Aniden bir adım sesi duydu, bu yüzden Kont başını kaldırdı ve ofis girişine doğru baktı.
Uşak, getirmesi gereken bir şey olduğunu söyleyerek kapıyı açık bırakmıştı. Her ne kadar ayak sesleri oldukça ürkütücü gelse de.
Bir süre sonra Kont sesin kaynağını buldu ve gülümsedi.
“Brielle.”
“Ofisime yalnız girecek kadar büyüdün mü?”
Aniden tedirgin oldu ve ayağa kalktı. Masasının önüne doğru yürürken yeğeni bir şey çıkardı.
“Ha? Bunu yememi ister misin?”
Kont sordu, ama Brielle arkasını döndü ve işini bitirmiş gibi gitti.
Briel’in amacı onun tarafından övülmek değil, Marie tarafından övülmekti.
EN: MARIE’YE AŞKI OLMAN ÇOK TATLI
“Awww, Genç Efendimiz. Başarabildin mi?”
Kont dışarıdan bir ses duyunca hafifçe gülümsedi ve elindeki kurabiyeyi ısırdı.
‘Bunu kim yaptı? Gerçekten çok lezzetli. ‘
EN: MARIE YAPTI, MARIE! EWLENİN ❤️
***
“Aman Tanrım, Genç Efendi!”
Marie bir şarkı mırıldanırken bebek bezlerini katladı.
İşi bittikten Brielle’e baktı ve şaşırdı. Brielle ritmin tadını çıkarıyordu.
‘Üzgünüm çünkü bu dünyada senin için müzik çalma şansım olmadı.’
Daha heyecan verici bir şarkıya geçti ve onun daha hızlı hareket ettiğini gördü.
“Abla, ne yapıyorsun?”
Ve o anda Ellie geldi.
Çocuk, Brielle’yi ablasının şarkısıyla dans ederken gördü, bu yüzden gizli yeteneğini gösterdi ve onun yanında daha enerjik bir dans sergiledi.
Şarkının sonlarına doğru başını ileri-geri salladı. Ama belki de çok hızlıydı? Başını hafifçe Brielle’ninkine çarptı.
Ellie utandı ve Brielle’e baktı ama yaralanmamıştı.
Böylece Brielle onunla dans etmeye devam ederken tekrar katıldı.
Çocukları tesadüfen gören hizmetçi başını tuttu.
‘Sanırım dadı olarak garip bir çocuk tuttuk… Yine de Kont fazla bir şey söylemiyor, bu yüzden sanırım böyle bırakmak doğru mu?’
***
Marie’nin başı beladaydı.
Şu andan itibaren Brielle’ye sosyal beceriler öğretmesi gerekiyordu, ancak soyluların kültürünün tam olarak ne olduğunu bilmiyordu.
“Soylular nasıl arkadaş edinir?”
Sonunda, kendi kendine düşünürse cevabın çıkmayacağına karar verdi ve Kont’a gitti.
“Seninle konuşmam gereken bir şey var.”
“Ha…?”
Kont, Marie’nin ofisine geldiğini görünce oturduğu yerden kalktı. Buraya ilk kez böyle geliyordu, bu yüzden Brielle’e bir şey olduğundan endişelendi.
“Genç Efendi’de herhangi bir sorun yok.”
Marie onun ifadesini gördü ve çabucak sözlerine devam etti.
“Onun yaşında bir arkadaşı olsaydı iyi olurdu ama bildiğiniz gibi ailem uzun süredir bu tür şeylerin dışında… Soylular başka insanları nasıl tanır bilmiyorum.”
“Ah… demek sorun bu.”
Mümkün olduğunca kısa cevap vermeye çalıştı ama Marie bunu görebiliyordu. Görünüşe göre büyük ölçüde rahatlamıştı.
“Ne yapmalıyım?”
Marie, fark etmemiş gibi yaparak gündeme getirdiği konuyu hatırladı.
“Hmm… genellikle bir oyun arkadaşı bulursun ya da sosyal bir toplantıda buluşursun.”
Onun sözleri üzerine Marie düşündü.
“Senin de bu konu hakkında bir fikirin yok.”
Bunu inkar etmek istedi ama kadın haklıydı, bu yüzden hafifçe öksürdü. Sık sık takıldığı sadece iki arkadaşı vardı.
Küçüklüğünden beri pek çok insanla birlikte olmaktan hoşlanmadığı için sık sık sosyal ortamlarda kaçardı.
“Bazı arkadaşlarımın Brielle ile aynı yaşta bebekleri var, bu yüzden bunun hakkında konuşmama izin verin.”
“Benzer yaşta bebeklere sahip olmak harika.”
“Evet.”
“O zaman ben çıkıyorum.”
“Bunu yanına al.”
İşi biter bitmez, Kont onu ofisten çıkmaya çalışırken yakaladı. Bu yüzden çekmecesinden bir şey çıkardı ve ona verdi.
