Tüm ChaoYang Caddesi, o gece XiQin Restaurant’ta olan her şeyi biliyordu. Ancak, lezzetli eriştelerden önce orada yakışıklı bir adam olduğunu biliyorlardı.
Ayın sonunda, Yaşlı Adam Yang gelirlerini dengelediğinde, normal miktarın beş katından fazlasını kazandığını görünce korktu. Bu restoran uzun yıllardır açıktı ama daha önce bir ayda hiç bu kadar para kazanmamıştı. Normalde parayı kabul etmesine rağmen, restoranı sadece bir hobi olarak açtığı için bunu hiç hesaplamamıştı. Restoran yıllardır açıktı, para kazanmasa bile kapatmaya kıyamazdı, bu yüzden de en önemli nokta para değildi. Sonuç olarak, parasını her gün saymazdı, ancak ayın sonunda saydığında aslında çok daha fazla para olduğunu farketti.
Yaşlı Adam Yang çağın gerisindeydi, bu yüzden internetin etkisini bilmiyordu. Normalde cep telefonu bile kullanmayan biriydi ve evinde sabit hat olmasına rağmen nadiren insanları arayan biriydi. Bu yüzden, üzerlerinde Lin ShuYi’nin yüzü olan piksellere tapmanın verdiği nimetlerin bunlar olduğunu bilmiyordu.
Ancak dükkânının nasıl bu kadar popüler hale geldiğini bilmese de bunların hepsinin Lin ShuYi’ye bağlı olduğunu biliyordu çünkü dükkana gelenlerin çoğu genç hanımlardı. Dükkana gelen gençlerin sayısı her geçen gün artıyordu ve artık yavaş yavaş çok uzaktakiler bile yemek yemeye gelmeye başlamıştı. Ne olursa olsun bunların Lin ShuYi ile bir ilgisi vardı.
Lin ShuYi, sonunda Yaşlı Adam Yang’ın işini resmen devralmıştı ve o bu rol için tamamen nitelikliydi. Her sabah kalkıp suyu ve sosu kaynatıyordu ve böylelikle Yaşlı Adam Yang biraz tembelleşip bir iki saat daha uyuyabiliyordu.
Yaşlı Adam Yang, yarısını ayırmadan önce parayı bir kez daha dikkatlice saydı.
“Xiao Yi, bir dakikalığına buraya gel.”
Lin ShuYi şu anda mutfakta çorba kaynatıyordu ve temiz beyaz pamuklu bir tişört, açık mavi kot pantolon ve üzerinde komik bir ayıcık olan bir önlük giyiyordu.
“Efendim, büyükbaba ?”
Yaşlı Adam Yang bu nazik ve yakışıklı delikanlıya gülümsedi ve parayı verdi. “İşte Xiao Yi’nin maaşı.”
Lin ShuYi gözlerini kıstı. Yaşlı Adam Yang’ın elindeki para miktarı, normal miktarın en az birkaç katıydı, ona nasıl bunu söylemezdi? “Büyükbaba, bu çok fazla.”
Yaşlı Adam Yang parayı Lin ShuYi’nin eline tıkıştırdı. “Ne demek istiyorsun? Çok fazla değil. Artık büyükbabaya her konuda yardım ediyorsun, bu yüzden bu parayı hakkettin. Eğer istemiyorsan, büyükbaban artık senden bir şeyler yapmanı istemeye cesaret edemez.”
Sonuç olarak, Lin ShuYi bu dünyadan biri değildi. Paranın çok faydalı olduğunu bilmesine rağmen, paranın ne olduğu konusunda hiçbir zaman aşırı bir fikri yoktu. Bu yüzden onun zihninde, Yaşlı Adam Yang mutlu olduğu sürece ona ne kadar para verirse versin sorun olmayacaktı. Sonunda , Lin ShuYi parayı reddetmedi ve çantasına koydu.
Yaşlı Adam Yang onun parayı aldığını görünce mutlu oldu. Artık çok yaşlıydı, bu yüzden para arıyor gibi değildi. Bu restoran onun olmasına ve yenen ve kullanılan her şey onun olmasına rağmen, yine de Lin ShuYi’ye para vermeye istekliydi. Dahası, paradaki artış kısmen ilk etapta Lin ShuYi’nin katkısından kaynaklanıyordu.
