Çevirmen:Fantastica
Editör:Fantastica
*******************
‘Hyung, uyuyor mu?’
Theo , çabucak parmak uçlarıyla eskort şövalyesini dürttü ve onu birkaç kez uyandırmaya çalıştı. Ama o tamamen bilinçsizdi.
Theo , korkudan titredi, şövalyenin vücudundan sızan kanın kahverengileşmeye ve kurumaya başladığını gördü. Sadece ona her zaman şefkatle davranan abisini görmek istedi.
‘Hyung-aaah!!!’
Abisi nerede? Çocuğun zihnindeki tek şey buydu.
Bu yerin neresi olduğunu bilmeden, Theo ormanda maceraya atılırken ağabeyini görmek isteme düşüncesine tutundu.
Tüm vücudu ağır hissediyordu, gözyaşları sürekli olarak yüzüne doğru akıyordu ama Theo yine de devam etti.
Sonunda Charlotte’a rastladı.
”İyi misin, bebeğim?”
Sırtını güneşe bakacak şekilde dururken gülümseyen Charlotte büyüleyiciydi. Doğal olarak, çocuklar hoş olduklarını düşünen insanlara karşı savunmalarını indirirler.
Kılıçla ayakta duran yaşlı adam Theo’ya göre korkutucuydu ama bu sarışın bayan nazik ve misafirperver görünüyordu.
Neyse ki, korkmuş çocuk kendini rahatlatmayı ve bayana yaklaşmayı başardı. Charlotte tarafından kucaklandığı anda, Theo güçlü bir güven duygusu hissetti.
Tıpkı abisi gibi, Charlotte’un kucaklaşması sıcak ve rahatlatıcıydı. Vücut o kadar iri değildi ama yine de eskort şövalyesi tarafından tutulduğu kadar rahattı.
O andan itibaren, Theo Charlotte ile kalmaya karar verdi.
Theo ne zaman yemek yese, oynasa veya uyuduğunda, onun arkadaşıydı.
Ama bir keresinde, Charlotte bir süre dışarıda olacağını söyledi ve Theo bir anda endişeli hissetti.
Ya onu tamamen terk ederse?
Ağabeyi bir süreliğine onun başka bir yere taşınması gerektiğini söyledi ancak o zamandan beri ondan bir haber alamadı.
Theo kapalı kapıya bakarken oturduğu yerden kalktı.
“Genç Efendi?”
“Theo Noonya’yı görmek istiyor!”
“Tekrar gelecek?”
“Noonya!”
Theo kollarını ileri geri salladı ve kapıya doğru yürüdü. Emma’nın aceleyle onu yakalamak için uzanmasına rağmen, zeki çocuk ona dönüp baktı.
“Hayır!”
“Huh?”Emma, elini Theo’ya uzatmaya çalışırken göz kırptı.
‘Neden hiç hareket edemiyorum?’
Zaman aniden durmuş gibi Emma parmağını bile kaldıramadı. Göz kapaklarını kırması , bu en az hareketini saymazsak, bir heykelden daha iyi değildi.
Theo kapıyı açtı ve aceleyle uzaklaştı.
“Noonyaaa !! ~”
Emma çığlık bile atamadı ve çocuk hızla uzaklaşırken sadece baktı. Sonunda Theo’nun görüntüsü tamamen gözden kaybolduğunda, Emma’nın vücudu sonunda öne doğru eğildi.
“Genç efendi, lütfen burada kal!” Bulunduğu yerden yeni çıkan Emma aceleyle Theo’yu takip etti ancak inatçı çocuk çoktan merdivenlerden aşağı inmişti.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
“Şu anda benimle dalga mı geçiyorsun? Beni ancak bu kadar uzun süre görmezden gelebilirsin! İsteğime kolayca karşı gelebileceğini mi düşünüyor ? “
Charlotte odadan çıkar çıkmaz Vikont Lawton’ın çileden çıkmış sesi koridorda bir kez daha yankılandı.
