Çevirmen:Fantastica
Editör:Fantastica
************************
Edwin’in cevabını duyduktan sonra Haven tekrar kaşığını aldı ve sessizce yedi.
Önce benim yemeğimi tadacağına göre Haven için de harekete geçmem gerektiğini düşündüm, ama Edwin çok hızlıydı.
Bir çiftin her ikisinin de sağlıklı olması iyidir.
Haven ağzının tadını bilen bir kimse olmasına rağmen, yemeye devam ederken yahniyi yuttuğu zaman kaşları hafifçe buruştu.
Edwin’e baktım ve ona -Edwin’e- neyi merak ettiğimi sordum.
“Eddy, bana ne yedirdiğini söyle. Bunu kendime saklayacağım.”
“Oh … Çok var?”
“Çok? Kaç tane var?”
“Ah … kaç tane ?”
Edwin başını eğdi ve parmaklarını saydı. Yedinci parmağını katladığını izlerken şunu dedim.
“Bir rapor yaz ve getir.”
“Evet, abla.”
Eddy çatalını tekrar parlak bir gülümsemeyle kaldırdı.
Edwin ve Haven, yediğimden üç kat daha fazla yemek yemeyi çabucak bitirdiler ve sonra bana hayranlıkla baktılar.
İki deliyle dört saat geçirdim, şükür ki, barış içinde sona erdi.
Bütün gece benimle hemşire gibi ilgilendikleri için onlara teşekkür ettim ve gidip biraz dinlenmelerini söyledim. Her ikisi de yorgun olmadıklarını söylediler.
Aslında gerçekten iyi görünüyorlardı kendimi haksız buldum.
Deli çocuklar delidir ve onları dinlenmeye zorlayamam, bu yüzden kendilerine bakmalarını söyledikten sonra çalışmam gerektiğini düşünerek kalktım.
“Haven, hizmetçiye Caleb’i çağırmasını söyle.”
“Bu ismi söylemek zor Majesteleri.”
Evet diyeceğini düşünmüştüm ama ağzından beklenmedik bir cümle geliyordu.
“Abla! Akşam görüşürüz!”
Edwin yüksek sesle vedalaştı ve Haven’a baktım.
Edwin olaya karışan kişileri sorgulayıp Geriol’ün zehir satıcısını arayacağını söylediği için bugün yapacak çok işi olacaktır.
Buna rağmen, aceleyle gideceğini düşündüm ama Haven, Edwin’in arkasına bakarak dilini tıkladı.
Kapı kapandı. Sadece Haven ve ben odada kaldık, başımı eğip onu -Haven’ı- sorguladım.
“Bu ne anlama geliyor, Haven?”
“Caleb bugün saraya gelmedi.”
“Ne? Niçin? Hasta mı?”
Caleb hasta olmamalıydı. Haven, değerli baş sekreterimin sağlığı konusunda endişe duyan bana bunun nedenini açıkladı.
“Kont Sutton, bugün saraya işle giren herkesi öldüreceğini söyledi.”
“Ne?”
“Yani, bugün hiçbir rapor veya toplantı yok, Majesteleri.”
“…Ne?”
“Çözülmesi gereken acil bir sorun varsa, size bir mektup göndereceğiz, bu yüzden çok fazla endişelenmeyin ve bugün iyice dinlenin.”
Eddy, o çılgın p*ç mi?
Acelesi olduğunu söyledi. Yine de Eddy benim için çok endişeleniyordu.
“Saraya gelmesi için birini gönder. Gerçekten artık bir önemi yok.”
“Kont Sutton’a bugün kiminle buluştuğunuzu bildireceğimi önceden hatırlatmak isterim.”
“Ne?”
Haven dürüst yüzüyle doğalca çılgınca bir cümle kurdu.
Gittikçe daha çok şaşırıyordum.
“Eddy’ye söyleme. Bu aynı zamanda bir emirdir.”
“Seni hayal kırıklığına uğrattığım için üzgünüm, ama lütfen Kont’a sadık kalmama izin ver.”
“Tanrılar aşkına ikiniz arasındaki ilişki ne zaman filizlenmeye başladı? Ayrı ayrı görüşmemenizi söylediğime eminim.”
“Dün gece kaçınılmaz bir durumdu.”
