Yazar: Yumisenpai
Gözlerimi, sanki üzerlerinde bin tonluk filler varmış gibi güçlükle açtım. Başım kazan gibiydi. Bu kadar çok çalışmamam gerekiyordu ama maalesef ki para kazanmaya ihtiyacım var. Kalkıp bir ağrı kesici içersem başım biraz daha rahatlar. Bundan sonra kendime notum ‘Bir daha çok yüklenme kendine.’.
Yataktan yavaşça kalkıp kapıya doğru ilerlerken aynadaki görüntüm gözüme çarpmıştı. Bir dakika o ben miydim? Hızla geri dönüp aynaya baktım, bu nasıl ben olabilirdim? Sanırım rüyada olmalıydım.
Rüyada olup olmadığımı anlamak için koluma ufak bir çimdik attım, canımın acısıyla bunun gerçek olduğunu anladım. Birden başıma çok feci bir ağrı saplandı ve dünkü yaşadıklarım konuşmalarım gözümün önünden sanki bir şeritmiş gibi geçip gitti. Tabii ya, ben ölmüştüm(!) ve şuan ruhum bir prensesin bedeninin içinde yaşıyordu.
Aynada içinde olduğum bedeni biraz daha inceledim. Zayıf ve hoş bir görüntüsü vardı. Gözüm o an boynumdaki ize takıldı ve elimi istemsizce ize dokunmak için kaldırdım, halat iziydi. Bana hiçlikteyken intihar ettiğini anlatmıştı, zaten onun hatıraları da zihnime aktığı için olayı gayet net bir şekilde hatırlıyordum. O anı yaşamayıp sadece parmaklarımı boynumdaki ize gezdirdiğim halde kendimi kötü hissediyorum, kim bilir o nasıl hissetmiştir.
Ben boynumda parmaklarımı gezdirirken o sırada odanın kapısı açıldı ve içeri o üvey annem olacak kadın girdi. Beni aynanın önünde görünce tiksinir gibi bakıp bir şeyler demek için ağzını açtı.
“Bakıyorum da yine ölmeyi becerememişsin. Bunu bile beceremeyen bir beceriksizsin işte sen ama merak etme buradan kurtulman için daha çok şey yapacağım sana için rahat olsun.”
Bu kadının benimle zoru neydi? Hatıramda olan hiçbir anıda Seri, bu kadına karşı bir yanlış yapmamıştı.
“Söylediğiniz teklif için teşekkür ederim ama artık tamamen değişeceğim ve bana yaptığınız tün kötülükleri otaya dökeceğim. Artık bana yaptıklarınız karşısında sessiz kalmayacağım.”
“Seni terbiyesiz. Büyüklerine karşı biraz terbiyeli davranıp karşı çıkmamayı öğrenmen lazım ve ben bunu sana çok güzel öğreteceğim. Ama şimdilik sana acıdığım için sonraya erteliyorum bunu. Ne de olsa daha yeni intihar girişiminde bulundun değil mi?”
“Tabii efendim, nasıl isterseniz.” diyip o kadına yandan bir sırıtış atınca daha fazla dayanamayıp kapıyı çarparak odamdan çıkmıştı. Cidden bu kadının zoru neydi? Bana karşı olan bu tavırlarını ve yaptıklarını ortaya dökmem gerekiyordu ve bunu en iyi şekilde yapacaktım. Ama öncelikle dedemin ve abilerimin güvenini tekrar kazanmam gerekiyordu.
