O gece Villy ‘nin benim için yaptığı pastayı yedik. Bol bol sohbet ettik ve benim hakkımda dedikodu yapmalarına izin verdim.
“Bir an için Rin hızını alamayıp, kazandığını söylemek için yanına gelen adamı da kesecek zannetmiştim. Hahahha!”
“Off. Ama yerdeyken tek ayağıyla dönüp onu haklamasına ne demeli?”
Glazz purosunu parmaklarında döndürdü. Ağzından dumanlar çıkarken araya girip, konuşmaya başladı.
“Abartmayın çocuklar. Bir sürü hatası vardı. Soğukkanlılığını kaybetti. Kazanmak için dövüştüğünü unutup insanlara çok zarar verdi. Peh. Tam bir aceminin yapacağı iş.”
“Hadi ama patron. İyi olduğunu sen de biliyorsun.”
“Hayır. Değildi. Ölümüne dövüşen gladyatörleri izliyormuş gibi hissettim.”
“Çünkü beni öldürmeye çalışıyordu. Gizli silahının olduğunu nerden bilebilirdim. Bu kurallara aykırı.”
“Sen müdahale etmesen bile oyundan atılacaktı.”
Hima pastasında kalan son dilimi daha kesip ağzına atarken araya girdi.
“O dövüşü durduracaklarını sanmıyorum. Herkes eğlenmiş gözüküyordu. Kapıda görevli şövalyeler kılını kıpırdatmadı.”
Sonra ayağa kalktı, yorgun olduğunu söyleyip odasına çekildi. Glazz işlerini bitirmek için yanımızdan ayrıldı. Villy ‘le mutfakta yalnız kalmıştık.
“Rin. Onları takma. Bugün çok iyiydin. Sana hayran kaldım. Artık benim en çok hayranlık duyduğum şövalyemsin.”
“Teşekkürler Villy.”
Biraz sessizlikten sonra kafamı kurcalayan soruyu sormaya karar verdim.
“Rodel ve Rag, turnuvadan sonra neden gelmediler?”
“Ahh. Onlar daha yerlerine oturamadan biri gelip onları bir yere götürdü. Sonra Rag dövüşü izleyemeyeceklerini ve önemli işleri olduğunu söylemek için geri döndü. Sana inandıklarını ve kesin olarak kazanacağını söyledi.”
Biraz huzursuz hissettim. Ama bu onların elinde olmayan bir gelişmeydi. Hafifçe gülümsedim.
“Demek öyle. Görünüşe göre herkes kazanacağıma inanmış. Sen bile pastayı hazırlamıştın.”
“Evet… Aslına bakarsan , kazanamama ihtimaline karşı bir moral pastası yapmıştım.”
“Ne!? Seni hain.”
Villy gözlüğünü düzeltip güldü. Yanıma doğru yaklaşıp boynuma sarıldı.
“Tabi ki şaka yapıyorum Rin.”
“Ahaha. Sana inanmak istiyorum.”
_°_°_°_
O sırada…
-Batı Limanı , Gölgeler Ormanı-
“Geç kaldı.” Dedi Aris.
“Yaklaşık 2 saattir.”
“Buluşma yerini unutmuş olabilir mi?”
“O kadar da değil Luis.”
“Hey! Rodel kes şunu. Bizi görecekler.”
“Benim görünmemi mi umursuyorsun cidden? Şuna baksana Rag. Ağaçtan başı sarkmasına rağmen horlayarak uyuyor.”
“Bu işi ciddiye alın. Eğer almazsanız bir dahakine evde kalıp bütün şövalyelerin kılıçlarını parlatmak zorunda kalırsınız.”
“…”
“…”
“…”
“(horultu)”
“Aris…Uyandır artık şu tembeli.”
“Raina. Kalk hadi. Estee seni cezalandıracak.”
Karanlığın arasındaki ağaç dallarının ardında hışırtı sesleri duyuldu.
“E-! Este mi!? Tamam tamam kalktım.”
“Aferin. Ucuz yırttın.” Dedi Estee.
Küçük bir fısıltı duyuldu.
“Hey.. Biri geliyor. Silahlarınızı hazırlayın.”
Herkes silahını tek bir yere doğru doğrulttu. Hanın arkasından dolaşıp ormana doğru yavaş adımlarla gelen; orta yaşlı, şişman, sevimsiz bir suratı olan adam görüldü.
“Benim çocuklar. Geri döndüm.”
Herkes derin bir nefes alıp silahlarını indirdi.
Rodel ağaçtan atlayıp onun yanına doğru yürüdü.
“Yeni yüzlere hala alışamıyorum.”
“Çok geç kaldın İyuel.”
“Luis haklı.” Dedi Rag.
İyuel elini havaya kaldırdı. Ağaçların arasından gelen eski çantayı bir çırpıda yakaladı. Çantayı karıştırmaya başlarken konuşmaya devam etti.
“Günlerdir yolculuk yapıyorum. Bana kalırsa ağaç tepesinde, deniz manzarası izlerken, nöbet tutarak görev yapmak büyük bir iyilik olurdu.”
Estee sert bir sesle araya girdi.
“Magila İmparatorluğuyla işbirliği yapanları buldun mu?”
Çantadan aldığı kapüşonluyu giydi, yüzündeki makyajı çıkardı. Parlak sarı saçları ay ışığında parlıyordu. Küçük yüzü karanlıkta bile sevimli gözüküyordu.
“Buldum.”
“İzin verin Sir Estee. Bu katillerin hemen işlerini bitiriyim.”