“Bu… bu nedir?”
“Aç onu.”
Verdiği kutuyu dikkatle açtı.
Bir broştu.
“Ellie, ablasının ustaya bakarken satın aldığı bir broş olduğunu söyledi, ama modası geçtiği için takmadı.”
“Ah….”
Bu vücuda girdiğinde giydiği broştu.
Brielle ile ilgilenirken, tehlikeli olduğu için aksesuarlar çıkarılacaktı ve Ellie bunu hatırladı.
Ellie, ablasının değiştiğini öğrenirse ne diyecek?
Belki de Ellie ve Barry’nin sevgiye aç küçük çocuklar oldukları içindir. Ablalarının değişimini çok kolay kabul ettiler.
“Teşekkür ederim.”
Bir anda, dolambaçlı zihnini gizleyerek ona teşekkür etti.
“Beğenmedin mi?”
“Evet?”
Yüz ifadesini yanlış anlayarak sordu.
“Sanırım yeterince iyi olmayabilir çünkü kendim seçtim.”
“Kendin mi seçtin?”
Tabii ki meşguldü, bu yüzden astlarına emir verdiğini düşündüğü için kafası karışmıştı.
“Evet. Ama ilk defa bir kadın broşu aldım, bu yüzden beğenmeyebilirsin.”
“Bu güzel. Gerçekten.”
Meşgul olmasına rağmen, onun için zamanını ayırdı. Ona döndü ve minnettarlıkla gülümsedi.
Hediye ettiği broş da onun favorisiydi.
“Bu bir rahatlama.”
Sözleri rahatlamış gibi tükürdü. Hizmetçi Brielle’nin uykusundan uyandığını haber vermeye geldiğinde konuşmaları sona erdi.
***
“Amca, amca.”
Brielle sonunda Kont’a amca demeye başladı.
“Evet.”
Ne yapacağını bilmediği için garipti ama yüzü gülümsüyordu. Ancak yeğeni bunu söyleyince ifadesi tekrar sertleşti.
“Uzaklaş, uzaklaş.”
Brielle, bugün okumak için bir peri masalı kitabı seçerken Kont ve Marie’nin bir süre birlikte kaldıklarını fark etti.
Yandan Mari’nin ifadesine gülüyordu.
“Genç Efendi. Buraya gel.”
Marie, Brielle’e sarılıp onu Kont’la arasına koyduğunda, onun memnuniyet ifadesini gördü.
“Bugün sana ne tür bir kitap okuyacağıma bakıyordum.”
Marie ekledi. “O kadar çok ejderha gördün ki, diğer hayvan kitaplarına ne dersin? Geyik, kaplan.”
“Hayır. Gon! “
( *Ejderha )
Brielle ustaca konuşamıyordu ama en sevdiği kelimeleri kesinlikle hatırlıyordu. Ejderhayı hâlâ seviyordu çünkü sadece onunla ilgili kitaplar paramparça olma noktasına gelmişti.
“Bugünde yine bu kitap.”
Şimdiye kadar Kont ve Marie içindekileri ezberlemişti.
“Bunun dışında ejderhalarla ilgili çocuk kitapları var mı?”
Marie etrafına tekrar baktı.
“Bilmiyorum. Kendin bir hikaye uydurmuyorsan. Çizim yapmakta iyi misin, Kont? “
İfadesinde şüpheleri vardı.
“Yapmaya ne dersin?”
“Öyleyse hikaye mi yazacaksın?”
“Evet…?”
“Hayır. Çünkü benim öyle bir yeteneğim yok.” Bu konu hakkında daha fazla konuşmak istemiyormuş gibi başını çevirdi.
Sonunda bu kitabı tekrar okumak zorunda kaldılar.
“Ejderha dedi ki…”
“Aptal şövalye…”
Kitap eskidiğinden, artık Marie ve Kont sadece birbirlerinin gözlerine bakarak okuyabiliyordu.
“…Sonsuza kadar mutlu yaşadı. Son. Yine bitirdin.”
“Tekrar!”
Ve üçü bugün sonsuz tekrar ormanına düşmek zorunda kaldı. Vazgeçip kitabı tekrar okuduktan sonra, ikisi birden başlarını sessiz nefese çevirdiler.
Brielle uyuyordu.
“Yorgun olmalısın.”
Kont, koluna yaslanmış olan Brielle’i dikkatle yatağa yatırdı.
“Artık bunda gerçekten iyisin.”
“Öyle mi?”
Onu bu şekilde gören Marie, hayranlıkla konuştu. İlk birkaç sefere kıyasla, düşündüğünden çok fazla gelişme oldu.
“O zaman şimdi dışarı çıkmalıyız.”
Mumları söndürerek yataktan kalktı. Ayağa kalkan Marie’de kapıya doğru yürümeye başladı.
“Ack.”
Karanlığa alışamadığı için alnını Kont’un omzuna vurdu.
“İyi misin?”