Bütün gece bana bakma bahanesiyle komplo kurdular.
Bunun böyle olacağını biliyordum.
Bunun olacağını biliyordum, bu yüzden onları bir araya getirmeyecektim.
Pişmanlık duyduğumda, Haven çok sakin ve kaygısız bir yüzle şunu ekledi.
“Bilginiz olsun, bugün çalışmanıza izin vermemenizi önerdim.”
Bu çılgın p*ç ne yaptı?
“Haven. Dün de hiç çalışmadım.”
“Dün sabah çalıştın.”
“Öğleden sonraki toplantıya katılmadım. Görülecek kağıt yığınları olacak, o yüzden Caleb’i çağır. ”
“Zehirlenen İmparator bir gün dinlenecekse ve imparatorluk sorun çıkaracaksa, mahvolması doğrudur.”
Neden bu kadar kendinden emin?
Bu ülkeyi sadece fazla çalışmanın kıyısından sonra bu kadar yaptım ve mahvolması doğru mu? İmparatorun önünde söylemen gereken bu mu? Huh?
Edwin inatçı olma eğilimindedir, ama eğer yapamazsa, sevimli davranır ve istediği her şeyi sakin ve utanç verici bir şekilde söyler.
Hayatımın çoğunu 38 yıldır ailenin başı ve şimdi bir imparator olarak yaşıyorum ve ne söyleyeceğime dair suskun ve bilmemezlik benim için nadirdir.
Haven, ağzı açık bana yaklaşırken şöyle dedi.
“Seven Hills’e bağlı olduğunuzu anlıyorum çünkü onu çukurdan çıkaran sizsiniz. Ama Majesteleri, her şeyi yapamazsınız. Sen İmparatorsun ve Tanrı değilsin.”
Sonra elini alnıma koydu.
“Ve hala hafif bir ateşin var. Bugün biraz daha dinlen.”
Endişeleri aklına geldikçe yüzüm daha da şaşkın bir hal aldı
Tanrı’yı taklit etmek istememiştim.
Kötü bir örnek takip etmek istemedim çünkü İmparator aklını bırakırsa imparatorluğun nasıl yıkılacağını gördüm.
Ancak, Haven’ın haklı olduğu ortaya çıktı.
Gelecekte bazı kaçınılmaz olaylar olabilir ve her seferinde İmparatorluğun güvenliği konusunda endişelenmemeliyim.
Haven’ın eli alnımdayken başımı salladım.
“Haklısın. Aşırıya kaçarsam ve ağlarsam daha da kötü. Pekala, bir gün izin alıyorum. Ama acil bir şey olursa, bilgilendirilmem gerekiyor, o yüzden yöneticiler saraya girsin ve çalışsın. ”
“Evet, Majesteleri. ”
Haven parlak bir gülümsemeyle cevap verdi.
Kanepeye geri döndüm ve sebepsiz yere homurdandım.
“Dinlenmek için ne yapacağımı bilmiyorum. Uzanmaktan yoruldum ve yapacak hiçbir şeyim yok.”
Karşımda oturan Haven gözlerini kıstı ve gizlice sordu.
“Benden bir kez daha yapmamı istediğin şeyi şimdi yapayım mı?”
“Önce? Ah.”
Tekrar öp beni dedim.
Ben de dinlenmesini isteyecektim, ama şimdi özgür olduğumdan kontrol etmenin daha iyi olacağını düşündüm.
Yine, bu sefer kapı, ikinci öpücüğümüzü böldü.
“Bir dahaki sefere erteleyeceğim.”
Cevap verirken güldüm ve Haven kapıya soğuk bir ifadeyle baktı.
Sağ eliyle kılıcın sapını tuttuğunu gördüğümde, kendi kendime çok endişeli olduğunu düşündüm.
Odaya giren kişi bir şövalyeydi.
Edwin onu bir süredir yanında bulunduruyordu. Eddy ilk kez evden kaçtı ve onu -şövalyeyi- geri getirdi, değil mi?
Aklıma gelmişken, Edwin her kaçışında eve birini getirdi.
Zaten kaçırdığı yaklaşık sekiz kişi olduğunu biliyorum.
Aralarında en mütevazı izlenime sahip olan kişi bana kağıtları uzattı ve başını bir köpek gibi eğdi.