Adam Yang yine de düşünmeden edemedi torunu Lin ShuYi kadar iyi olsaydı harika olurdu. Öyle olsaydı, muhtemelen rüyalarından gülümseyerek uyanabilirdi.
“Xiao Yi ah, tüm paranı nereye koydun?”
“Evime.”
Yaşlı Adam Yang bunu duyduğunda başını salladı. “Nasıl evde bırakırsın? Bu güvenli değil. Şuna ne dersin, zaten on sekiz yaşındasın bu yüzden büyükbaban birkaç gün içinde parayı saklaman için seni bir bankaya götürecek ve ihtiyacın olduğunda çekebilirsin.”
Lin ShuYi başını salladı. “Peki.”
Lin ShuYi, üç aydır XiQin Restaurant’taydı. Yaşlı Adam Yang’ın ona verdiği parayı saydığında aslında on binden fazla parası olduğunu gördü. Yaşlı Adam Yang, paranın Lin ShuYi tarafından komodine rastgele yerleştirildiğini gördüğünde, kalbini korku kapladı.
“Seni aptal çocuk, buraya nasıl para koyarsın? Ya çalınırsa?”
ChaoYang Sokağı’nı çevreleyen halk oldukça iyi olsa da, açgözlü, kötü kalpli insanların burayı hedef almayacağının garantisi yoktu.
Lin ShuYi bunu hiç düşünmemişti. Daha önce, aldığı gümüşü küçük bir kutunun içine koymuş ve bir dolaba koymadan önce kilitlemişti. Artık parasını buraya koymakta da herhangi bir sorun görmüyordu.
Sonuç olarak, Yaşlı Adam Yang daha bilgiliydi, bu yüzden parayı dikkatlice sarmak için bir bez parçası buldu. Etrafına çok sayıda katman sardı ve sonra onu dikkat çekmeyen ama çok sağlam bir çantaya yerleştirdi. Dede ve torunu bankaya gittiler.
ChaoYang Caddesi’nden çok uzakta olmayan bir X Ticaret Bankası vardı. En yakın banka burasıydı, bu yüzden saklaması kolaydı ve parayı geri çekmesi de kolaydı.
Çalışma saatleri olduğu için bankada çok fazla insan yoktu. Ancak sırada hala birkaç kişi vardı. Lin ShuYi ilk kez böyle bir yere geliyordu ve kaçınılmaz olarak merak ediyordu. Sonunda okumak için koltuğun yanındaki broşürü çıkarmadan önce sola ve sağa baktı.
“XX Bank’ın mevcut finansal yönetimi… faiz oranları… kazançlar…”
Lin ShuYi bir kez zorlukla okudu. Hepsini ezberledi, ama gerçekten anlamadı. O okurken, diğer taraftaki elektronik ses bir numarayı anons etmişti. Lin ShuYi elindeki çağrı numarasına baktı ve Yaşlı Adam Yang’ın işaret ettiği yöne doğru yürüdü.
En az 12.000 RMB’nin tümü yatırıldı. Yaşlı Adam Yang, kalan iki bin yuan parayı Lin ShuYi’ye bir cep telefonu almak için kullanmaya karar verdi.
Ç/N: 12.000 RMB ( Çin yuanı ) = 27.962 TL
Yaşlı Adam Yang yaşlı olmasına ve buna ihtiyacı olmamasına rağmen, Lin ShuYi hala gençti. Zekiydi ve çabucak öğreniyordu, bu yüzden onunla nasıl oynayacağını çok hızlı bir şekilde bulabilirdi. Bugünün çağında yaşıtları arasında sadece Lin ShuYi’nin cep telefonu yoktu. Akıllı ve düşünceliydi ve parası olmasına rağmen bir tane satın almak hiç istememişti.
