Yu Il Han’ın gözleri vahşileşti.
“Bana daha fazla acı çektirmeye mi çalışıyorsun?”
[Gerçekten iyi bir eser! Sana verilemeyecek kadar olağanüstü bir hazine! Cennetteki en iyi eserlerden biri!](Erta)
Yu Il Han avucundaki Tanrı seviyesindeki esere detaylı bir şekilde baktı. Zamanı dondurabilen ve bir engel oluşturabilen bu eserle neler yapabileceğini düşündü.
“Bekle, ölmek üzereyken koyarsam bariyer istemediğim herkesi reddeder mi?”
[Şimdi bunun ne kadar harika olduğunu biliyor musunuz?] (Erta)
Gerçekten inanılmazdı. ‘Ayda bir’ kullanım kısıtlaması olmasına rağmen, hayatını kurtarmak için başka bir yol elde etmemiş miydi?
Bu sefer Orochi ile dövüşürken bile birkaç kez ölümü gözünün önünde hissetmişti. Lanetiyle ilgili olarak, gelecekte çok daha fazla acı çekeceği söylendi, ancak artık ömrünü uzatmak için son bir çare bulduğu için biraz daha sakinleşti.
Ve ikinci olarak,
“Sanırım bunu bana doğum yapmam için verdin…”
Melekler bile dünyada olacakları bilmediklerinden, sanki atölyesinden iki ay boyunca, yani kendi başına silah öğütmesini söylüyorlardı. Erta itaatkar bir şekilde başını salladı.
[Doğru, Yu Il Han. Fazla boş vaktin yok.] (Erta)
“Yine kim olduğu için mi? Ha?”
Yu Il Han dişlerini gıcırdatarak kum saatini göğüs cebine koydu. Her kullandığında 2 ay boyunca yalnız kalacağını fark etmesi canını acıtmıştı ama düşününce, zaten yalnız olduğu için pek önemi yoktu.
“Erta, ne olursa olsun bariyere girmene izin vereceğim.”
[N-ne diyorsun?] (Erta)
Yu Il Han sadece iki ay boyunca tek başına bir bariyere sıkışıp kalamayacağını düşündü ama Erta kalbinin hızla çarptığını hissetti.
Tabii ki Erta’nın kalbinin atıp atmadığı umurunda değildi, bu yüzden hemen onu kucakladı ve atölyeye doğru yola çıktı. Ardından, gelir gelmez kum saatinin gücünü etkinleştirdi.
Bariyer düşündüğünden daha genişti ve tüm atölyeyi kaplıyordu. Vanguard’ın bulunduğu binanın 5. katının tamamını nasıl kullandığı düşünüldüğünde, çok büyüktü.
[Ayrıca bu bariyere ilk kez giriyorum. İnanılmaz. Zamanın donmuş olduğunu hissedebiliyorum.] (Erta)
Erta kocaman açılmış gözlerle etrafına bakıyordu ama aslında Il Han bu alana o kadar da yabancı değildi. Neden? Dünyadaki zamanın tamamen durduğu zamana benziyordu.
“Erta, buraya gel.”
[Evet… Evet!] (Erta)
Yu Il Han’ın Erta’yı çağıran sesi nedense tuhaf bir şekilde nazikti.
Hiçbir şey değişmemiş olsa da, donmuş zamanda yalnız oldukları için sadece Erta’nın özel bir duygu hissetmesi tuhaf görünüyordu.
Hayır, bu değildi! Bu alanda meydana gelen her şey dışarıda bir anlam ifade etmiyordu ve sadece Yu Il Han ile Erta arasında paylaşılacaktı. Erta bunun çok romantik bir şey olduğunu düşündü.
Bir an için Lita’nın homurdanan yüzünü hayal ederek korktu, ama bir sonraki an Lita’nın sözlerini hatırladı – ‘ortaya çıkıp tekrar sakinleşmezsen bu suç değildir.
Evet, ortaya çıkmazsan suç değil! Yu Il Han çenesini kapatırsa Lita bile öğrenemezdi! Erta anında sakinleşti ve Il Han’a baktı.