Charlotte, odadaki Theo’nun bunu duymaktan korkacağından endişeleniyordu bu yüzden merdivenlere doğru acele etti. Yarı yolda olduğu zaman, birinci katta neler olduğunu çoktan görebiliyordu.
Öfkeli Vikont’un konağa girmesini önlemek için vücutlarıyla derme çatma bir engel oluşturan iki hizmetçi vardı.
Ne yazık ki soylu , iki kişinin engelinin gücünün üstesinden gelemedi ve önemli ölçüde geri püskürtüldü.
Charlotte, yüzü bu davranışla kararmış olan Vikont Lawton’a baktı ve sakince şöyle söyledi.
“Bütün bu kargaşada nedir?”
“Haah~, şimdi nihayet ortaya çıkıyorlar.”
Charlotte’u gören Vikont Lawton, kollarını tutan hizmetkarların ellerini salladı.
Bir hizmetçi düştü, diğeri sonuna kadar dayandı.
“Tamam, onu rahat bırak.”
Charlotte’un sözleriyle, hizmetçi isteksizce adamın kolundaki kavramasını serbest bıraktı.
Sonra Vikont Lawton sendeledi ve Charlotte’a doğru yürüdü. Sarhoş adam merdivenlerden yukarı çıkarken neredeyse bir adımı kaçırdı, ancak korkulukları tutarak zar zor tutundu.
Vikont Lawton’un Charlotte’a olan yakınlığı rahatlık için çok yakındı. Charlotte içinden, adamın nefesinden çıkan güçlü alkol kokusuyla alay etti.
“Son zamanlarda sizi görmek zor oldu … Öyle değil mi Bayan Rania?”
“Sadece daha önce başka görüşmelerim olduğu içindi. Herhangi bir işiniz varsa, beni önceden bilgilendirmelisiniz. “
“Özellikle ülkenin bu köşesindeki birinin bu kadar çok görüşme yapması mantıklı mı?” Vikont Lawton, Charlotte’a aşağıdan yukarıya bakarken yüksek sesle karşılık verdi.
Hızlı bir şekilde, hafifçe ona doğru eğilerek kendini hatırlattı ve hafifçe yumuşatılmış bir sesle Charlotte’a sordu.
“Peki, yaptığım teklif hakkında düşündün mü ?“
Charlotte, Vikont Lawton’un bakışlarından kaçındı ve tırnaklarını kontrol ediyormuş gibi başını indirdi.
“Bilmiyorum.”
“Endişelenmen gereken nedir? Sadece teklifimi kabul ederseniz, siz güzel,genç,asil karım olursunuz ve Rania malikanesi kendini sakatlayan borçlarından kurtarabilir. “
“Hah, hayatta olmaz.”
Charlotte içinden güldü.
“Neden babamın tanıdığı biriyle evlenmek zorundayım?”
Böylece, bu olayın başlangıcı Charlotte’un babası Baron Rania ile başladı.
Rania Malikanesi harika bir yerdi ve başkalarının düşündüğü kadar önemsizde değildi. Hava her zaman iyi ve hasat her yıl boldu.
Sonuçta, başkasının masrafı olmadan işleyen huzurlu bir mülktü. Malikaneyle bağlantılı insanlar misafirperver oldukları için ünlüydü. Çoğu zaman, kendilerinden çok başkaları hakkında düşünürlerdi ve her zaman yardım eli uzatmaya istekli olurlardı.
Diğerleri sadece kırsal bölgeye gülebilirdi ancak Charlotte Rania malikanesini olduğu gibi sevdi.
“Kalabalık başkentte yaşasaydık, belki de böyle bir sorunla asla uğraşmak zorunda kalmazdık.”
Charlotte son nefesinde bile hiçbir zaman ciddi sorunlarla karşılaşmayacağını düşündüğünde geçen yaz Rania malikanesinde bir anormallik meydana geldi.
