Çevirmen:Fantastica
Editör :Fantastica
*****************
Kafasının arkasından vurmaya cesaret eden Tribia Grocter bile bu kadar pervasız değildi ama Edwin’in kılıcı ona samimiyetini hissettirdi.
Woljo,Edwin’e şaşkınlıkla bakıyordu ve bir noktada Haven da kılıcını çıkardı.
Woljo, Laviel’i geri getirebilecek tek kişiydi.
Onu ikna edebilmesi en iyisi olurdu ama kelimelerle yapamazsa herhangi bir güç kullanmaya hazırdı. Eğer bu aciliyet ve çaresizlik ise, şu anda hissettiği şey asla Edwin’den daha az değildi. Yine de Haven tüm sabrını kullandı ve sordu.
“Woljo, onu-Laviel’i- kurtarmak için ne yapmamız gerektiğini söyle. Her şeyi yaparım.”
Haven’ın siyah kılıcı, ona “Her şey” e dahil olan çok çeşitli şeyler olduğunu söylüyordu.
Woljo daha da şaşırmıştı.
Bunlar ne tür insanlar ?
Bir şeyler ters giderse, kılıç kullanan iki adamla savaşmak zorunda kalabilir.
Bir insan kılıcı Woljo’ya zarar vermeye cüret edemezdi ama onlar 600 yıl sonra onu uyandıran ilk insanlardı.
Woljo’nun geri alması gereken bir şey vardı ve Woljo için bu fırsat kaçırmayı göze alamayacağı kadar çaresiz bir arzuydu.
10 yıl önce Edwin’in kanıyla uyandıktan sonra Woljo, Haven’ın isteğini dinledi ve küçük bir parçayı kurtardı.
Sonra geri kalanların özenle aradı.
Kalbi, yumurtaları, eski Tribia Grocter’e emanet edildi.
Woljo , 10 yıl boyunca tüm kıtayı aradı ancak İmparatorluk hazinesine sıkışmış başka bir parçası hariç diğerlerinin enerjisini hiçbir şekilde hissedemedi. Yalancının onu bulamayacağı bir yere sakladığı açıktı.
Woljo öfkelendi, hiddetlendi ama ne yapabilirdi ki?
Grocter uzun zamandır ölüydü.
Bir insanın gizlediği bir şeyi bulmak için başka bir insan gücünü ödünç almaktan başka seçeneği yoktu. Haven’ın kanı bir fırsat bekleyen Woljo’yu geri getirdiğinde Woljo, istediklerini elde etmek için onu kullanmayı düşündü.
Tıpkı daha önce iletişim kurduğu diğer insanlar gibi huşu içinde olacaklarını ya da korkacaklarını düşündü ama kılıç çekeceklerini hiç düşünmedi.
Yeşil ve kara gözler, kırmızı ve siyah kılıçlar.
İkisinin alev alev yanan ruhuyla yüzleşen Woljo, dilini tıklattı.
Deli adamlar tarafından yakalandı.
Haven, Woljo’nun kısık kırmızı gözlerine bakarken şöyle dedi.
“Bana nasıl olduğunu söyle.”
<”Çok küstahsın, değil mi? O insanı benim gücüm olmadan geri getirebilir misin?”>
“Eğer bu kadını hayata geri döndüremezsen, o zaman bu kılıcı bu şekilde tutmayacağım.”
Woljo bir kez daha hoşnutsuzluğunu dile getirdi, ancak yumurtalarını toplamak için tüm gücüyle ona bakan bu iki insana ihtiyacı vardı.
Başını bir kez daha sallarsa, kör öfkeleri muhtemelen Woljo yerine Tanrı’ya saldıracaktır. Zamanı tekrar geri çevirme olasılığı nedeniyle bu zayıf nedene tutunuyorlar.
Edwin’in kılıcından yükselen aura tavana kadar ulaştığında Woljo farklı bir yol aramaya karar verdi.
<“O kadın için zamanını geri almak için her şeyi yapacağını söyledin mi?”>
“Her şey! Her şeyi yaparım! Sadece ablamı kurtar!”
Edwin’in uğursuz görünen kılıcı hızla soldu ve Edwin acil bir şekilde bağırdı. Haven aynı kararlılıkla başını salladı.
<“Tribia Grocter’ın benden ne aldığını bulun.>
“O p*ç de kim? Hayır, önemli değil. Ben yapacağım! O p*çin senden aldığı her şeyi bulacağım!”
Edwin bütün kalbiyle cevapladı. Hatta Grocter adında bir adamı hemen yakalayacakmış gibi vücudunu titretti.
