Raeyeon aynada kendine baktı. İçinde platin sarısı bukleleri olan ve zarif bir kombinezon giymiş güzel bir kadın vardı.
İnce uzun yüzünde parıldayan mavi gözleriyle çok güzeldi, kendisine kaç kez bakarsa baksın alışamıyordu, ama bu yüz zaten kendisine ait değildi. Açık konuşmak gerekirse, oynadığı oyundaki yardımcı karakterin bedeniydi.
“Erel Eleronce”
Raeyeon eteğiyle oyalanırken düşüncelerinde kaybolmuştu. Kuru bir sakız parçası haline gelene kadar son endişelerini düşündü. Yine de, hâlâ bir cevap yoktu.
Üniversite’den mezun olmak üzere olan bir öğrencinin oyuna girmesi yazık olmuştu.
İş duyurusunu beklerken can sıkıntısını ve gerginliğin yatıştıracak bir şeye ihtiyacı vardı. Bir oyuna daha önce hiç dokunmamıştı ve bu nedenle hiç oynamadığı bir oyuna dokundu.
“Salvation.”
Romantik adlı bir oyundu. Tüm karakterler çekiciydi, sanki canlı ve nefes alıyorlarmış gibilerdi. Ve oyuncuların sözlerine, hareketlerine ‘olumlulukla’ cevap veren sistemde ilginçti.
Raeyeon aşık olmuştu bu dünyanın eşsiz görünümüne ve ortamına. Mümkün olduğunca, oyunda yaşamak istedi.
‘Böyle olacağını gerçekten bilmiyordum.’
İlk defa, düzgün bir şekilde yemek giyemedi ve uyuyamadı. Yalnız yaşıyordu çünkü ailesiyle soğumuş bir ilişkisi vardı, bu yüzden ona bakacak kimsesi yoktu.
Bir noktada, bedeni limiti aştı ve artık onu taşıyamaz hale geldi, bu yüzden de bayıldı. Gözlerini tekrardan açtığında, yarcımdı karakterin bedenindeydi.
‘Erel Eleronce.‘
“Bu saçmalık!”
Oyun karakterinin canlı örneği olmak utanç vericiydi. Olayı daha da kötüleştiren şey ise, görmemesi gereken şeyleri görebiliyordu.
Oyundaki karakterlerin olumluluk penceresi.
BAM~
Ne yazık ki, bu oyun bana hayat hakkında düşünüp taşınmak için zaman vermedi. Birden yüksek sesli bir patlama oldu ve yatak odasının kapısı kırıldı. Sanki yanan gül kokusuyla bombalanmış gibi büyük ahşap kapı düştü.
“Ha siktir!”
Raeyeon şaşkındı, oturdu ve kapıya bakmaya başladı. Parçalanmış kapının üzerinde iblis kadar güzel bir adam gördü.
“Oh, benim hatam.”
Sanki bir kabusun uzantıymış gibiydi, kapıda duran adam vahşice güldü. Onu korkutmak için böyle bir konuda utanç verici bir açıklama yapmaktan utanmazdı. Elindeki kapı kolunu fırlattı ve bir yabancının içeri girmesine izin verilmemesi gereken özel bir yatak odasına,
ürkütücü adımlarla içeri girdi.
“Çok şaşırmış gibisin. Belki de kapıyı çalmalıydım.”
Adam, Erel’ın şok olmuş suratına baktıktan sonra çekici bir şekilde gülümsedi. Kızın kapıyı neden kilitlediğini biliyordu, ama artık ‘kapı çalması’ iğrençleşmişti.
‘Benden nefret ediyor.’
Erel dudağını ısırdı ve adama baktı. Erel Eleronce’in kaderine korkunç bir şekilde karışacaktı bu adam ve Raeyeon bir şekilde bundan kaçınmaya çalışıyordu.
Yine de, bu dünyada ki son felaket gibi hayatına girdi ve kansız bir avcı gibi tüm bedenini ve zihnini ele geçirmeye çalıştı.
[Barkan Harmash: Şu anda 25 olumluluk. O artık ‘düşman’.]
Erel gelen sistem mesajıyla harap oldu. Çok denedi ama inanamadı, bu kadar sevimsiz olduğuna.
“Oh, ısırırsan onu kullanamam.”
Farkında olmadan dudaklarını ısırıyor gibi görünüyordu. Adamın uzun ve sert parmakları kızın alt dudağına dokundu. İlk başta al dudağını üst dişlerinden kurtarırken gayet nazikti, ama parmak uçları yavaş yavaş dudaklarını ovuşturdu.
“Dışarı çıkmadığından kaçtığını sandım, bu yüzden bu kadar çok endişelendim.”
Şişmiş dudaklarını yutacakmış gibi ona baktığını gördü, birden sızlamayan başladı. Bu adamı sevmemesine rağmen, cinsel olarak kolayca heyecanlandırıyordu.
Sanki içinde akan kan, kan değil afrodizyak gibiydi.
“Anlayacaksın, değil mi? Hepsi senden çok hoşlandığım için.”
Adam kırılan kapının parçalarından parmak ucuyla geçip omuz silkti. Yüzü sinirden kızarmış olmasına rağmen Erel’a bakan gözleri buz kadar soğuktu.
Erel dudaklarına dokunan elden başını çevirdi. En kısa sürede kaçmak istiyordu, ama o önündeydi ve çok korkmuştu, yani yapabilecek herhangi bir şeyi yoktu. Hayatta kalmak için ne gerekiyorsa yapması gerekiyordu.
“Tamam, sorun değil. Kapıyı tamir edebiliriz. Dahası, bu el….”