Bunu yaptığında kendini yırtık pırtık bir zırh, mızrak ve cübbeyle karşı karşıya buldu. İfadesi de düzensizleşti.
[Bunun olacağını biliyordum.] (Erta)
“Değil mi? Düşündüğümden daha kötüler. Bir şekilde savaş sırasında başarılı oldular, ama şimdi… hurdaya döndüler.”
Zırh ve mızrak efsane derecesindeyken, cübbe benzersiz seviyedeydi. Ama o kadar kötü bir duruma düştüler ki, nasıl üzülmesin? Depresif Erta’yı gören Il Han, onun da pek farklı olmadığını düşündü.
“Onları eski haline getirmem gerekiyor. Orochi’nin derisini ve kemiklerini kullansam bu mümkün olmaz mıydı?”
[*İç çekiş*] (Erta)
Erta kendini düzeltti. Hiçbir şey beklememesi gereken birinden romantizm beklediği için kendini azarladı ve buz gibi gerçekle yüzleşmeyi seçti.
[Yu Il Han, mana işçiliğin hangi seviyede?] (Erta)
“32, neden?”
[O zaman mümkün olmalı. Sana bundan sonra çokça kullanacağın bir teknik öğreteceğim.] (Erta)
Yeni bir tekniği duyan Il Han’ın gözleri parladı. Ancak Erta’nın buna bakarken hissettikleri kar fırtınası kadar soğuktu.
[Mana işçiliği, herhangi bir yeteneğe sahip olmayan bir nesnenin potansiyelini uyandırmak için kullanılan bir tekniktir. O zaman tam tersi mümkün olmaz mı?] (Erta)
“Tersi?”
[Halihazırda aktif olan bir yeteneği sıkıştırmak ve çıkartmak.](Erta)
Yu Il Han bir an onun ne dediğini anlamadı ama şimdiye kadar yaptığı şeylerin tersini yapmanın ne demek olduğunu düşünürken düşüncelere daldı.
Bu teknik, doğrudan İlhan’a bilgi enjekte edilerek kullanılamazdı, bu yüzden Erta da izlemeye devam etti. Tabii bunun nedeni, Il Han’a öğretmeye çalıştığı tekniği, yani çıkarma tekniğini kendisinin kullanamamasıydı.
Yu Il Han, Erta’nın mana işleme beceri seviyesini çoktan yakalamıştı.
“Belirsiz bir şekilde anlıyorum. Yani eserlere bahşedilen yeteneği almayı söylüyorsun.”
[Sihirli taşlara ihtiyacın olacak.] (Erta)
En başından beri efsane dereceli bir ekipmanla deney yapmak çok tehlikeliydi, bu yüzden Il Han bazı benzersiz dereceli silahlar ve üzerinde deney yapmak için 2. sınıf büyü taşları seçti.
[İki ay kaldı, acele etmeyin ve ağırdan alın.](Erta)
Erta konuşmayı bitirir bitirmez parlak bir ışık belirdi.
Il Han’ın tuttuğu baltadan sıvıya benzer şeffaf bir madde aktı, balta kolunun yukarısına, omuzlarının arasından geçerek diğer elinde tuttuğu sihirli taşa doğru ilerledi. Bundan sonra, parlak bir ışık bir kez daha belirdi.
Erta ‘olmaz’ diye düşünürken kontrol etti.
[Başarısız oldun, değil mi?] (Erta)
“Başardım.”
Yu Il Han’ın yanıtladığı anda, emme yeteneği olan balta metal tozu haline geldi ve ufalandı ama Il Han’ın umurunda değildi.
Elindeki 2. sınıf büyü taşına baktı. Retinasında yavaşça yeşil metin belirdi.
[İçinde ‘Yıkıcı’ ‘Zalim’ gücü barındıran 2. sınıf büyü taşı.]
[2 seçeneğe sahip sihirli bir taş. Malzeme olarak bununla mana işçiliği yaparken hedefe 2 seçenek uygulamak mümkündür. Seçenekler, ustanın yeteneğine ve sihirli taşın seviyesine göre değişebilir veya gelişebilir.]
[Alfa seçeneği ‘Yıkıcı’: Silahın saldırı gücünü artırır.]