Lin ShuYi’nin bir tane satın almak istemediğini, bunun yerine televizyonda sadece cep telefonlarını gördüğünü nasıl bilebilirdi. Onları anlamıyordu, bu yüzden doğal olarak gidip bir tane satın almak istemiyordu. Sonuçta, cep telefonlarınının arama yapmak için kullanıldığını düşündü ama Lin ShuYi’nin arayabileceği kimse yoktu.
Lin ShuYi aslında cep telefonlarıyla pek ilgilenmiyordu ama Yaşlı Adam Yang gidip bir tane al dediğinden reddetmedi. Her halükarda, yiyecek dışında satın almak istediği pek bir şey yoktu. Onun için para o kadar da yararlı değildi.
Yaşlı Adam Yang, yaşlı olduğu için cep telefonlarını gerçekten anlamadı. Sadece satış asistanının tanıtımlarını dinleyebiliyordu.
Satış asistanı genç bir kadındı, çok yaşlı değildi ve bir yaz işi için buradaymış gibi görünüyordu. Lin ShuYi’yi gördüğünde biraz heyecanlandı ve artık sadece pahalı olanları tanıtmakla uğraşmadı. Pahalı olmayan ama yine de oldukça iyi kalite, işlev ve incelemeleri olan birkaç cep telefonunu dikkatle tanıttı.
Lin ShuYi anlamadı ama satış asistanının tavsiyesine göre birkaç cep telefonunu karşılaştırdı, sonra orta fiyatlı ama diğer tüm yönleriyle oldukça iyi bir telefon seçti. Beyaz bir kasası vardı ve elinde ince bir uzaktan kumanda gibiydi.
Dönüş yolunda bir dondurmacının önünden geçtiler. Dışarıda uzun bir kuyruk vardı ve bir anda Lin ShuYi daha fazla yürüyemedi. Tekrar tekrar arkasına baktı ve Yaşlı Adam Yang’ın da durup geriye bakmasına neden oldu.
Lin ShuYi’nin dondurmacıya baktığını görünce güldü.
Ah bu çocuk, Lin ShuYi’nin para ya da maddi mallara olan ilgi konusunda herhangi bir farkındalığı yok gibiydi, tıpkı cep telefonu alırken olduğu gibi, her zaman ilgisiz bir görünüme sahipti. Ama sadece yemeğe karşı tarif edilmesi zor bir takıntısı vardı. Yiyecek satan bir yer için kuyruk olduğu sürece, ne olursa olsun, Lin ShuYi onu denemek istiyormuş gibi görünüyordu.
Yaşlı Adam Yang sonunda fark etti. “Dondurma yemek ister misin?”
Her neyse, dondurma onun yaşındaki bir çocuğun yemeyi seveceği bir şeydi.
Lin ShuYi başını salladı.
“Beğendiysen git biraz al. Büyükbaban seni burada bekleyecek.”
Lin ShuYi bunu duyduğunda mağazaya doğru yürüdü. Yaşlı Adam Yang ona tekrar seslenmeden önce biraz düşündü.
“Bu sefer sadece bir tane alabilirsin, tamam mı?” Geçen seferki gibi her çeşitten birer tane alırsa, bu sefer hasta olabilirdi.
Lin ShuYi başını eğdi ve sonunda onun yaşındaki birinin sahip olması gereken çocuksuluğu biraz da olsa gösterdi. “Büyükbaba istemiyor musun?”
Lin ShuYi’nin yaptığı her şey de onu düşünürdü. Yaşlı Adam Yang o kadar çok gülümsedi ki gözleri kıvrıldı.
“Hava çok soğuk, büyükbaba yiyemez. Sadece kendin için al.”
Dondurmacının önünde çok uzun bir kuyruk vardı. Bu sezon boyunca, son derece iyi karşılanan dondurma dışında hiçbir şey çok popüler değildi. Lin ShuYi de bunu daha önce hiç yememişti. Televizyonda epeyce şey görmüş olmasına rağmen, aslında çok az şey yemişti.