“Sakin ol Rodel. Plana sadık kal.”
İyuel kolunun arasından çıkardığı parşömeni Rodel ‘e uzatırken gülümsüyordu.
“Biraz tembellik ettim. Ama geç kalmamın bir sebebi var.”
Rodel parşömeni pelerininin cebine saklarken gülümsedi.
“Bundan eminim İyuel.”
“Artık gitmem gerek. Aris abla istediğin oklardan Pelzil ‘de yoktu. Üzgünüm.”
“Sorun değil. Kendine iyi bak İyuel.”
İyuel başını hafifçe salladı ve evlerin arasındaki ıssız yola doğru yöneldi. Giderken başının arkasını kaşıdı ve arkasına baktı.
“Özür dilerim Rodel. Sir Estee sizden de. Cezamı dönünce verirsiniz.”
Kimsenin konuşmasına izin vermeden koşarak oradan uzaklaştı.
Rag küstah bir şekilde sırıttı.
“Bu sefer ne çıkacak çok merak ediyorum.”
Rodel iç çekti ve ağaca çıkıp parşömeni Estee ‘ye uzattı. Estee kağıdı okurken yüzü sertleşti, dişlerini sıkıca birbirine bastırdı.
“Bundan sonra ayrılıyoruz çocuklar. Bir süre daha ağaç tepelerinde uyumak zorundasınız.”
Rag merakla sordu. “Ne olmuş?”
“Büyücüler… Bu sefer ciddi gibi görünüyorlar. Magila halkından bir korsanın dediğine göre görevleri; açmaları kesinlikle yasak olan 5 büyük kutuyu nakletmekmiş. Kutuları ülkelerine göndermek için bu 2. seferiymiş. Her dolunay olduğunda teslimat limandaki gemilerden birine aktarılıyor. Ve son 1 seferden sonra daha büyük bir miktar altın alacaklarmış. Teslimatın nerden ve kimden geldiğini bilmiyorlarmış. Limana vardıklarında kutuları bir iskelenin önünde büyüyle korunmuş haldeyken buluyorlarmış. Burada yazana göre büyücülerin ülkesinde savaş dedikoduları çıkmaya başlamış. Herkes sessizce bir hazırlık içindeymiş.”
Aris kaygılı bir sesle konuştu.
“O… Bütün bu bilgileri sadece 2 günde nasıl öğrendi?”
Rag hafifçe dudaklarını büzdü.
“Tembellik ettiğini bile söyledi.”
Rodel hoşnutsuz bir ifade takındı.
“Anlamıyorum. Madem bir savaş istiyorlar neden burası? Galina ‘ya neden bu kadar takıntılılar?”
O sırada hanın kapısından kanla kaplı bir adam topallayarak çıktı.
“Bu yanınıza kalmayacak Kızıl Ay Birliği! Beni duydunuz mu!? Bu yanınıza kalmayacak!! Magila büyücüleri sizi bunu yaptığınıza pişman edecek.”
Rag sessiz bir ıslık çaldı.
“Sanırım 3. sefer işlerini bu dolunaya kadar yetiştiremeyecekler.”
Rodel küstahça sırıttı.
“Her seferinde üstünde tek bir kan dahi olmamasına hayret ediyorum.”
Estee derin bir iç çekti.
“Artık cezalar da işe yaramıyor. Onu nasıl durdurabileceğimi bilmiyorum.”
Aris güldü ve elindeki kağıt parçasını okuna sapladı. Oku karşısındaki hanın kapısına doğrulttu. Odaklanmaya çalışırken fısıltıyla konuştu.
“Birazdan şövalyeler burada olur. Gitmeliyiz.”
Estee parşömeni pelerinin içine tıkıştırdı. Yardımcı komutan olarak görev yerlerini söylemesi gerekiyordu.
“Dinleyin çocuklar. İyuel, Kraliçe Einfy ‘e rapor vermeye gitti. Sonra onunla El Dağında buluşup Magila ‘ya geçeceğiz. Oraya gitmek için 3 kişi yeterli. Ben ve Luis bu görevi alıyoruz. Aris ve Raina siz burada kalıp Liman araştırmasına devam edin. Kutularda ne olduğunu, nerden geldiklerini, elebaşının kim olduğunu bulmanızı istiyorum. Rodel ve Rag siz Galina ‘ya geri dönüp savaş hazırlıkları için sadece üst komutanlara bilgi verin. Kimsenin haberi olmadan orduyu hazırlayıp, savaş planlanmasını yapmanızı istiyorum. Herkesin söylediğim yerlere gitmesi için 3 günü var. Yetişeceğinize yetişiyorsanız serbest kalabilirsiniz… Evde görüşürüz çocuklar.”
Raina ayağa kalktı. Kollarını yukarı kaldırdı ve homurdanarak esnedi. Sonradan önündeki ağacın dalına zıplayıp arkasındakilere seslendi.
“Geride kalan bir sonraki olayın arkasını toplar. Bu sefer sıra Rag ‘daydı. Hadi Aris gidelim.”
Rag oflayarak ağaçtan aşağıya atladı. Diğerleri sessizce ormanın içinde uzaklaşırken kapüşonunu kafasına gećirdi, bir şövalye bulma umuduyla açık meydana ilerledi. Kapının yanından geçerken sırıtarak oka saplanmış kağıttaki yazıyı okudu.
“Dolunay geldiği zaman, biz onu kırmızıya boyamak için hep orada oluruz.”