Yağmur mevsimi geldiğinde, nadiren yağmur yağdı ve yaz sonunda arazi kurumaya başladı. Verimsiz, çatlak ovalar kurtarılamazdı – bu nedenle hayatta kalan neredeyse hiç ürün yoktu.
Sonunda, tahmin edilen kıtlık geçen sonbaharda geldi. Yine de, sonucun tamamen benzeri görülmemiş olduğu ortaya çıktı.
Gelecek yıl için saklanan hasat edilen mahsuller bile tek bir nüfusu desteklemek için çok az olduğu ortayaçıktı.
‘Bu on yılın kıtlığı mı?’
Halkı diğer soylulardan daha fazla önemseyen Baron Rania, onları her türlü yolla kurtarmaya çalıştı – hatta özel mülkünü kullanacak kadardı. Ancak, idareli ve sade olduğu biliniyordu ve Rania ailesinin pek bir şeyi yoktu.
Bunun nedeni, yıllık hasatlarının diğer illerden çok daha düşük olması ve bu erzakların genellikle bölge sakinlerinin refahı için kullanılmasıdır.
Sonra bir gün, beş yaşında bir çocuk açlıktan öldü.
Talihsiz haberi duyan Baron Rania mahvoldu. Durumun ciddiyetini anladı ve çevredeki mülkleri dolaşırken borç para ve yiyecek almaya başladı. Bağımsız olmakla gurur duymasına rağmen, kıtlık ayrımcılık yapmadı ve herkes için mali yüklere neden oldu.
Neyse ki, eyaletteki iyi itibarı ile Baron Rania sorgusuz sualsiz para toplayabildi ve Rania arazisi açlıktan kıl payı kurtuldu.
Orada bitmiş olsaydı mutlu bir son olurdu. Ancak sorun yeniden ortaya çıktı.
“Bu sefer çok fazla hasat olmayacağını kim bilebilirdi.”
Henüz hasat mevsimi değildi ancak herkes bu yılki hasatların da yeterli olmayacağını varsaydı.
Tarımla doğrudan ilgilenmeyen Charlotte bile, bunun norm olmadığını kolayca fark etti. Bir yıl önce böyle bir kıtlık yoktu.
(Ç/N:Norm kısaca önceden belirlenmiş kalıp kurallar bütünüdür. Bu kurallar yazılı olmayan ancak toplum üzerinde etki yaratmış bir inançtan gelir. Yargılama ve değerlemenin kendisine göre yapıldığı bir ölçüt olarak da geçer. {TDK})
Neyse ki, ertesi yıl, arazi sonunda bol miktarda hasat verdi.
Borç olmasaydı, kışı atlatmak ve gelecek yıl tarım yapmak yeterli olurdu. Sorun gerçekten borcu ödemeyi nasıl karşılayamadıklarında yatıyordu.
Neyse ki, Baron Rania’ya yakın olan alacaklılar, mülkünün durumunu anladı ve borcu aceleye getirmedi. Alacaklılar tarafından kendisine kademeli olarak artışlarla ödeme seçeneği sunulacaktı.
Vikont Lawton hariç.
‘Eğer bir daha düşünürsem delireceğim …’
Vikont Lawton’un Charlotte’u üç gün önce öğle yemeğinde gördükten sonra tavrı değişti. Aynı zamanda bu Charlotte’un Theo ile tanıştığı gündü.
Charlotte, yemek boyunca ısrarla yüzüne dikilen bakışlardan hoşlanmadı, ama tatlı yeme zamanı gelir gelmez Vikont Lawton, “Baron Rania, bu ani değişiklik için özür dilerim, bu hafta içinde borcunuzu ödeyiniz. ” dedi.
“Şartları bu kadar aniden değiştirmene neden olan nedir?”
“Şu anda zor bir durumda kaldım… Ödeme en kısa sürede yapılmalıdır.”