Kasanın üzerinde epeyce tabela asılıydı ve tabelalara her çeşit dondurma çeşidi tıkıştırılmıştı. Üzerlerinde sadece isimler yazılı değil, resimler de vardı. Her biri son derece lezzetli görünüyordu ve Lin ShuYi, Yaşlı Adam Yang’ın sadece bir tane alabileceğini söylediğini hatırladığında, rahatsız hissetti.
“Yakışıklı adam, hangi aromayı istersin?”
Dondurmayı satan genç kızın gözleri ışıldadı ve ona baskı yapmadı. Ne zaman yakışıklı erkekler görse, her zaman özellikle sabırlıydı.
Lin ShuYi tekrar tablaya baktı ama bir türlü karar veremiyordu.
Genç kız güldü ve dükkânın en iyi dondurmalarını tavsiye etti.
“Dükkânımızın çikolatalı dondurması, çilekli parfesi ve güllü ve sütlü dondurması oldukça popüler. Hangisini istersin?”
Lin ShuYi, Yaşlı Adam Yang’ın söylediklerini hatırladı ve dudaklarını birbirine bastırdı.
“En lezzetli hangisi ?”
Genç kıza bu sorulduğunda şaşırdı. Arkasındakiler de güldü.
“Ne tür sevdiğine bağlı. Daha yoğun süt aromalı şeyleri seviyorsanız, güllü ve sütlü iyidir. Başka bir lezzet isterseniz çilek, üzüm, matcha, çikolata ve yaban mersini var.”
En lezzetli? Yüz kişinin hepsinin yüz farklı damak tadı vardı. Genç kız için ise dondurmanın her çeşidi en lezzetlisiydi.
“O zaman güllü ve sütlü olanı alacağım.”
Eğer lezzetliyse, her gün alıp yiyecekti. Bunu düşününce Lin ShuYi gülümsedi.
Buradaki dondurmaların tamamı el yapımıydı, bu yüzden fiyatı biraz daha pahalı olsa da tadı son derece iyiydi. Genç kız hemen bir kutu verdi. Kutunun üzerinde güzel çiçek desenleri vardı ve içi birkaç minik gül goncasıyla karıştırılmış kar beyazı sütlü dondurmayla doluydu. Üst kısım, bir kepçe yarı saydam kırmızı çilek reçeli ile kaplandı. Dondurmanın içinde plastik bir kaşık vardı ve hepsi son derece lezzetli görünüyordu. Lin ShuYi ifadesizce yutkundu.
Güllü ve sütlü dondurma dükkanın spesiyallerinden biriydi. Gül reçeli de el yapımıydı, hafif tatlı ve lezzetliydi. Ayrıca hafif bir aroma yayıyordu. Lin ShuYi gülün bir tür çiçek olduğunu biliyordu, ama yenilebileceğini ve tadının bu kadar güzel olduğunu bilmiyordu.
Yaşlı Adam Yang, Lin ShuYi’nin gülümseyen gözlerle dışarı çıktığını gördüğünde, bu sefer yemeğin Lin ShuYi’yi çok memnun ettiğini biliyordu, çünkü sevdiği bir şeyi her yediğinde, her zaman bu ifadeye sahipti.
“Cep telefonu almak bile seni bu kadar mutlu etmemişti ama dondurma yemek seni çok mutlu etti.”
“Gerçekten çok lezzetli, büyükbaba biraz denemek istemiyor musun?”
Yaşlı Adam Yang başını salladı.“ Elinde ne tutuyorsun?”
Lin ShuYi fark etmemişti ama Yaşlı Adam Yang bundan bahsettiğinde elini kaldırdı. Bankadan aldığı broşürü hâlâ elinde tuttuğu fark etti ve görmesi için Yaşlı Adam Yang’a verdi, ama Yaşlı Adam Yang onu çöp kutusuna attı.
“Bunların hepsi insanları kandırmak için yapılmıştır. Yine de paranı bir bankada saklamak daha iyi. Bu saçmalığın geri kalanı sadece insanları aldatmak için.”
Yaşlı Adam Yang yaşlarındaydı ve görüşleri muhafazakardı. Lin ShuYi arkasına baktı ve broşüre bir kez daha baktı. Üzerinde yazılanların imkansız olmadığını hissetti.