[‘Tyrant’ beta seçeneği: Kritik vuruş hasarını artırır.]
“Ooh, Dünya’nın zamanda durduğu zamankiyle aynı olup olmadığını merak ediyordum ama öyle değil, ha? Akaşik Kayıt hala bu yerin farkında.”
[Tanrı dereceli eser, mutlaka Tanrı’nın güçleri anlamına gelmez. Bunun yerine, bana karşı dürüst ol. Sen aslında bir ejderhaydın, değil mi?](Erta) (Ç/N: Bunu söylüyor çünkü ejderhalar doğuştan mana kullanmada ustadırlar)
Yüksek bir beceri düzeyine sahip olmak, yüksek teknik beceriye karşılık gelmiyordu. Akaşik Kayıt’ın yardımı olmasına rağmen, tekniği kullanan kişi sonuçta varlıktır.
Ancak, yeni bir teknikte başarılı olmak ve mükemmel bir şekilde? Erta bunu kabul edemedi.
Ancak Il Han’ın kendi nedenleri vardı.
“Hayır, ama bu, büyücülerin romanlarda yaptıklarına benziyor, değil mi? Yani görüntü oluşturmak oldukça basitti.”
[Aslında meslek olarak mana işçiliği yapan kişilere büyücü denir. Her demirci senin gibi bir şey yapamaz.](Erta)
“Ve şimdi, mana kullanabilirim.”
[Ah.](Erta)
Erta çenesini kapadı.
Bu doğruydu. Yu Il Han’ın şimdiye kadar yaptığı ekipmanlar inanılmaz derecede OP olduğu için unutmuştu ama şimdiye kadar çok sayıda ekipman yapmış ve mana kullanma yeteneği olmadan mana işçiliği yapmıştı!
Artık mana kullanabildiğine göre, tek seferde çıkartmayı başarması çok garip değildi.
Sadece bu da değil, demircilik ve mana işçiliği, daha önce kıyaslanamayacak sonuçlar ortaya çıkaracaktı. Mana her şeyi etkileyen mutlak enerji olduğundan beri!
[Çabuk 3. sınıf Yu Il Han’ı edin. Ve bir alt sınıf olarak demirci edinmelisin! Anladın mı?](Erta)
“Tamam, anladım, bana o korkunç bakışı atma.”
Mümkünse Erta, Il Han’ın ekipman yaratma işini 3. sınıfa kadar bırakmak bile istiyordu ama seviyesi ne kadar yüksek olursa olsun, 100. seviyeye ulaşmak için hâlâ uzun bir yoldu.
Evet, demirci sınıfını aldıktan sonra ekipmanına tekrar bakmasını sağlayalım. O günü sabırsızlıkla bekleyen Erta, saf demircilik tekniklerine dürüstçe hayran olmaya karar verdi.
“Sırayla mı gideyim?”
Çıkarmada iki önemli unsur vardı – Çıkarma için hedef ekipman ve onu aşılamak için sihirli taş. Cüppe, zırh ve silahın özelliklerinin tümü Il Han’ın güçlü yönlerine göre özelleştirildi, bu yüzden Il Han mümkünse mümkün olan en iyi sihirli taşları kullanarak onları çıkarmak istedi.
Sadece çıkartmakla bitmez. Bu seçeneklerin tam olarak uygulanabilmesi için yeni ekipmanı sahip olduğu en iyi malzemelerle yapması gerekiyordu. Hata yapmak istemiyordu.
Bunu yapmak için önce ne geldi?
Evet.
sökme
[Deli misin? Bütün bu canavarları ortadan kaldıracağını mı söylüyorsun!?](Erta)
“Erta, atalarımız bir keresinde şunu söylemişti. Her şey saf emekle halledilebilir.”
[O ataları sevmiyorum!](Erta)
Artık planı hazır olduğuna göre kaybedecek zaman yoktu! Yu Il Han sökmek için bir bıçak çıkardı ve Çapraz Çantanın girişini açtı. Başa çıkabileceği miktarlarda cesetleri çıkarırken parçalamaya başladı!
“Ebedi Alev, artık yan ürünlerle ilgilenmekten sen sorumlusun!”
Titreme! Ebedi Alev yanıt olarak başını sallamış gibi geldi.