Böyle ısrar ederken, bakışları Charlotte’a yöneldi. Mevcut herkes Vikont Lawton’un sözlerinin doğru olmadığını söyleyebilirdi.
“Bu mümkün değilse, bunu ödemek için başka bir yol var…”
“Başka bir yol mu diyorsunuz?”
“Lawton malikanesinde bir Vikontes olmadığı için esasen karmakarışık bir durumdayız. Yeni bir Vikontesin mümkün olan en kısa sürede gelmesini çok isterim. Öyle değil mi Bayan Rania?”
Niyetini fark eden Baron Rania hızla öfkelendi. Yüzü, kızını verme düşüncesiyle kızarmıştı.
“Ne söylemeye çalışıyorsunuz?! Kızım hariç her şey olur!”
“Öyle mi? İkimiz için de bunun faydalı olacağını düşündüm. Neden böyle bir teklifi geri çevirdiniz Baron Rania?”
“Eğer bunlar gerçek niyetinizse, hemen şimdi gidin. Bu hafta içinde borcumu ödeyeceğimden emin olacağım!”
Baron’un sözlerinden rahatsız olan Lawton, sesini yükseltmeye devam etti.
“Bir söz verdiğinizde onu tutmanız gerekir. Bu hafta içinde bana geri ödeme yapmazsan, seni mahkemeye vereceğim. Hem unvanınızı hem de onurunuzu kaybettikten sonra bu kadar gururla dışarı çıkıp çıkamayacağınızı görelim.”
Kaotik geçen yemekten sonra, Baron Rania borcunu ödemek için bir yol bulmak nedeniyle yola çıktı.
Charlotte içten içe , ‘Borcumuzu ödeyebiliriz,’ diye kendini ikna etti.
Bununla birlikte, her şey gibi, o da son derece emin değildi ve sözlerini yitirmişti.
O gün olmasaydı, Charlotte hayal kırıklıklarını yatıştırmak için yürüyüşe çıkmazdı. Neyse ki, ormanda dolaşırken, gözleri Theo’yu bulmuştu.
‘Orijinal hikaye benim hazırlıksız yürüyüşüm yüzünden mi değişti ?’
Orijinal Charlotte yumuşak ve hassas bir kızdı.
Belki de orijinal hikayede Charlotte şok edici haberi duydu ve yastıklarını göz yaşları ile nemlendirmek için yatak odasına koştu.
‘Borcunu ödemenin bir yolu yoktu…’
Ama ne yazık ki, Vikont Lawton ile evlendirilmesi düşüncesine tutulmuş olmalı ve Theodor Heinst’in suikast davasına aldırış etmemiş olmalıydı. Eğer bir şey olursa, ailesinin iyiliği için kendini satmaya istekliydi.
Ama şu anki Charlotte farklıydı.
Aslında borcunu ödemenin bir yolu var.
Bununla birlikte, gözlerini Charlotte’un göğsüne dikerken yüzü ışıldayan Viscount Lawton’a boyun eğip yalvarmak için hiçbir neden yoktu.
Misilleme olarak Charlotte kollarını kavuşturdu ve güvenle çenesini kaldırdı. Küstahça çıkabilecek bir tavırdı ama Charlotte tam olarak bunu kastetti.
Beklendiği gibi, Vikont hakarete uğradığını düşünsün ya da düşünmesin yüzü daha da kızardı.
“Endişelenme, borç yakın zamanda ödenecek.”
“Kim sana daha fazla borç verir, ha?”
Charlotte ”Geri ödeyemesem bile, ” diye durakladı, yüzüne sahte bir şekilde yapıştırdığı gülümsemeyi tamamen sildi.
“Kendimi asla Lawton’un Vikontesi haline getirmeyeceğim … Seninle evleneceğim diye mutlu olacağıma inanmak için aklını kaçırmış olmalısın.”
