BÖLÜM 1

küçük erkek kardeşinin cenazesinde harap olan ve intikam sözü veren erkek kahraman Carlyle ile başlar.

Kitaba göre , küçük kardeşi Theo , Yoyangcha arazisine giderken kayboldu ve bir ormanda ölü bulundu. Sadece bir suikastçı tarafından kovalandığını söylendi ancak ne olduğu ayrıntılı olarak belirtilmedi.

‘Bu arada , burası bizim Rania Malikanemizdi-Yoyangcha değildi. ‘Charlotte, yorgun ve kollarında uyuyan Theo’ya bakarken iç çekti.

Dük’ün kardeşi Rania topraklarında neredeyse ölüyordu.Yine de babası Baron Rania’nın karakterini bilen Charlotte , Rania mülkünün buna asla karışmayacağına emindi.

Baron Rania özellikle çocuklarına değer veriyordu.Bu nedenle , henüz çocuk olan birinin suikastine katılma olasılığı düşüktür ve bir şüpheli değildir.

‘Ama Carlyle böyle düşünür müydü?’

Küçük erkek kardeşini kaybeden Carlyle, suikaste karışanları amansızca öldürdü.Olayla ilgisi olmayan kişiler bile acımasızca katledildi.

Resmi bir duruşmaları olmadı, bunun yerine basitçe ve anında bıçaklandılar.

Bu olay hakkında ne düşünecekti ? Belki de Rania Malikanesininde işin içinde olduğunu düşünebilirler ?

‘Raniaların alakalı olmadığını biliyorum ancak sonuç aynı.’

Asiller kendi bölgelerinde olan her şeyi yönetmekten sorumludur.Başka bir deyişle , yetki alanlarında yaşananlardan asili suçlamak mümkündür.

Raniaların içinde olmadığını bilmesine rağmen eğer Carlyle Raniaların sorumluluklarını üstlenmesini isterse malikanedeki herkes idam edilecektir.

Rania ailesi yalnızca bir baron unvanına sahipti ve gerçek yaşamları sıradan insanlardan pek de farklı olmayan belirsiz bir asildi. Bu kadar küçük bir aileden Heinst Ailesi armasını taşıyan birine itiraz edecekseniz sıkışıp kalacaksınızdır.

Bu durumda ölmez mi ?

‘Tekrar ölmek istemiyorum.’

Son üç yılda bu hayatı sadece ‘Charlotte Rania’ olarak yaşadı.

Bu arada…… Önceki hayatınızda bir kaza sonucunda ölmek ve tekrar ölüme hazırlanmak haksızlık değil mi ? Hemde sadece bir çocuk yüzünden mi ?

Bunun olmasına izin veremem, Charlotte çocuğa baktı ve dudağını ısırdı.

Bu çocuğu kurtaran benim. Onu ben kurtardım.

Düşüncelerinin ardında Charlotte, Theo’ya hayatta ve  iyi olduğu için teşekkür etti. Eğer bu çocuk ormanda orijinalinde olduğu gibi ölü bulunsaydı , Rania Ailesinin nesli gerçekten tükenirdi. Ama çocuk yaşıyordu.

Onu – çocuğu – buldu ve şimdi kollarında uyuyor.

Ben Carlyle gelene kadar bu çocuğa iyi bakarken , bu çocuğu kurtarmak ve ona iyi bakmak karşılığında bana yardım etmez mi ?

‘ Öyleyse bu çocuğa tüm samimiyetimle bakmalıyım.
Carlyle , Theo ona ‘Noonadan hoşlanıyorum!’ derse merhamet gösterecektir.’

Ama gerçekte Charlotte titreyen ellerini gizleyemedi.

Theo, araba Rania’nın Malikanesine varana kadar hiç uyanmadan uyudu.Bu arada Charlotte gergindi ve böylesine küçük bir bedenle dolaştıktan sonra çok yorgundu.

” Genç bayan ona göz kulak olayım mı ?”  dışarıdan soran Cedar arabanın kapısını açtı.

Charlotte , Theo’nun terli saçlarını silerken başını salladı.Theo’yu Cedar’a verdiği anda yarı uyanık tavrı kendini gösterdi.Aşırı derecede şok olduktan sonra beyninin dinlenmesine izin vermek istedi.

Charlotte arabadan inerken “Seninle geleceğim. ” Dedi.

Yine de bir adım attığı anda bir an tökezledi ama neyse ki Cedar hızla onu yakaladı -sert bir düşüşü önledi.Cedar’a minnettarlık işareti olarak gülümsedi ve konağa yöneldi.

Şartlar nedeniyle, Malikane Theo’nun haberi ile alakalı önceden haberdar edilmedi, bu nedenle köşk çalışanları ne olduğunu bilmiyordu . Charlotte’u karşılamak için toplanan çalışanlar çocuğu görünce çok şaşırdılar . Özellikle yaygara koparmada hızlı davrandılar ve dedikodu yapmaya başladılar.

“Aman Tanrım, genç bayan , o çocuk kim ?”

“Bu kan ne ? Doktor ! Gidin ve hemen bir doktor çağırın.”

“Ayyy.”

Çevre kaotik bir hal alırken Theo ilk bakışta uyandı yüzünü Charlotte’un omzuna sürttü ve sızlandı.

Rüzgar sesi kalabalığı biraz sessizleştirirken Charlotte kalabalığı susturdu.

“Bu benim kanım değil. Çocuk yaralı olmadığı için herkes sakinleşmeli. Yine de sebebin kaynağının bulmak daha iyi olur.”

“Evet, genç bayan. “

“Annem ve dadım nerede?”

 “İkisi de arka bahçede.”