“Bu, Sör Edwin’in Majestelerine vermek istediği rapor.”
“Eddy şimdi nerede?”
“Ş-şu anda dışarıda.”
Kekelediğini görmek yalan olduğu anlamına geliyor. Eddy, başın derde girip azarlanırsan diye adamlarını gönderdin, ha?
Dilimi ısırdım ve kağıtları kabul ettim ve Edwin’in astı başını salladı ve dışarı çıktı. Hangi ilacı aldığımı yazmasını istedim, ama üç yaprak kağıt vardı.
İlk kez duyduğum yüzlerce ilaç ismi vardı ve ne kadar çok okursam, o kadar çok gözlüklü takasım geldi.
Her hafta alınan üç çeşit , her ay alınan beş çeşit ilaç vardı. Bazıları her mevsim alındı ve bazıları her yıl alındı.
Tanıdık bir isim buldum. Hepaton’un kutsaması ayda bir kez alındı.
Tek bir dozda bitirilen ilacın isimleri de kağıtları doldurdu.
Bu noktada, kıtadaki tüm iksirleri ve ilaçları yedim mi?
Bana doğru hareket eden ve birlikte kağıtlara bakan Haven, hayranlık uyandıran bir sesle söyledi.
“Umarım sonsuz hayatının tadını çıkarırsın.”
Evet, istesem bile ölemeyeceğimi düşünüyorum.
Neden beni bu kadar çok ilaçla besledi?
“Cinsea çiçeklerini de yiyorsun. Yabancılar tarafından iyi bilinmemektedir.”
“Cinsea çiçekleri mi?”
“Kuzeyde bile, sadece belirli yerlerde yetişen bir bitkidir. Bu çok değerli bir ilaçtır, bu yüzden kuzeydeki insanların yarısı bunu bilmiyor, ama Kont çok araştırma yapmış olmalı.”
“Bu çiçek nerede işe yarar ?”
“Mükemmel beslenme için olduğunu duydum.”
Besleyici tonik…
Kelimeleri kaybediyordum ve bakışlarımı kağıda indirdim.
“Kont’un düşünceleri korkunç görünüyor. Hiç erkek kardeşim olmadığı için kıskanıyorum.”
“Sağlığıma özellikle duyarlı.”
“Sen onun tek ailesisin ve seni kaybetmek istemiyor.”
Nasıl hissettiğini de biliyorum. Edwin benim tek ailemdi. Geçen seferki gibi ortadan kaybolup ölü mü diri mi olduğunu söyleyemezsem buna dayanamazdım.
Ama bu çok fazlaydı.
Bunu bir kez deneyimledikten sonra, bu sefer Kontluğu kolayca devraldım ve Eddy sayesinde çok para kazandım. İstediği gibi harçlık verdim ve parayı boşa harcadığını düşündüm.
Benden büyük bir miktarda para istemek ve hepsini ilacıma harcadığını düşünmek için ne yaptığını merak ettim.
Ailen ne kadar değerli olursa olsun, bunu genellikle yapar mısın?
Kardeşimin davranışları çok şirindi ama pek çok garip şey var.
Daha dün. Eminim duydum.
‘Bunu tekrar yapamazsın.’O cümleyi söyledi.
Bunu tekrar yapamazsın.
Tekrar?
“Haven.”
“Evet, Majesteleri. ”
“Eddy’yi çağır. Hala sarayda olmalı.”
Haven meraklı bir yüz takınmıştı, ama yüz ifademi görünce hemen ayağa kalktı.
Onu getirdiğinde Edwin’e sormam gereken bir şey vardı.
Tekrar 14 yaşıma geldiğimde bunun garip olduğunu düşündüm ama nedenini çözemedim. Sadece verdiği işe odaklandığında, kişiliği nedeniyle derinlemesine bakmadım.
Gizemli bir şey oldu.
Bu sefer daha iyisini yapmalıyım. Tüm düşündüğüm buydu.
Kayıtsız kişiliğim bugün gerçekten kırgındı.
********************
Çev.Notu: Kafası karışık olanlar için teknik olarak 38 yaşında. İlk hayatında 28 yaşında öldü, 14 yaşında geri döndü. Şu anda 24 yaşında. 10 yıldır ikinci hayatını yaşıyor.
