Çevirmen : Fantastica
Editör : Fantastica
*******************
Arena, izlemeye gelen insanlarla doluydu.
Evlenmemiş imparator, eş bulmak için bir turnuva düzenledi bu yüzden imparatorluk halkı dikkatlerini buna odakladı.
İmparator Eşi adaylarının yanı sıra ailelerinin temsilcilerini desteklemek içinde toplanan soyluların sayısıda çok fazlaydı.
Ve hepsi benim ortaya çıkışımla tezahürat yaptı.
Biz havayı titreştiren tezahüratlarla yürürken Edwin gülümsedi ve benimle konuştu.
“Abla, şuna bak. Herkes senden hoşlanıyor. ”
“Bu tuhaf şeyle herkes eğleniyor.”
“Hayır, herkes senden hoşlanıyor. Hmph. Ablam en iyisidir. ”
Edwin ciddi bir bakışla başını sallarken güldüm. Bütün bu insanlar benden gerçekten hoşlanıyorsa, bunun nedeni benim imparator olmamdır. Çünkü insanlar güçlü varlıkları sever.
Bana bakan 178 koca adayı da bu maçın galibi olmayı umuyordu. İmparatorun Eşi de güçlü bir adamdır.
‘Seni bekleyen cehennemi bile bilmiyorsun.’
Kocaman bir gülümsemeyle dolaşırken Edwin bağırdı ve ablasının da iyi bir ruh hali içinde olduğunu söyledi.
Edwin ve ben arenanın en iyi görüldüğü yere çıktık.
Önümde duran 178 adam aynı anda diz çöktü. Standları dolduran kalabalık da nezaketlerini göstermek için başlarını eğdi.
Yanımda duran Edwin de dizini büktü.
Eddy sadece oyun oynuyordu ama bu her seferinde parmak uçlarımın kıpırdamasını sağlayan güzel bir duyguydu.
İmparator olmak için çok çalışmamın nedeni bu.
Çenemi gururla kaldırdım ve ne yüksek ne de alçak bir sesle söyledim.
“Kalk.”
Herkes sözlerimle ayağa kalktı. İşçi adaylarına baktım.
Hepsinin güçlü görünmesi hoşuma gitti. Fiziksel güç çok önemliydi çünkü sekreterlerimden biri yüksek ateş nedeniyle bugün işe gelemedi.
Ön sırada duranlar, dört düklük adaylarıydı.
Onlarla tek tek göz teması kurduğumda Dehart Dük’üne daha dikkatli baktım.
Çamur renkli saçları ve siyah gözleri vardı.
Çok mütevazı bir kombinasyondu ama gözlerimi ondan alamıyordum. Belki de net yüz hatlarından dolayı, yanında muhteşem sarı saçlarıyla övünen Dük Pagos’un ikinci oğlundan çok daha dikkat çekiciydi.
Onu ilk gördüğümde de aynıydı.
O korkunç soğuk kış gününde, son bir umut ipiyle kuzeye yöneldiğimde Sutton Kontluğunu şu anki gibi ifadesiz bir yüzle kurtardı.
‘Seni tekrar gördüğümde teşekkür edecektim.’
Döndüğümden beri bu ilk karşılaşmamız, bu yüzden size kalbimden söylemem gerekecekti.
Dönmeden önce. Kontes Sutton olduğumda.
14 yaşındaki bir kız, aile reisi olduğu için alay edildi bu yüzden gerçekten yapmam gerekmeyen şeyleri yapmak için elimden geleni yaptım.
Çok fazla ihmal edildim ve birkaç kez dolandırıldım.
Ailemin geride bıraktığı aileyi mahvedemeyeceğim inancına katlansam da, gizlice yalnız ağladığım günler oldu.
Bu o günlerden biriydi.
Saçma bir aldatmaca yüzünden eşyalarımı aceleyle satmak zorunda kaldığım bir zamandı.
Kışı atlatmak için acil paraya ihtiyacım vardı ama kimse bizim en iyi ürünlerimizi almadı. Böylece, kendim yalvarmak için lordları görmeye gittim.
Dük satın aldı. Kuzeyde gerekli olan eşyalar bile değildiler.
‘O zamanlar titreyen bana acıdın mı?’
‘Her neyse, senin sayende o kıştan güvenle çıktım.’
Ne ‘Kuzey Canavarı’. O, Sutton Kontluğunun hayırseveriydi.
Geçmişin hatıralarından sıyrılırken gülümseyerek katılımcılara kısa bir cesaret verdim ve sandalyeme oturdum.
Bir düşündüm de, o dolandırıcıya ne oldu?
Zamanda geri döndükten sonra aileyi büyük bir kolaylıkla yönettim.
Bunu daha önce bir kez deneyimlediğim ve dağlar kadar zorluk çektiğim için olduğunu sanıyordum ama kesinlikle geçen seferden daha kolaydı.