“Teşekkür ederim. Oh evet,şimdilik bu çocuk bizim malikanemizde kalacak , bu yüzden lütfen her türlü ihtiyacı hazırlayın.”

Charlotte konağın gürültüsünden ayrıldı ve arka bahçeye yöneldi.Yolda , durumu Barones Rania’ya nasıl açıklayacağını merak etti ancak aklını ne kadar çalıştırsada  söyleyecek özel bir şey düşünemiyordu.

Nasıl söylenirse söylenilsin, Rania Malikanesinin şu anda karşı karşıya olduğu durum umutsuzdu ve Barones’in şok olması kaçınılmaz görünüyordu.

Bu yüzden Charlotte bunu Barones’e doğrudan söylemeye karar verdi.

“Anne.”

Bir elinde makas tutan Barones , çiçek aranjmanları için çiçek toplarken onu selamladı.

“Evet, Charlotte .İyi bir yürüyüş yaptın mı ? “

Charlotte’a bir gülümsemeyle baktığında Theo’yu  Charlotte’un kollarında buldu ve yüzünü hafifçe sertleştirdi.Barones’in yanında duran Dadı soldu ve konuşamadı.

Oldukça değişik bir manzaraydı.Yürüyüşe çıkan kızı , kana bulanmış garip bir çocuk getirdi.Barones için bu resmi gördükten sonra sakinliğini korumak daha tuhaf olurdu.

Charlotte ikisine yaklaşırken beceriksizce gülümsedi.

Barones makası dadıya verdi ve Charlotte’un Theo’ya yaptığına benzer şekilde çocuğun vücuduna yakından baktı.

“Ne oldu ? Nereden yaralandın ?”

“Çok endişelenme çünkü iyiyim. Size bundan daha fazlasını anlatacağım. “

Barones bir kez daha uyuyan Theo’ya baktı ve beklenmedik bir şekilde ama sakince Charlotte’un kolunu tuttu ve çekti.

“Kolların ağrıyor olmalı.Önce otur sonra konuşuruz.”

Charlotte arka bahçenin köşesindeki bir masaya gitti ve Theo’yu tutarken oturdu.Sonra Dadı , Theo’yu ustaca Charlotte’un kollarından aldı.

“Çocuğu taşıyacağım. Genç bayanın kolu bu hızla ağrıyacaktır.”

“Teşekkür ederim, Dadı.”

Dadının söylediği gibi Charlotte’un kolu çoktan ağrımaya başladı . Oldukça asil bir ailenin kızıydı, bu yüzden bu doğaldı çünkü bir asil olarak ağır bir şey taşımak zorunda kalmamıştı.Charlotte acıyı hafifletmek için kollarını ovuşturdu  ve dadıya gülümsedi.

Dadının onu hareket ettirmesine rağmen derin bir uykuya dalan Theo uyanmadı. Aksine ,pek çok çocuk yetiştirmiş Dadının kollarında, Theo’nun ifadesi eskisinden daha rahat görünüyordu.

“Şimdi bana neler olduğunu anlat.”

Charlotte, Barones’in baskısından biraz bunaldı.

Bunu olduğu gibi dürüstçe söylemeye karar vermesine rağmen , konuşmak için kelimeleri toplamaya çalıştığında ağzı iyi hissetmedi.

“Bu….Hakkında konuşmak için çok uzun.”

“Çok zamanımız var , bu yüzden yavaşça anlatın.”

Barones onu sakinleştirmek için ellerini Charlotte’un ellerinin etrafına nazikçe doladı.Hafif sert olan Baronesin elleri , yukarıdan parlayan güneş gibi sıcaktı.

Charlotte Ranianın bedenine ilk göç ettiğinde  Barones elini şuanda olduğu gibi tuttu.O zamandan beri Barones durumu ne olursa olsun rahat ettirme konusunda bilinmeyen bir yeteneğe sahipti.Sonuç olarak , Charlotte daha rahat bir kalple ağzını açabildi. Theo ile ormanda nasıl tanıştığını ve Heinst Dükü’nün kardeşi olduğunu anlatmaya başladı.

Barones Rania , Charlotte’un hikayesine oldukça şaşırmıştı. Barones kanlı çocuğu gördüğü andan itibaren olağandışı bir şey olduğunu varsaydı ancak bu onun beklentilerini aştı.

Dünyadan üstün olan Heinst Dükü’nün küçük kardeşinin böyle bir şeyle hiçbir ilgisi olamazdı.Ancak kendini ifade etmedi ve sonuna kadar Charlotte’u dinledi.

“Öyleyse Heinst Düküne birini göndermemiz ve malikanesinden biri gelene kadar ailemizdeki bu çocuğa bakmamız gerektiğini düşünüyorum. ”

“Evet bu doğru. En iyi yol bu.”

“Ve Sör Cedar’dan bunu araştırmasını isteyeceğim. Ayrıntıları kendi başımıza ortaya çıkarmak zor olacak , ancak mümkün olduğunca , Dük Heinst’e bununla hiçbir ilgimiz olmadığını bildirmek istiyoruz. ” Barones Rania Charlotte ifadesini bitirirken başını salladı.

“Babam ya da kardeşlerim burada olsaydı güzel olurdu , ama şimdi burada başka kimse olmadığına göre , bu işin sorumluluğunu alacağım. ” Charlotte kararlı bir yüz ifadesi yaptı. Babası Baron Rania , acil işlerle uğraşmak için dün malikaneden ayrıldı.

Barones Rania’nın işine kendi başına devam etmemesini söylemesine rağmen , Charlotte onu durdurdu.

“Bunu yapacağım. “