“Benim kızım olur musun?”
Bu eli tutmamalıydım. İmparator bile acele ile hareket etmemişken; İmparatorluğun başbakanı Büyük Dük Franches. Reddedemeyeceğiniz o istek, sorunun nedeniydi.
Ateş yüzünden ölen Prenses Veronica-ona benzeyen olarak onun yerini alacak tek kişiydim. Sonunda zor durumda kaldım.
Eğer o zaman reddetseydim, acınası bir ölümden kurtulabilirdim. Sonunda gülünç olarak bitti. Sosyetenin başı olmanın, leydiler tarafından gıpta edilmenin, ve erkeklerden ilgi almanın manası ne? Zanaatkarlar tarafından yapılmış mücevherler kullanmak ve süslü elbiseler giymek ne işe yarar? Birinci Kraliçe olarak taç giymenin ne anlamı var?
Ölü zannettiğim Prenses Veronica, canlı ve oldukça iyiydi. Şimdi geri döndü, bu dünyadaki varlığım sorulmadı.
“Başlangıçtan beri… bu bir plandı”
Her konuştuğumda, karnımdaki metal hırladı. İçim buruştu, kan elbisemden süzüldü ve yeri kapladı.
“Beni geri gönderme. Sadece elimi uzattım, eli tutan sendin.”
Büyük Dük Franches alaycı bir şekilde karşı çıktı. Suçu bana zekice atmasından dolayı kahkahalara boğuldum. Onun yanında duran, Veronica, açıkça konuşmaya devam etti.
“Bu plan üzerinde uzun zamandır uğraşıyorduk. Ve bu yüzden ölmüş gibi davranmalıydım, yerimin doldurulmasına ihtiyacım vardı. Sen bunu oldukça iyi bir şekilde yaptın.
Elimi kaldırdım ve Veronica’ya baktım.
Ah! Sanki bir aynaya bakıyormuşum gibi. Prensese benzerliğini gördüm. Üstüme bir hüzün yağdı. Nefes almayı bıraktığım zaman, doğal olarak yerime geçecekti. Kraliçe pozisyonu, İmparator ve benim aramdaki ilişki, yeni doğmuş bebek bile Veronica’yı anne olarak çağırabilirdi.
Hayır, olacağına eminim. Bu çok adaletsiz. Gözyaşlarım öfkeyle patladı.
Veronica işaret etti, arkasındaki şövalye ipeklere sarılmış bebeği uzattı. Veronica cömert oldu ve uyuyan bebeğin yüzünü gösterdi.
“Bebeğim, annene veda et. Anneciğin yakında ölecek.”
“…!”
Veronica ağlayan bebeğin elini kaldırdı ve salladı. Şeytandan daha zalim göründü.
“I-Ian!”
Umutsuz bir mücadele içinde Veronica’ya doğru süründüm. Metal içimi çiğnedi, acı ile mücadele edemedim. Göz bebeğim, oğlum. Onun kucağında olduğunu görmek beni çıldırttı.
“Çok uğraşma. Şimdi bu çocukla ne yapacağımı bilmiyorum. Beni ‘Anne’ olarak çağırmasını duyacağım ve onun sevimliliğini göreceğim. O zamana kadar, muhtemelen İmparatorla bir bebeğim olur, değil mi? O zaman onu senin yanına göndereceğim.
“Seni-seni şeytan!”
Ellerim ve dudaklarım sinirle titredi.
“Çok uzatıyorsun, Veronica”
“Oh, önümdeki eğlence sebebiyle zaman kavramımı yitirdim. Hadi gidelim.”
Büyük Dük Franches bana baktı ve soğuk bir ifade ile arkasını döndü. Veronica onu takip etti.
“Bir hoşça kal bile diyemiyorum çünkü gerçek adını bile bilmiyorum. Fakat sana söyleyeceğim, en azından iyi iş çıkardın sahte Veronica.”
Veronica’nın uzaklaşmasını izlerken, elimi uzatabildiğim kadar uzattım. Daha fazla yapamayacağımı bildiğim halde çaresizliğim beni vazgeçmekten alıkoydu.
Yine de, çok fazla kan bedenimden döküldü. Bu oydu.
Güm.
Elim güçsüzce düştü. Veronica’nın uzaklaştığını görmek hatırladığım son şeydi.
Bölüm 1 : İntikamın Yükselişi
“Elena!”
Ayaklarını yamaçtaki alçak bir dereye daldıran Elena, kendisine seslenen sesle durdu. Suyun yüzeyine yayılan dalgalar söndü ve Elena’nın görüntüsü sakin suya yansıtıldı.
Açıklamaya nereden başlamalıyız? Suyun yansımasında gençti. Genç yüzü ve yanakları özellikle belirgindi. Açmayı bekleyen bir tomurcuğun tazeliğini barındırıyordu, bir kadın ve bir kız arasında bir yerlerde.
İnan veya inanma , Elena geriye döndü. Veronica olarak tahta yükselişinden sonra, reşit olma töreninden önceki 16 yaşına geri döndü.
Başta bunları kabullenemedi. Veronica gibi davranarak elde ettiği her şeyi alan ihanet. Karnındaki keskin demir hissi. Veronica’nın Ian ile uzaklaşırken ki arkadan görüntüsü. Canlı hatıralar onu bu günlerden uzak tuttu.