Beni dolandırmak için bana yaklaşan insanlar olduğunu hatırladım.Beni kapı kapı satıcı yapan dolandırıcı, ortaya çıktığında benim tarafımdan ikiye bölünecekti ama görünmedi hatta burnunun ucunu bile göremedim.
“Abla, başlıyor.”
Edwin’in sesi bana ne kadar farklı şeyler düşündüğümü hatırlattı.
Stadyuma bakan Japheth Delmoy ve genç bir Vikont kılıçlarıyla ayakta durdu.
Henüz başlamadı bile ama zafer zaten belliydi.
Kılıçla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum ama imparatorluğun en büyük şövalyesinin ablasıyım. Birkaç yıl öğle yemeği paketleyerek Edwin’in kılıç ustalığı eğitimini izleyerek geçirdim.
Sadece ayakta durma pozisyonuna bakarak kaba bir açı görebiliyordum.
Beklendiği gibi, düello başladıktan kısa bir süre sonra sona erdi. Japheth rakibinin kılıcını havaya uçurdu.
Edwin’in ıslık sesini yandan duydum ve kısa süre sonra gürleyen bir tezahürat patlak verdi. Japheth bana baktı , nazikçe eğildi ve sonra arenadan aşağı indi.
Kısa süre sonra ikinci oyun başladı.
Dalton Pagos bu kez stadyuma tırmandı.
Dilimi tıkladım.
Sadece bir maçtan sonra gidecektim ama zamanlamayı kaçırdım çünkü oldukça çabuk bitti.
Edwin dilimin tık sesini duyduğunda, yüzünde bir sırıtışla sordu.
”Abla, o p*ç heriften hoşlanmadın mı ?”
“Gözlerinin görünüşünü beğenmedim. Eddy, onu göz hapsinden çıkar. Ve sana deli göründüğün için böyle gülme demedim mi? ”
“Sorun değil çünkü deli olsam bile beni terk etmeyeceksin.”
“Bu çok açık, ama gözlerini gevşet. Seni güzelce büyüttüm ama deli sesini duyunca üzülüyorum. ”
“Tamam. Hehe. ”
Edwin neşeyle gülümsedi.
Küçük erkek kardeşim olduğu için değil ama böyle zamanlarda gerçekten çok tatlı. Başını okşamak için uzandığımda arenada acı dolu bir çığlık duyuldu.
Başımı döndürdüğümde sağ bacağı kırık bir adam, kendi ağırlığını kılıcına koyarak tehlikeli bir durumda duruyordu.
Rakibi Dalton, yaralı adamla alay ediyormuş gibi rahat bir yüze sahipti.
Dalton’un dudakları kımıldadı. Sanırım rakibine bir şeyler söylüyordu ama buradan onu duyamadım.
Bacağı kırık olan adam kılıcını yüksek bir sesle kaldırdı ve hatta Dalton’a savurdu.
Dalton ony kolayca atlattı ve rakibini tekmeledi. Kolaylıkla yenebileceği adamı kışkırtarak oyunu sürüklüyordu.
Ayağa kalkmaya çalışan düşmüş adamı görünce ağzımı açtım.
“Eddy, bitir şunu.”
“Evet, abla.”
Edwin rüzgar gibi gitti. Edwin, stadyuma saldırdı ve düşmüş adamın Dalton’un kılıcından kaçmasına yardım etti.
Doktorlar Edwin’in hareketiyle yaklaştı ve bacağı kırık olan adam bana baktı. Bacaklarından biri çatırdarken bana neden bakıyor bilmiyorum ama başımı salladım.
Oyun bitmiş gibi görünürken Dalton bağırdı.
“Böyle kutsal bir düelloya nasıl girebilirsin?”
Gözleri Edwin’e çevrilmişti ama sesi benim anlayabileceğim kadar yüksekti.
“Ona kutsal dersen, Tanrı’ya kızarsın.”
Çenemi yukarıda tutarak yoğun bir ifade takındım ve onun duyabildiği bir sesle dedim.
Dalton bana baktı ve çenemi Edwin’e doğrultarak şöyle dedim.
“Eğer üzgünsen, o çocuk seninle ilgilenecektir. Denemek ister misin?”
Edwin’in gözleri parladı. Dediklerimi beğenerek kılıcını çıkardı.
Boynunu iki yana bükerek ısınmakta olan Edwin’e bakarken, Dalton dilini tıkladı ve kılıcını geri soktu.
Ne kadar iyi olduğunu bilmiyorum ama çoktan çıktın.
Oturduğum yerden kalktım.
“Oyun sırasında rakibini öldüren cinayetten suçlu olacaktır. Rakiplerini gereksiz yere yaralayanlar derhal elenecektir. ”
Stadyumdan aşağı inen Dalton arkasını döndü ve protesto etti.
“Majesteleri, bunu nasıl yapabilirsiniz?”
“Yapabilirim.”
“Evet?”
“Kocamı seçerken, sözlerim kanundur. Bir problem mi var?”
“Ah, hayır. Öyle değil… peki ya ben? ”
“Geriye dönük olarak uygulanmayacağı için gelecekte daha dikkatli olun.”Dalton sonunda ağzını kapattı.