“Bu tuhaf.”
Adam gelişigüzel sözlerini kesti ve sonra gaddarca yakışıklılığıyla sordu.
“Neden kaçmadın? Kovalamayı seviyorum.”
Sakince sorarken, kuru gül ve şehvetli misk kokusu nefesine karıştı. O bundan tökezlerken, adamın vahşi gözleri avlanmaya hazır bir canavar gibi seyreldi. Bu gözler onun önünde kendi nasıl kaçabilirdi?
“Bu çok kötü. Eğer yakalanırsan seni cezalandıracaktım.”
Sevgililerin her zamanki kelime oyunlarındaki gibi, ama o şehvetli gülümsemeyi görünce Erel’ın kararsız yüzü soluklaştı.
‘Farkına vardı mı?’
Eğer yakalarsam bileğini kırmayı düşünüyordum. Bu durumda, önümdeki bu kadının işe yaramaz derecede akıllı olması üzüntü vericiydi.
Bu sayede, her seferinde aklından geçen acımasız dürtüleri fiilen gerçekleştiremedi.
Barkan yavaşça dudaklarını ıslattı sabırsız duygulatını gizlemek için.
Bu kadın karşısına her çıktığında sıcaktan dudakları kururdu.
Yapabilseydi, ona bir tasma takmak ve her zaman onu ellerinde tutmak isterdi. Gülüşünü derinleştirir akılsızca bir düşünceydi.
Kendinden geçmiş yüzünde yakın bir kriz hisseden Erel aceleyle ağzını açtı.
“Neden senden kaçayım?”
Erel ince kollarını dikkatle onun eline uzattı ve arından yumuşak parmaklarıyla kibarca elinin arkasına sürttü. Adamın delirmiş hali elinin arkasındaki gıdıklayıcı dokunuşuyla dağıldı.
Güya sevgiliymiş gibi birbirlerine istekli bir şekilde gülerken bile birbirlerini biliyorlardı. İlk Erel’ın ona dokunmuş olmasına rağmen, Erel azgın bir köpeği okşuyormuş gibi titriyordu ve elinin ne zaman ısırılacağını bilemiyordu.
“Pekala, neden kaçtığını düşündüm….”
“Seni çok sevdiğim için mi?”
Adam kirpiklerini indirirken kuru ses tonuyla mırıldandı. Adamın yüzü acı içindeydi, sevgilisini kollarında tutsa bile ne zaman kaybolacağını bilmediği için üzgündü.
Erel bunun daha da fazla iğrenç olduğunu düşündü. Ona göre o insan değildi. Kronik ağrısını unutturan uygun bir ağrı kesiciden dahası değildi.
Onu defalarca korkutup hem de ona karşı iyi olmak, bir tür akıl oyunuydu. Basitçe gidecek hiçbir yeri olmadığını, ve öleceği güne kadar onun olduğunu hissettirmek içindi.
Ama Erel farkına varmamış gibi yaptı. İlk olarak bu soğuk ilişkinin bir kuralı vardı. Öncelikle, kişinin sevgili taklidi yaptığı ve her kim durumu tersine çevirirse onun kaybedeceği bir oyundu.
“Asla yanından ayrılmayacağım.”
Erel elini sıkı sıkı tuttu ve usulca fısıldadı. Güzel dudakları korkudan gergindi, ama akıcı sesi bahar gibi sıcacık hissettirdi.
“Çünkü ilk görüşte sana aşık oldum…. Barkan Harmash.”
Erel, titremeden zar zor konuşabilince, gülümsedi. Güneş gibi yüzünü gören barkanın gözleri hilal gibi yumuşaktı.
‘Yalan söylemekte oldukça iyiyim.’
Erel titrediğinde ve kayıtsız gibi davrandığında, eğlenceden deliriyor gibiydi. Bazen hiç hoş değildi, ama açıkçası eğlenceliydi de. Bir avuca sığmayan güçsüz bir kadın ne kadar blöf yapabilirdi ki? Birden önündeki kadını daha uzun izlemek istedi.
Onu kırmak elinde bir portakal patlatmak kadar kolaydı, bu yüzden bu oyunu sürdürmek kötü bir fikir olmazdı.
Ding!
Erel sadece kendisinin duyabileceği hoş sesle başını kaldırdı. Boş havada yüzden yarı saydam yazıyı gördü.
[Barkan’ın olumluluğu üç kat arttı.]
Erel birazcık rahatlamıştı. Barkan’ın çarpık karakterini memnun etmek kendi bekarlığına kıyasla çok daha zordu.
Bir süre için onun olumluluğunu arttırdığı için rahatladı, ama birden Barkan ona yaklaştı. Büyük vücudu ona tehditkar bir şekilde yaklaştı, Erel refleksle geri adım attı. Ancak dar kombinezon, bacaklarını sardı ve kanepeye düşmesine neden oldu.
“Ah….!!”
Adamın gergin vücudu üstüne tırmandı, bileğini tutup kavradı ve Erel’a baktı. Sanki tapılası gibi soğukça gülümsedi.
“Kalbinin bana ait olmasına memnun oldum.”
Göz açıp kapayıncaya kadar, elleri yılan gibi kombinezonun altına süzüldü ve ince baldırını nazikçe sürterek küstahça emretti.
”Tamam o zaman, bacaklarını aç. ”
YENİ ROMANIMIZ HAYIRLI OLSUN VE BÖLÜMÜ ÇEVİREN CANIM ÇEVİRMENİM, İYİ Kİ ÇEVİRMENİ SAĞLAMIŞIM, SEN DE ÇEVİRMİŞSİN. GURU DUYUYORUM~~