Haven, Tribia Grocter’ın Seven Hills İmparatorluğu’nu kuran ilk İmparatorun adı olduğunu biliyordu ancak cevabı Edwin’den pek farklı değildi. Haven , ölen İmparatoru bulmak için cehenneme gitmek zorunda kalsa bile başını sallardı.
“Söz veriyorum. O , her neyse bulacağım!”
Woljo, iki adamın ciddi tepkisine içten içe güldü. Tatmin edici bir cevaptı.
Ama gardını indiremezdi.
İnsanlar sadık bir ortak gibi söz ve lütuflar verirler ama sonunda onları bozarlar. Artık insanlar tarafından kandırılmak istemiyor.
<“Eğer sözünü tutmazsan, ölürsün.”>
Woljo’nun tehdidine rağmen, Edwin öfkeyle başını salladı.
Yaşam ve ölüm karmaşık kelimelerdi. Eğer sözünü tutmazsa onu öldürmek için bir tehditti. Her iki durumda da pek umursamadı.
“Tamam. Anlıyorum, lütfen önce ablamı kurtarın.”
<“İyi. Sözümüzün bir göstergesi olarak kalbini alacağım.”>
Woljo parlayan kırmızı gözleri ile gülümsedi.
Bu sefer bunun bir gülümseme olduğunu kesin olarak ikisi de biliyordu. Onun sinsi duygularını gizleyen kötü bir gülümsemeydi.
Haven kendini öne attı ve Edwin’i korumaya çalıştı. Haven , Woljo’nun belirsiz sözlerini hiç anlamadı ama Edwin’e kötü bir şey olursa, Laviel üzülürdü.
Haven, Laviel’in Edwin’i ne kadar önemsediğini herkesten daha iyi biliyordu. Boş yalnızlığını, kardeşine sınırsız sevgi ve şefkat dökerek doldurabildi.
Woljo, Edwin’in önündeki Haven’ın üzerinden uçtu. Ve tereddüt etmeden, altın gaga Edwin’in göğsüne doğru bir şekilde girdi ve kalbine emildi.
“Eddy!”
Haven, Edwin gözleri ardına kadar açık olarak geriye doğru düştüğünde onu yakaladı.
Şiddetli rüzgar söndüğünde bilincini kaybetmiş görünen Edwin yavaşça gözlerini açtı. Taze yeşil gözleri yerine parlak kırmızı gözlerle Haven’la garip bir ifade ve alışılmadık bir sesle konuştu.
<“Şimdi bana hayatını ver.”>
Haven dişlerini sıktı. Edwin’e sessizce baktı,hayır, Woljo’ya ve kılıcını kaldırdı.
Haven kan kaybından yere düştükten sonra, kolyesinden havaya kırmızı bir mücevher süzüldü. Ve Edwin’in kalbine doğru çekildi.
********************
“AAaggghhhh!”
Tüm vücudum soğuk terden nemliydi.
Omuzlarım şiddetli bir şekilde titriyordu ve Janice çığlıklarımı duyduktan sonra koşarak geldi.
“Majesteleri! Sorun ne?”
Janice’nin yüzünün endişeyle dolduğunu görünce gözlerim gözyaşları ile doldu.
“Janice …”
Janice, ağlarken ona uzandığımda vücudunu indirirken endişeli bir sesle sordu.
“Majesteleri? İyi misiniz? Bir doktor çağırayım mı? “
“Janice, Janice …”
Beni korumak için bıçaklanan ve beni kurtarmak için pencereden dışarı atlayan eskort şövalyem. Son anında bile beni koruyan sadık bir arkadaş.
Seni koruyamadığım için üzgünüm. Üzgünüm, ben aptal ve beceriksiz bir imparatorum.…
O gün ifade edemediğim duygularımı ifade etmem gerekiyordu ama neredeyse kendi gözyaşlarımla boğulduğum için hiçbir şey söyleyemedim.
Anlaşılmaz sözler mırıldanırken ağlamamı dindirmeye çalışan Janice, şaşkın bir yüzle bana sarıldı.
“Görünüşe göre bir kabus gördünüz. Artık her şey yolunda Majesteleri.”
“Janice, ölme.”
“Evet?”
“Bu bir emirdir. Sakın ölme. Beni korumak zorunda değilsin. Önce kendini koru. Ne olursa olsun ölme. Özellikle de benim için.”
“Neden böyle kabul edilemez bir emir söylüyorsunuz? Ben sizin eskortunuzum Majesteleri.”
Beni sakinleştiren Janice güldü ve güldü. Bir eskortun ne kadar sadık olduğunu öğrendikten sonra onunla birlikte gülemiyorum.
Onu kollarımda tuttum ve endişeyle yüzüne baktım.