Özellikle Ian hakkında düşündüğünde, kalbi kırıktı. Annesi, Elena’nın ilgisi olmadan tek başına hayatta kalacak olan çocuğu düşündüğü zamanlar çok boğucuydu.
Neden beş yıl öncesine dönmüştü? Eğer bir yıl veya üç ay öncesine dönmüş olsaydı, böyle çaresiz kalmazdı. Ian korunabilirdi.
İlk on gün boyunca ruh gibi yaşadı. Gerçek ile geçmiş yaşam arasındaki uçurumu daraltmak ve kabullenmek kolay değildi. Fakat zaman geçtikçe, kalbinin derinliklerinde yanmaya devam eden, duygularının kıvılcımları gittikçe soğudu.
Elbette, Ian’ın olmadığı bir dünya. Bütün bir kıtayı bile arasa onu bulamazdı, çünkü o doğmamıştı, hiç var olmamıştı, değil mi? Ancak bu gerçeği kabullendikten sonra Elena Ian’ı kalbinin derinliklerine gömdü.
Sadece bu değildi. Daha fazla geçmişte kalamazdı, şimdiki hayatıyla karşı karşıyaydı. Önünde uzanan geleceği seçebileceğinin farkındaydı Elena.
“Elena!”
Orta yaşlı adamın çağrısı bir kez daha yüksek sesle duyuldu. Elena o yaklaşırken başını çevirdi.
“İşte buradasın.”
“Baba.”
Elena onunla göz göze gelebilmek için hafifçe çenesini kaldırdı. Baronet Frederick gözlüğü ve düzgünce yapılmış saçıyla centilmen bir adamdı. Bir zamanlar başkentte tanınan bir yöneticiydi fakat büyükbabasının işteki başarısızlığı onun tüm servetine mal olmuş ve dışarıya gitmeye zorlanmıştı.
Şu anda, Vikont Claude’nın malikanesinde yönetici olarak çalışıyor ve ödeme alıyordu fakat aynı zamanda hayatta kalmaya çalışan bir yarı asilzadeydi.
“Reşit olma törenine gelmiyorum da ne demek oluyor? Sen neyden bahsediyorsun?”
Baronet Frederick her zamankinden daha anlaşılırdı. Resmi konutunda resmi görevlerini yerine getirmek zorunda olduğu bir zamanda kızını bulmak için onca yolu buraya geldiğinden, davranışındaki aciliyet hissedilebiliyordu. Buna karşın Elena oldukça sakindi.
“Tıpkı sabah söylediğim gibi. Büyük bir tören istemiyorum.”
“Ama Elena bu iyi bir fırsat. Lord tarafından desteklense de, bu resmi bir sosyal çıkış.”
Baronet Frederick umutsuzca onu ikna etmeye çalışıyordu. Sıkı yeşil ışıkla Elena’nın sosyal çıkışı neredeyse imkansızdı.
Fakat beklenmeyen bir fırsat gelmişti. Vikont Claude Elena’nın sosyal çıkışı için Elena’nın reşit olma töreninin masraflarını desteklemeyi teklif etmişti. Çoktan bu fırsatı kaçırmak istemiyordu çünkü suçlu hissediyordu, becereksizliği yüzünden kızının evliliğini engelliyor gibiydi.
“Üzgünüm. Endişelendiğini biliyorum ama aşırıya kaçmak istemiyorum.”
“Hepsi senin için. Belki hala genç olduğun için bilmiyorsun ama sosyetedeki resmi çıkışın kocanın hislerini etkileyecek. Bunu biliyor muydun?”
Elena’nın gözleri yoğunlaştı. Her zaman olduğu gibi dürüst ve kararlı baba ortaya politik bir teori attı. Eğer soyluluk itibarını kanıtlayabilirsen ve güzelliğini gösterirsen erkekler sana kur yapabilir.
“Tuhaf değil mi?”
“Ne hakkında konuşuyorsun?”
Baronet Frederick kaşları havaya kalktı.
“Söylediği destek. Gerçekten sadece destek mi? Ben öyle düşünmüyorum baba.”
“Ne demeye çalışıyorsun?”
Elena gözlerini kıstı.
“Hadi sosyeteye çıkışımı yaptığımı düşünelim. Fakat ya eski bir asilzadeye cariye olarak gönderilir ya da desteğin kisvesi olarak satılırsam? Desteği alan kişi olarak, nasıl reddedebilirim?
Baronet Frederick Elena’nın sözlerine karşı şok oldu.
“Bir cariye! O böyle bir insan değil.”
“Bunu bilemezsin.”
‘O gülümseyen bir yüz ardında bıçak saklayan biri.’
Elena bunu acı bir şekilde zaten tecrübe etmişti. Elena’nın endişelerine rağmen Baronet Frederick ikna etmekten vazgeçmedi.
“Ne hakkında endişelendiğini anlıyorum. Sadece sakin ol. Ben müdahale edeceğim ve durduracağım.”
Güvenilir sözlere rağmen Elena’nın yüzü hiç değişmedi. Onun güvenilmez olmasından dolayı değildi, fakat Elena onun hiçbir şey yapamayacağını biliyordu.
“Bunu durduramayacaksın. Onlar sadece beni bağlamayacaklar, bütün aileyi bağlayacaklar.”
Bu bir tuzak. Tamamen planlanmış bir tuzak. Önceki yaşamda destek borca dönüştü. Bu borç bütün aileyi her şeyi yapmaya zorlayacak zincirler oldu.
