven Laviel’i öpmeye çalıştığında Haven’ın vücudu düştü.

Haven gözlerini sonuna kadar açtı ve Laviel’e baktı.