Ona çarpan alnına bakmak için başını eğdi. Başının üzerinde sıcak bir nefes uçtu.
Yavaş yavaş karanlığa alışarak Kont’un gözlerini gördü.
‘Çok yakın.’
“Ben iyiyim!”
Bilmeden yüksek bir ses çıkararak geri çekildi.
“Ah… Üzgünüm.”
Kont ancak o zaman çok yakın olduğunu fark ederek uzaklaştı.
“Hayır. Haydi dışarı çıkalım. Onu uyandıracağız.”
‘Sonuçta, yakışıklı bir adam geceleri tehlikelidir.’
Marie kalbini tutarak Brielle’nin odasından çıktı.
***
“Bu resim nedir?”
Brielle’e sonunda gerçek bir kalem verildi. Gördüğü her kağıda bir şeyler karalamaya başladı.
Şu anda Marie’ye soran kişi, bu olayın kurbanı olan Kont’du.
Bunu asla hayal etmemişti. Elbette, çayını yudumlarken yeğeninin sevdiği kitabı karalayacağını asla düşünmezdi. Marie, Brielle’nin atıştırmasını alıp içeri girerken dehşete tanık oldu.
“Genç efendi!”
Olay bir anda oldu. Kont kızgın bile değildi ve sadece boş bir ifadesi vardı. Daha sonra Brielle’e kalan kağıt parçalarına serbestçe çizmesini söyledi.
Garip bir kahkaha atarken heyecanlanan Brielle karalamalar yapıyordu.
“Sanırım resim yeteneği yok.”
“Neden bahsediyorsun?!”
Daha on dokuz aylık bir bebeğe bunu söylerken, Marie, Kont’un düşüncesinin saçma olduğunu düşündü.
“Şu anda kendi işini hallediyor olabilir.”
“Bu karalamayla mı?”
“Biliyorum, karalamaları yargılamak için çok erken.”
Kont, yeğeni kitabı karalamalarla kaplarken, tek kelime bile söyleyemediği için içini çekti.
“Bu satırlardan bir şey oluşur mu?”
Brielle’nin kağıda çizdiği sekiz çizgiyi göstererek Marie’ye sordu.
“Bir ejderha çizmiş olmalı.”
“Ne?”
Bu satırlara baktığında, ejderhayı nerede bulacağını bilmediğinden gerçekten utanmıştı.
“İki boynuz, bir gövde, iki kuyruk kolu, iki bacak. Mükemmel.”
“Hı.”
Sonunda kahkahayı patlattı.
“Bunu neden yapıyorsun?”
“Sen gerçekten…”
Gülüşü bulaşıcıydı ve o da güldü. Saçma olduğunu düşünmesine rağmen. Yine de Brielle’nin yaptığı her şey onun için özel görünüyordu, bu yüzden önemli bir şey yoktu.
***
Brielle’in ilgisini çeken yeni bir hayvan vardı.
Bu bir at.
Marie’nin yaşadığı dünya gibi, at da bir araba gibiydi.
Burada erkek çocukların gözdesi olan oyuncak model attı ve şimdi Brielle’nin ikinci favorisi oldu. İlki hala bir oyuncak ayıydı.
Brielle’nin yanında, Ellie bir at bebeğiyle yarışıyordu.
“İkisinden hangisi kazanacak?”
“Umm …”
Brielle eliyle solunu işaret ederken, Ellie atının sağdaki kazanmasına izin verdi.
“Tekrar!” Sinirli Brielle yine meydan okudu ve bu sefer yine yanıldı.
Kenardan izleyen Barry, Ellie’ye güzel bir vurdu.
“Neden bana vurdun!”
“Genç Efendi ile oynama.”
Kardeşi sert bir şekilde konuştuğunda, Ellie ona bağırdı, Brielle küçük yumruğunu Barry’ye sallayarak onun intikamını aldı.
Barry ilk başta ona ne olduğunu bilmiyordu. Ellie’nin de kafası karışmıştı.
‘Az önce ne oldu?’
İkisi birbirinin yüzüne bakıp soruyordu. Ancak Brielle’yi yanında gördüğünde, gördüklerinin ve hissettiklerinin doğru olduğunu düşündü.
“Genç efendi!”
Ellie onun yanında yer almasından etkilendi ve Brielle’e sarıldı. Öte yandan, Barry haksızlığa uğradığını hissetti.
“Genç efendiyle dalga geçen Ellie’yi az önce azarladım.”
Durumu tam olarak anlamayan Brielle, Barry’yi kız kardeşiyle oynarken vuran kötü biri olarak gördü.
Ve durumu izleyen Marie, üçlüyü sakinleştirdi ve bu sefer at yarışını kendisi başlattı.
Tabii ki, bu sefer Brielle’nin tahmininin kazanmasına izin verdi.
ED:Küçük yaşta at yarışı bahisleri mi yapıyorlar, yoksa bana mı öyle geldi 0-0 ?!