Aslında olmasa bile önemli değildi. Nasıl olsa dolduracaktı! Tek elini kullanmakla yetinmeyen Il Han diğer eline bir bıçak daha aldı ve deli gibi dans etti.
İlginç olan, bıçağını her salladığında Çapraz Çantadan çıkan canavarların hepsinin derilerinin soyulması ve parçalara ayrılmasıydı.
Kemikler, deri, kaslar, tendonlar ve canavarın biraz eti, kanı ve sihirli bir taş dışında kalan tüm fazla atıklar, Il Han’ın hafif bir hareketiyle fırına atıldı.
Ebedi Alev, onu hiçliğe dönüştürmeden önce hepsini yuttu. Bu sırada Il Han bir tanesini daha söküp etini ve atıklarını fırına atacaktı. Böyle bir süreç en ufak bir hata olmaksızın defalarca tekrarlanıyordu.
[Bu gidişle Parçalama Tanrısının dikkatini çekip çekemeyeceğini merak ediyorum.](Erta)
Erta endişelendi. Onu yarı yarıya duymuş olan Il Han işe yaramaz bir şekilde soğuk bir gülümsemeyle bıçaklarını sallarken bağırdı.
“Ölüyse Tanrı’yı bile parçalayacağım!”
[Soğuk davranma, havalı değil!](Erta)
Aradan 2 hafta geçti. Minimum miktarda dinlenen Yu Il Han sonunda bıçaklarını hareket ettirmeyi bıraktı.
“Bitirdim.”
[Gerçekten mi!? Yine de 100.000’den fazla 2. sınıf canavar vardı!](Erta)
“O zamanlar günde sadece 7000’den biraz fazlasını sökmem gerekiyordu.”
[Tamam, sen Dağıtma Kralısın.](Erta)
Yeni bir lakap kazanan Il Han omuzlarını silkti.
“Aslında bir tane kaldı ama bunlar ona yetmez.”
Erta bunun hangisi olduğunu çok iyi biliyordu – Il Han’ın bu kez Japonya olayında avladığı tek 4. sınıf mutant Yamata no Orochi’den bahsediyordu!
Bu arada, Yu Il Han artık yırtık pırtık sökme bıçaklarını Ebedi Aleve fırlattı ve Çapraz Çantasında duran bir çift kasap bıçağı çıkardı.
[Bana onu da burada bozmaya çalıştığını söyleme?](Erta)
“Neden olmasın? Yavaşça çıkarırsam sorun olmaz.”
Çapraz Torbayı uzaktan toplama konusunda zaten ustalaşmış olan Yu Il Han için böyle bir şey zor bile değildi.
Erta, meleklerin üzerinde fazla düşünmeden uyguladıkları bir işlevi bu derece kullandığını görünce, kendisinin ve meleklerin büyük bir hata yaptıklarını düşündü, ancak tekne çoktan yola çıktı. (Ç/N: yani süt çoktan dökülmüştü)
“O zaman ben gidiyorum.”
Yu Il Han derin bir nefes alarak Orochi’nin cesedini Cross Bag’den azar azar dışarı çağırmadan önce kasap bıçaklarını havada birkaç kez şaklattı.
“Huaaaaaaaaaaaa!”
Sonra, Orochi’nin vücudunu parçalarına ayırırken deli gibi zıpladı!
[Bunu Lita’ya göstermeliydim.](Erta)
Erta bu manzara karşısında şaşkına dönmüş olsa da, Orochi’nin bedeni yavaş ama emin adımlarla Çapraz Çantadan çıkıyordu.
Orochi’nin sağlam bir gövdesi olduğu için, yığın sığınağı tarafından parçalanan parçalar ve son mızrak atma dışında, vücut neredeyse tamamen sağlamdı. böyle bir vücut artık deri, et, kemik ve kana dönüşüyordu.
Evet. Yu Il Han sökerken bile kanı özel bir kapta alıyordu!
[Bunu Yout*be’ye yükleyebilir miyim?](Erta)
“Benimle konuşma!”
Göz açıp kapayıncaya kadar, onlarca metre büyüklüğündeki Orochi’nin onda biri parçalandı.