Önünü atayım mı?
Eğer bu çocuk yanımda değilse o zaman öldürülmeyecektir.
“Janice, eve gitmek ister misin?”
Gözyaşlarımı silerken, Janice aniden yüzünü sertleştirdi. Güzel mavi gözleri şoktan titriyordu ve ağlamaklı bir yüzle sordu.
“Yanlış bir şey mi yaptım? “
“Hayır, öyle değil, Janice.”
“O zaman neden beni kovmak istiyorsunuz?”
“Seni kovmuyorum!”
“Bana eve gitmemi söylediniz değil mi?”
Bu hızda, değerli eskort şövalyem de ağlayacaktı. Onun ağlamaklı yüzünü görünce birden aklım başıma geldi.
Hatırladığım son anı o kadar berbattı ki başka bir şey düşünemedim ama aniden hem Janice hem de benim hayatta olmamın ne kadar tuhaf olduğunu anladım.
Aceleyle odaya baktığımda, Senges Markizliğinde kaldığım oda olduğunu fark ettim. Genellikle bu durumda, sadece korkunç bir rüya gördüğümü düşünebilirdim ama bunu daha önce yaşadığımdan biliyordum.
Hayata geri mi döndüm?
Nasıl?
Durumu tam olarak anlamadan önce, yapmam gereken ilk şey, gözyaşlarına boğulmak üzere olan eskortumu sakinleştirmekti.
“Hayır, Janice. Bir hata yaptım. Kötü bir rüya gördüm, bu yüzden aklımı kaçırdım.”
Janice pijamalarımın eteğine tutundu ve ağlayışını yuttu.
“Lütfen beni kovmayın.”
Elbisemin yırtılan eteğinden düştüğünü hatırladığımda ona hızlı bir şekilde sarıldım.
“Tabii ki, seni dışarı atmayacağım. Böyle bir şey asla olmayacak.”
Burnunu çeken nazik eskort şövalyemi rahatlatırken düzensiz düşüncelerimi toparladım.
Öldükten sonra tekrar zamanda geriye gittiğimden Edwin’i düşünmekten kendimi alamıyorum. Onunla buluşmam gerektiğini düşündüğümde, kapı kırılacak kadar kabaca açıldı.
Darmadağınık pijamalarını giymiş olan Edwin, alışılmadık derecede ciddi bir yüzle içeri girdi.
“Abla!”
Haklıydım.
Her zamankinden farklı bir ton ve garip bir ifade.
Nasıl olduğunu bilmiyorum ama görünüşe göre beni yeniden canlandırmış. Ancak, kalbimin rahatlamaktan cok daha fazla kırıldığını hissettim.
Onu görmüştü.
Ölümüm, iki kez.
Küçük kardeşinin kalbini parçalayan kötü bir abla olduğum için kendimi azarlarken neredeyse hiç durmayan gözyaşlarım tekrar akıyordu.
Kızaran gözlerini kapatan Janice yatağın önünden çıktı. Onun yerine Edwin geldi ve beni kucakladı.
“Abla…abla…üzgünüm ,abla…”
“Ben de üzgünüm, Eddy.”
“Seni yalnız bırakmamalıydım. Ben çok üzgünüm…”
Edwin sanki on yaşında bir çocuğa dönmüş gibi bana sarıldı. Omuzlarımı ıslatan ağlayan adamın kafasını okşayarakkende gözyaşı döktüm.
Neden bu durumda olduğumuza dair hiçbir fikri olmamasına rağmen Janice hızlı ve sessizce odadan çıktı.
Sürekli özür dileyen ve birbirine sarılan kardeşler olarak uzun bir süre sonra nihayet sakinleştik. Garip bir şey gördüğüm zaman kollarıyla gözlerini ovuşturan Edwin’in yüzünü siliyordum.
Edwin gevşek bir gömlek giymişti ve gömleğin önünün açık olduğu yerde göğsünde kırmızı bir leke olduğunu fark ettim.
**************
Çev.Notu: Tribia Grocter, ilk İmparatorun adıydı.
Önceki bölümlerde, Tribia Ailesi kurucu aileydi, bu yüzden ona ingilizce çevirmen ona Grocter Tribia adını vermiş ama bu bölümde değiştirmiş.
Ama kafası karışmış çünkü sanki Woljo ondan bahsederken ilk adı Grocter gibi kullanmış.
Korelilerin önce soyadları yazıldığını bildimize göre Grocter onun ilk adı olabilirmiş ama Haven ,Laviel ve diğer karakterlerin adları öyle yazılmamış . Kısaca Tribia Grocter’ı kullanacağım. Sadece bilgilendirmek istedim.