‘Pekala, böyle bir atmosfer varken şimdi doğru zaman.’
Ayakta dururken doğal olarak platformdan indim.
İmparatorluk Sarayına geri dönüp toplantıya hazırlanmak çok daha verimliydi.
Edwin stadyumdan atladı.
“Abla, şimdiden gidiyor musun?”
“Git biraz daha oyna. Başını belaya sokma. ”
“Hm!”
Ben de geliyorum diyeceğini düşünmüştüm.
Ama Edwin, bu turnuvadan çok eğleniyor gibi görünüyordu.
**************
Zilton İmparatorluğu ile o gün yapılan toplantıda başlayan döviz kuru meselesi, İmparator olarak göreve başlamamdan dört ay sonra saltanatımın en pahalı bok parçası oldu.
Seven Hills İmparatorluğu, kuzeydoğu sınırındaki Grypton İmparatorluğu ve kuzeybatıya uzanan Zilton İmparatorluğu .
Seven Hills, ticari bir ülke olan Zilton ile uzun süredir dostane bir ilişki sürdürmüştü. Seven Hills ve Zilton, fırsat bulduklarında sınırı geçecek olan kavgacı Grypton İmparatorluğu’nu kontrol ediyorlardı. Ancak Zilton ile ticaret sürtüşmesi meydana geldi.
Bu da eski imparatorun geride bıraktığı pislikle ilgili bir sorundu.
Merhum imparatorun dayısı, Zilton ile uğraşmaktan sorumluydu.
İki imparatorluk arasındaki kur farkının topladığı para birikti ve şimdi patladı.
Seven Hills’in 12 gram altından yapılmış altın sikkeleri ile Zilton’un 14 gram altından yapılmış altın sikkeleri arasındaki fark, birikmiş ve 320.000 altın çıkmıştı.
Seven Hills ile dostluğundan dolayı sabırlı olan Zilton, resmen protesto etti ve mali kriz yaşayan Dışişleri Bakanlığı bunu karşılayamayacağını söyledi.
“Ticareti yönetmemek ve sınır ötesi işlemleri özel sektöre emanet etmek için Dışişleri Bakanı sorumluluk alsın ve karnını kessin.”(Ç/N:Direk çeviride karnını kesmek diyor bu da onu dava etmek anlamına geliyor. Ama cümlenin tam anlamını ve aynı zamanda mecazi anlamınıda kastetti.)
Hiç utanmadan Dışişleri Bakanlığına parayı bana vermesini söyleyerek İmparatorluk Muhafızlarına emir verdim.
“Ne ,evet? M-Ma-Majesteleri. Bununla ne demek istiyorsunuz?”
“Sana söylemedim, bu yüzden endişelenme ve sadece onları takip et.”
“Ah, hayır, Majesteleri. Midesini keseceğini söylemediniz mi? ”
“Evet. Kes dedim. İyi anlıyorsun, öyleyse devam et ve güzelce kes. ”
“Lütfen kurtarın beni Majesteleri! Üzgünüm!!”
“Hayır, onu uzaklaştırın.”
Muhafızlar Dışişleri Bakanının kollarını tuttu. Konferans odası sanki birisi soğuk su dökmüş gibi sessizleşti.
Gerçekten bunu kastedip etmediğimi merak eden ve kısa süre sonra bunun bir şaka olmadığını anlayan diğer aristokratlar, başlarını belgelere çevirdi ve dışarı çıkarılan Dışişleri Bakanını görmezden geldi.
”Majesteleri, çok acımasız.”
“Yönetim eksikliği ortada, ama zimmete para geçiren insanlar iddiası var değil mi?”
“Majesteleri ,yıllardır İmparatorluk için çalışıyorum.”
Her biri birkaç kelimeyle geldi. Ama zarif bir imparator olarak sabrım paramparça oldu çünkü o kadar meşguldüm ki kızacak vaktim yoktu.
Masayı çarptım ve bu şekilde bağırdım.
“Acımasız mı? 12 yıldır İmparatorlukta paslanan ve beceriksizliğinden utanmayan bir adamın. Midesini kesmemin nesi bu kadar acımasız? Böyle bir şey olursa karşı önlem almamız gerekmez mi? Bunu bulmamı ve sana para vermemi mi istiyorsun? Neden İmparatorluğun vergileri beceriksizliğinizi ortadan kaldırmak için kullanılsın! ”
Gardiyanlar onu sürüklerken ağlayan Dışişleri Bakanı, onu savunanların yanı sıra ağzını kapattı. Daha sonra Dışişleri Bakanına bakarken sordum.
“Söyle. Bana doğruyu şimdi söylersen, mideni kesmem. Marcos’un parayı zimmetine geçirdiğini gerçekten bilmiyor muydun? ”
Dışişleri Bakanının gözleri titriyordu.
Doğru konuşun. Araştırdığımda her şeyi öğreneceğim.