Daha verimli olmak için nereden dilimleme yapması gerektiğini gören Il Han hızlandı. Daha hızlı ve daha mükemmel!
“Kahretsin, sihirli bir taş göremiyorum.”
[4. sınıf bir büyü taşının şu anki Dünya’ya ne tür bir kaos getireceğini düşünürsek, olmaması büyük şans!](Erta)
Zaten Il Han’ın kendi silahında kullanılacağı için Erta’nın gereksiz yere endişelendiğini düşünen Yu Il Han daha da hızlandı.
Sonunda Orochi’nin cesedi bir deri bir kemik kalsa da, kasap bıçakları her temas ettiğinde her yerde kıvılcımlar uçuşuyordu.
Üç Yıkım Tuzağı yuttuktan sonra ortaya çıktığı için miydi? Öğrendiği sökme tekniklerinin en iyi yeteneklerini ortaya çıkarsa da, deriyi ve kemikleri ayırmak son derece zordu. İnsanüstü güç becerisi olmasaydı deneyemezdi bile.
“Bunu yiyebilirsin!”
Tüm çabasıyla sökerken bile saldırısıyla parçalanan ve kullanılamaz hale gelen parçaları Ebedi Alev’e fırlattı.
Belki de etin daha önce yediklerinden çok daha yüksek bir sınıf olması nedeniyle, Ebedi Alev, Orochi’nin tüm yan ürünlerini keyifle yedi. Ardından, altın renkli bir aleve dönüşmeden önce parlak bir şekilde parladı.
[Aaah, yine büyüdü!] (Erta)
“Bu kadar kızma.”
Sökme hızı artmaya devam etti. Yedi baştan başlayarak gövdeye ve kuyruklara kadar!
Ardından Il Han, bir süre sonra tüm eylemlerini sonlandırdı. Gözlerinin önünde, Orochi’nin tüm kuyruklarının birleşiminden yapılmış dev bir kılıç vardı.
Orochi’nin sökülmesi sona ermişti ve şimdi geriye sadece sökülemeyen kısım kalmıştı.
[Göksel Bulut Toplayan Kılıç]
[Rütbe – Efsane]
[Saldırı gücü – 4.444]
[Seçenekler – Mana yükleyerek ‘Mor Alev’i etkinleştirebilen ejder türüyle yüzleşirken saldırı gücünde %40 artış.]
[Dayanıklılık – 5.000/5.000]
[Japon mitolojik canavarı Yamata no Orochi’nin kayıtlarını emerek doğmuş mutant 4. sınıf bir canavarın enerjisinden sonra yaratılan bir silah rafine edildi. Son derece sert ve keskindir ve ejder türüne karşı savaşırken maksimum güç gösterir.]
“Hm.”
Geriye dönüp baktığımda, onu öldürdüğünde efsane dereceli bir eser elde ettiğine dair bir bildirim vardı.
O sırada ortalık karıştığı için onu geçiştirdi, ancak bildirim, vücudunun bir kısmı eser haline gelirken tüm vücudu Çapraz Çantaya girdiği için ortaya çıkmış gibi görünüyordu.
Eserin, İlahi Bulut Toplayan Kılıcın yeteneklerini kontrol eden Il Han, başını salladı. Sonra konuştu.
“4. sınıf bir patrondan geldiğini düşünürsek biraz zayıf, değil mi? O kadar da keskin değil. İşin kötüsü, bu silahı kullanmak istiyorsam 5 metre boyunda bir dev olmam gerekecek.”
[Yu Il Han, bir sonraki satırın ‘Bundan yeni bir mızrak yapacağım!’] (Erta)
“Öyleyse yeni bir bölge yaratacağım… Ha?”
Yu Il Han şok oldu ve Erta içini çekerek konuştu.
[Yap, Yu Il Han. Neden destansı dereceli olanları da yaratmıyorsun? Sadece…] (Erta)
İnsanlığın umudu Yu Il Han başını salladı ve çekicini aldı.
Demontajı bitirdiğine göre, geriye kalan seçenekleri çıkarmak ve ekipmanları oluşturmaktı. Tereddüt etmek için ne nedeni ne de yeri vardı.
